Την έπαθα. Την πάτησα. Την κάτσαμε, χωριανοί! Δηλαδή, εγώ την έκατσα στα σίγουρα. Δηλαδή, όχι στα σίγουρα, αλλά εκεί στου λιμανιού την άκρη -που λες, να πέσω, να μην πέσω, μπας κι είν' ρηχά και χτυπήσω;- ένα τέτοιο πράμα. Βέβαια, πήγαινα γυρεύοντας. Ετσι είναι, κοπελιά. Επρεπε να το περιμένεις. Γράφεις μία εναντίον του Κυριάκου, γράφεις δύο, τρεις σε πήρε και σε σήκωσε. Μητσοτάκης είν' αυτός! Τα βάζεις με τη μεταφυσική; Εμ, δεν τα βάζεις. Γιατί καλή κι άγια η Φυσική που σπούδασες, αλλά μετά το κάζο που έπαθα, πίστεψα στη δύναμη της εκδικητικότητας και της γκαντεμοσύνης του και με τα δύο χέρια θα πίνω νερό στ' όνομά του από δω και μπρος.
Μια βδομάδα πριν ακριβώς, Παρασκευή πρωί, τη 13η μέρα της εξουσίας του Κυριάκου, ήταν που έγραφα το «Ευχαριστώ, πατέρα!» για το φύλλο του Σαββάτου. Δύο ώρες μετά, έγινε σεισμός και το σπίτι μου, εκεί στη χώρα των ψυκτικών κατά Κυριάκο, διαλύθηκε. Κι όταν λέμε διαλύθηκε, εννοούμε διαλύθηκε. Τα πάντα, εκτός απ' το ψυγείο. Εχω ακόμα το φοιτητικό μου -σκληρό σκαρί, απ' τα παλιά- και σώθηκε. Ετσι δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να αξιοποιήσω το διανοητικό δυναμικό των ψυκτικών της χώρας μου. Αξιοποίησα όμως στο έπακρον άλλα μαστόρια, από διπλανές «πολιτείες».
Πρώτη και καλύτερη ξεμανταλώθηκε από τον τοίχο ολόκληρη η τρίφυλλη βιβλιοθήκη με έναν τόνο βιβλία πάνω. Περίμενες κάτι λιγότερο; Τίγκα στο αναρχικό βιβλίο ήταν και στο ιστορικό και στο επιστημονικό. Χάθηκε να 'χω μια ερωτική ανθολογία τύπου «Βίπερ Νόρα», τίποτα θρησκευτικά αναγνώσματα έστω; Πού πας, κυρά μου, μόνο με Μαρξ, Γκράμσι, Φαϊγεράμπαντ και Κουν; Εδωσε σήμα ο θεός (που είναι δεξιός - τα 'χουμε γράψει αυτά), ξύπνησε τον Εγκέλαδο και μου τα 'κανε, εκτός από γυαλιά-καρφιά, και λιανά: αν θέλω να δω προκοπή, αν δεν θέλω να ξαναδώ τέτοια καταστροφή, πρέπει να κάνω επιτόπου μεταστροφή.
Μεταστροφή ιδεολογίας, απόψεων, κρίσεων κι αποκρίσεων. Εν ολίγοις, να πιστέψω. Εις έναν βασιλιά, δικτάτορα, θεό και κοσμοκράτορα! Μήπως προσπαθεί να γίνει κάτι άλλο ο Κυριάκος και δεν το 'χω καταλάβει;
Ας δούμε τα γεγονότα: Το πρώτο (πρώτο πρώτο) πράγμα που έκανε η κυβέρνηση του εξοχότατου πρωθυπουργού μας, της πρωθυπουργάρας μας (το βλέπεις: κάνω ό,τι μπορώ!), ήταν να αναγνωρίσει τον Γουαϊδό ως μεταβατικό πρόεδρο της Βενεζουέλας. Σήμα δώσαν από την αρχή (αρχή αρχή) στους Συριζομαδουραίους, κάνοντας επίθεση στην εκτός έδρας έδρα τους.
Το δεύτερο πράγμα που έκανε η κυβέρνηση του πολυχρονεμένου προέδρου της Ν.Δ. και άξιου συνεχιστή του πατέρα του (νιώθω ήδη εξαντλημένη απ' όλο αυτό το γλείψιμο - μα πώς το κάνουν συνέχεια, βρε παιδάκι μου, οι δικοί του; Δεν κουράζονται;), το δεύτερο πράγμα λοιπόν ήταν να δώσει σήμα, αρχικά με την υπουργό Παιδείας Κεραμέως και εν συνεχεία με τον υπουργό Ανάπτυξης, Αδωνι, πως Εκκλησία και Κράτος είναι το εξής ένα: η Εκκλησία. Και να σου η πρώτη να κάνει λόγο για επαναφορά των «ιεροδιδασκάλων» και για άμεση στήριξη των Θρησκευτικών και δώσ' του ο δεύτερος να υπόσχεται οικονομική ενίσχυση στο Αγιον το Ορος, βοήθειά μας.
Ε και μετά, κάτι ΣΔΟΕ κατάργησαν ουσιαστικά και κάτι Επιθεωρητές Εργασίας και Δημόσιας Διοίκησης και κάτι νομοσχέδια χωρίς καμία διαβούλευση έφεραν και μια υπερκυβέρνηση έφτιαξαν πάνω από την κυβέρνηση και κάτωθι του Κυριάκου και και και...
Η ακρότατη ακολασία πάντοτε καθαγίαζε βασιλείς, δικτάτορες, θεούς και κοσμοκράτορες. Αρκεί να θυμηθεί κάποιος τι γινόταν στις Βερσαλίες πριν από τη Γαλλική Επανάσταση.
Τι να σου κάμω, που τότε έγινε μόνο μια φορά. Δεν την άφησαν να επαναληφθεί για να εδραιωθεί. Τα ίδια και τώρα.
Γι' αυτό σου λέω: Κυριάκο μόνο!
ΥΓ.: Κοιτάζοντας το ρημαγμένο σπίτι μου, αργά το βράδυ, μετά τις προγραμματικές δηλώσεις στη Βουλή, σκεφτόμουν πόσο του μοιάζω. Και τότε το πήρα απόφαση: Θα μείνω μαζί του. Γιατί μαζί του μεγάλωσα, μέσα του έμαθα να περπατώ και να σκέφτομαι. Και γι' αυτό, όσο κι αν το ραγίσουν, δεν πρόκειται ποτέ να πέσει και να με πλακώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου