Τελικά τα έχει. Εχει όλα τα μέσα για να με φτάσει στα άκρα. Που πιο άκρα από δαύτους δεν γίνεται. Αυτό πάλι που ο μέσος Ελληνας φαίνεται να στηρίζει αυτά τα «άκρα» με κάθε μέσο -αυτό πού το πας; Και να σου οι κοινωνιολόγοι να προσπαθούν να το ερμηνεύσουν ιστορικά (ε ρε κατακαημένε Μαρξ, έξαλλη γίνομαι με το πόσο δίκιο είχες!), να και οι επικοινωνιολόγοι που το εξηγούν ψυχαναλυτικά (από φόβο θανάτου, λένε, πάμε με τους πολλούς -ε ρε αστέ Πλάτωνα, είπες κι εσύ τα σωστά σου), από κοντά και οι πολιτικοί να έχουν γείρει πάνω στη μεσαία τάξη (που μου 'χει κατσικωθεί στο σβέρκο και έχω πάθει, κύφωση έχω πάθει) και τέλος, φυσικά, τα Μέσα.
Δεν ψηφίζουμε για πρωθυπουργό την Κυριακή. Στολή ψηφίζουμε. Θέλουμε να βγει ντυμένος καταστολέας; Δημοσιογράφος σε διατεταγμένη υπηρεσία; Βασιλιάς Ηλιος με περούκα Λουδοβίκου; Γκλαμ ροκ πανεπιστημιακός με τιάρα αμερικανικοδομημένου προλετάριου; Φασίστας, χαμηλών ή πλήρων λιπαρών; Λιπαρώδης εφοπλιστο-ναρκωτικο-πολιτικογκαστρωμένος μιντιάρχης; Γλειφτρόνι της εξουσίας; 'Η τίποτα από τα παραπάνω;
Εγώ, πάντως, το αποφάσισα. Η αλήθεια είναι ότι, μετά τη συνέντευξη του «τίποτα από τα παραπάνω» στο εθνικό μας κανάλι, ήμουν έτοιμη να στηρίξω τον «όλα τα παραπάνω» (μη γελιόμαστε -ένας είναι που διαθέτει όλα αυτά τα «προσόντα»). Τι να κάνω που πολύ ψυχοπονιάρα είμαι και τον λυπήθηκα τον υιό - αδερφό - θείο Μητσοτάκη: μα είναι κράτος αυτό που θέλουμε να του παραδώσουμε; Ούτε το παρακράτος του δεν λειτούργησε όπως θα 'πρεπε!
Περίμενα περισσότερα. Και από εκείνη και από εκείνον... Παρ' όλο το γυάλινο βλέμμα του μίσους, τα ελληνικά του απόπατου και τις αναφορές σε όλα τα fake news που οι ίδιοι δημιούργησαν (κάναν και κάτι), εν τέλει άφησαν τον «τίποτα από τα παραπάνω» να αλωνίζει. Με το δίκιο του έσκουζε ο «όλα τα παραπάνω» την επόμενη μέρα. Ευτυχώς, ο «για πάντα δικός σου» αρχιδημοσιογράφος του εθνικού μας καναλιού βγαίνει σε «ντοκιμαντέρ» κάθε βράδυ και μας εξηγεί πόσο κακοί ήταν αυτοί οι συριζομαδουραίοι και στανιάρουμε κάπως.
Μ' αυτά και μ' αυτά τους, έτοιμη ήμουν να διαλέξω αυτόν τον έναν με τα χίλια παραπάνω πρόσωπα (και προσόντα). Τελευταία στιγμή, όμως, άλλαξα. Κι αποφάσισα να στηρίξω ίσως όχι την ομορφότερη στολή, σίγουρα όμως την ανθεκτικότερη. Αν όχι τη γοητευτικότερη, σίγουρα την ικανότερη. Αν ούτε την ευγενέστερη, σίγουρα την ευφυέστερη. Αυτή της κατσαρίδας.
Η αλήθεια είναι πως το φοβόμουν ότι εκεί θα κατέληγα. Οχι περισσότερο από την προοπτική της Νεοφιλελεύθερης Παλινόρθωσης (που μπρος στη μούρη μου έχει σταθεί και βρομάει κι η ανάσα της), ωστόσο αρκετά. Δεν μπορεί, έλεγα. Εδώ επιζεί πυρηνικού πολέμου, τελευταία μάλιστα αποδείχθηκε πως εξελίσσεται με τέτοιο τρόπο ώστε έχει αποκτήσει πλήρη αντίσταση και στα εντομοκτόνα. Ασε που και φορέας μικροβίων είναι και αλλεργικό άσθμα μπορεί να προκαλέσει και δεν την αντέχει ανθρώπινο μάτι! Ολα τα καλά έχουν τα κατσαριδόνια! Αλλά μετά τις τελευταίες εξελίξεις σε ευρωπαϊκό και ελληνικά προεκλογικό επίπεδο, απέκτησαν ένα ακόμα: γόητρο!
Τίποτα δε φτουράν μπροστά της μήτε οι γλειφτοκόλακες, μήτε οι γκλαμουράτοι, ούτε οι ξερολάκιδες, μήτε οι εξουσιολάγνοι καταστολείς κάθε υψηλής ανθρώπινης αξίας. Δεκάδες απογόνους, σου λέει, μπορεί να γεννήσει η θηλυκή κατσαρίδα, ασύλληπτα ποσοστά ανθεκτικότητας μπορεί να εμφανίσει, άσε που ζει μόνο τόσο όσο να κάνει τη δουλειά της και από μόνη της ν' αποφασίσει ν' αποδημήσει εις Κύριον.
Θα μου πεις, μα θα γίνεις τόόόσο σιχαμένη;
Τι θες να κάνω δηλαδή; Οποιον κι αν ρωτήσω από το σινάφι μου αν θα πάει να ψηφίσει αύριο, το ίδιο μου απαντά: «Μπα, δε νομίζω!». Η μια θα πάει διακοπές, ο άλλος βαριέται, ο τρίτος ξύνεται, ο κάποιος απαυτώνεται. Και θες, εξαιτίας τους, να κάτσω εγώ και να φάω στη μάπα όλες τις προαναφερθείσες ποταπές σκουληκαντέρες σε συσκευασία ενός; Εμ, (δ)εν κουλί αυτό. Κούλης είναι. Και δεν τρώγεται.
Να μείνω και να ξαναζήσω όλη την καφκική τοξικότητα της νεοφιλελεύθερης μπασκλασαρίας; Μπα, δε νομίζω!... Γι' αυτό σου λέω. Κατσαρίδα θα γενώ, με καπέλο και φουρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου