Το 2010 έγινε κατ' εξαίρεση δανεισμός, παρά το μη βιώσιμο του χρέους της Ελλάδας, λόγω κινδύνου διάχυσης της κρίσης. Η επιμόλυνση ήταν μεγάλη ανησυχία των κρατών-μελών της ευρωζώνης, λόγω της έκθεσης των τραπεζών στις χώρες που χτυπήθηκαν από την κρίση και της απουσίας τείχους προστασίας. Η απόφαση να μην αναδιαρθρωθεί το ελληνικό χρέος στο ξέσπασμα της κρίσης, επέτρεψε να πληρωθούν στις τράπεζες ομόλογα 40 δισ. ευρώ τον πρώτο χρόνο. Από την ανακοίνωση της αναδιάρθρωσης το καλοκαίρι του 2011 ως την ολοκλήρωση το 2012, πληρώθηκαν στις ευρωπαϊκές τράπεζες άλλα 10 δις. ευρώ.
Οι παραπάνω διαπιστώσεις έρχονται, με… εννιά χρόνια καθυστέρηση από την τελευταία έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα. Θα μπορούσαν να είναι η επιτομή του «don’t do it» στα βασικά μαθήματα διαχείρισης κρίσης των ανά την υφήλιο Πανεπιστημίων, εάν δεν ήταν ένα παγκόσμιο οικονομικό έγκλημα που κάποιοι το βάφτισαν - και επιμένουν - «success story». Σε ό,τι αφορά αυτό καθαυτό το ΔΝΤ, η όψιμη ομολογία των πολλαπλών λαθών επιφέρει και όψιμη – όσο και ανέξοδη – αλλαγή πλεύσης. Τα αλλεπάλληλα, και καταστροφικά, λάθη που έγιναν από το Ταμείο στην διαχείριση της ελληνικής κρίσης – όπως και οι διαφορετικής κλίμακας αλλά επίσης λανθασμένες επιλογές στην περίπτωση της Ουκρανίας - προβάλλονται στην συγκεκριμένη έκθεση ως το βασικό επιχείρημα για την απόφαση του ΔΝΤ να μεταβάλει τις νόρμες, την προσέγγιση και την πρακτική του στην διαχείριση άλλων, μελλοντικών κρίσεων.
Ακόμη κι έτσι όμως, άνευ κόστους και τιμήματος, δεν πρόκειται καν για όψιμη συγνώμη, ούτε για έμπρακτη μεταμέλεια. Ο λόγος που οδηγεί το ΔΝΤ σε αλλαγή οικονομικών μοντέλων και πολιτικών εργαλείων είναι εξίσου κυνικός με τους λόγους που επέβαλλαν τις καταστροφικές συνταγές του στην Ελλάδα – είναι, απλώς, η ανάγκη επιβίωσης. Η «έξωσή» του από την Ευρώπη δια της αναβάθμισης του ESM σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, όπως και το νέο αναπτυξιακό ταμείο που ετοιμάζονται να συστήσουν οι χώρες του BRICS, επί της ουσίας απειλούν να στερήσουν όχι μόνον την διεθνή επιρροή και τον ρόλο του ΔΝΤ αλλά, προοπτικά, κι αυτή καθαυτή την ύπαρξή του. Ως εκ τούτου, οι πολιτικοί και οι τεχνοκράτες του Ταμείου που έχτισαν καριέρες πάνω στην διάλυση ολόκληρων κρατών , χρειάζονται επειγόντως ένα νέο, πιο «κοινωνικό» προφίλ.
Όσο κυνικοί όμως παραμένουν οι αρχιτέκτονες των εγκληματικών λαθών της κρίσης, άλλο τόσο κυνική είναι και η σιωπή των εγχώριων «αρχιτεκτόνων» του… μνημονιακού «success story». Ούτε η Νέα Δημοκρατία ούτε το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ που διεκδικούν την επάνοδό τους στην εξουσία απέναντι στον «ολετήρα ΣΥΡΙΖΑ», δεν είχαν ούτε μισό σχόλιο να διατυπώσουν για την συγκεκριμένη έκθεση του Ταμείου. Τα ολέθρια λάθη του πρώτου Μνημονίου, τα οποία παρατίθενται αναλυτικά στην έκθεση, δεν είχαν την υπογραφή μόνον του ΔΝΤ – είχαν και την υπογραφή των τότε κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου. Και η ανακύκλωση της ίδιας λανθασμένης συνταγής συνεχίστηκε και στο δεύτερο Μνημόνιο, επί συγκυβέρνησης Σαμαρά και Βενιζέλου – της ίδιας συγκυβέρνησης που οι πρωταγωνιστές της εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να υποστηρίζουν ότι, από κοινού με το ΔΝΤ, είχαν πετύχει το απόλυτο success story το οποίο ανέκοψε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το επεσήμανε χαρακτηριστικά ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής Νίκος Παππάς με το εύγλωττο σχόλιο «βρισκόμαστε σε μία φάση όπου το ΔΝΤ λέει "συγγνώμη, λάθος" και η ΝΔ επιμένει να λέει success story Σαμαρά». Για να προσθέσει ότι στη Νέα Δημοκρατία «θέλουν να κάνουν ακριβώς τα ίδια που έκαναν στην τελευταία τους διακυβέρνηση». Προφανώς το σχόλιό του δεν απέχει και πολύ από την αλήθεια, καθώς σύσσωμα τα στελέχη της ΝΔ, καθώς και του ΚΙΝΑΛ – με προεξάρχοντα τον Ευάγγελο Βενιζέλο – επιμένουν να επιδεικνύουν ως ύψιστο επίτευγμά τους το… περίφημο PSI. Είναι το ίδιο PSI, για το οποίο το ΔΝΤ τονίζει στην έκθεσή του πως «η καθυστέρηση της αναδιάρθρωσης υπονόμευσε τόσο τις προοπτικές ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, όσο και την ίδια την αποτελεσματικότητα του «κουρέματος» του χρέους (PSI) που έγινε το 2012»…
Πηγή: tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου