Λες και είμαστε ακόμα κλέφτες και αρματολοί. Θύελλα αντιπαραθέσεων για μικρά και λίγο μεγαλύτερα θέματα, που έχουν να κάνουν με την αισθητική και τη συμπεριφορά μας, αλλά καθόλου με την ευρωπαϊκή μας συνύπαρξη. Κλονίζεται το ευρωπαϊκό σύστημα από φωνές, ακραίες (εκατέρωθεν), κι εμείς είμαστε προσηλωμένοι στα πολύ μικρά δικά μας.
Προβάλλονται πεισματικά από τα μέσα ενημέρωσης και το Διαδίκτυο πρόσωπα που αγαπούν τον θόρυβο, που κακοποιούν τη γλώσσα και υποβαθμίζουν τη σκέψη μας και αποσιωπώνται πράγματα που συμβαίνουν και είναι ελπιδοφόρα -μη μου πείτε πως δεν υπάρχουν τέτοια.
Ένας εμφύλιος πόλεμος μαίνεται στο Διαδίκτυο κάθε φορά που κάποιος αποτολμάει να εκφράσει μια γνώμη. Καραδοκούν οι προστάτες της υπερπνευματικότητας και οι ιδιοκτήτες της απόλυτης αλήθειας να τον βάλουν στη θέση του! Και μέσα σ’ όλα αυτά επανήλθε και η γνωστή συνήθεια της πασχαλινής κουμπουροφορίας και των επιπόλαιων μπαρουτογιορτών με άλλοθι τα περιβόητα έθιμα, που δεν λογαριάζουν νόμους και κανονισμούς, όπως και ανθρώπινες ζωές.
Και αντί η Πολιτεία να βάλει ένα τέλος σε όλα αυτά, αρχίζουν συζητήσεις με φορείς και πολιτισμικούς συλλόγους πώς θα χειριστούμε το «θέμα» από εδώ και πέρα. Κατηγορίες εκτοξεύονται από το ένα κόμμα στο άλλο για διαφθορά, συναλλαγή, κατάχρηση δημοσίου χρήματος και η κατάληξη θα είναι να διακρίνουμε στο τέλος ποιος είναι ο λιγότερο ένοχος και να συνεχίσουμε την πορεία μας. Αλήθεια, προς τα πού; Μήπως τελικά είμαστε ακόμα κλέφτες και αρματολοί;
Γιάννης Μπέζος
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου