21η Απριλίου 1967: (δεν) Ξεχνάμε...

Ο χρόνος ξεθωριάζει τις αναμνήσεις και το παρελθόν, ακόμη και γι αυτούς που επιμένουν να μην ξεχνούν, διαστρεβλώνεται μέσα από το πρίσμα του παρόντος. Θα ήταν ωστόσο προτιμότερο και πιο ωφέλιμο αν ίσχυε το αντίστροφο. Αν δηλαδή μπορούσαμε να συνδέσουμε το παρόν μας και να το αναλύσουμε μέσα από τις εμπειρίες του παρελθόντος. Σε μια τέτοια περίπτωση η 21η Απριλίου θα ήταν κάτι περισσότερο από μια θλιβερή επέτειος που δεν λέει τίποτε στους νεότερους και απλώς κάτι θυμίζει στους μεγαλύτερους...

Ας δούμε λοιπόν κατ αρχήν το παρόν μας:

1. ο πρωθυπουργός της «αριστερής» ελληνικής κυβέρνησης προσφέρει στους Αμερικανούς το συγχωροχάρτι της αριστεράς ανακαλύπτοντας πόσο διαβολικά καλός είναι ο Αμερικανός πρόεδρος
2. η κυβέρνηση της «αριστεράς» όχι απλώς αποδέχεται την ένταξη της χώρας στους αμερικανικούς στρατηγικούς σχεδιασμούς στην περιοχή (Βαλκάνια, ανατολική μεσόγειο) αλλά πλειοδοτεί σε αμερικανο-δουλεία σε τέτοιο βαθμό που θα έκανε διακεκριμένα αμερικανικά τσιράκια του ελληνικού πολιτικού συστήματος του παρελθόντος να κοκκινίσουν από ντροπή για την ανεπάρκειά τους.
3. η «αριστερή» κυβέρνηση με στρατιωτικού και άλλου τύπου συμφωνίες προσφέρει στους Αμερικάνους βάσεις (Σούδα, Ναυπηγεία Σύρου, Λάρισα, Ανδραβίδα, Ακτιο, Αλεξανδρούπολη κλπ) σε κάθε σημείο που αυτοί κρίνουν στο έδαφος της χώρας
4. η νέα ελληνοαμερικανική στρατηγική σχέση προβάλλεται από την κυβέρνηση της «αριστεράς» ως επίτευγμα της ρεαλιστικής της προσαρμογής για το συμφέρον της χώρας συμβάλλοντας στο ξέπλυμα της αμερικανικής πολιτικής στη συνείδηση του κόσμου ιδιαίτερα της νέας γενιάς
5. η δραστήρια αμερικανική πρεσβεία με καμπάνιες στον τύπο «αποκαλύπτει» τους δεσμούς φιλίας και συνεργασίας των δύο λαών για να κρύψει τους δεσμούς εξάρτησης και υποτέλειας με τους οποίους σέρνει το ελληνικό πολιτικό σύστημα πίσω από το άρμα της.

Ας πάμε τώρα μισό αιώνα πίσω και ας θυμηθούμε ότι:

1. οι χουντικοί αξιωματικοί  ήταν πράκτορες τσιράκια και μαριονέτες της CIA
2. υποκινήθηκαν από την (και) τότε διαβολικά καλή αμερικανική ηγεσία να αναλάβουν δράση προκειμένου να προστατευθούν και να προωθηθούν τα ψυχροπολεμικά αμερικανικά γεωπολιτικά συμφέροντα
3. μέσα από αμερικανική καθοδήγηση η χούντα άρχισε να σκαλίζει τις ενεργειακές δυνατότητες στο Αιγαίο πυροδοτώντας τις τουρκικές αντιδράσεις οι οποίες τελικά με το πέρασμα του χρόνου και μετά από κρίσεις ( Χόρα- Σισμίκ- Ιμια) οδήγησαν σε ένα Αιγαίο – γκρίζα ζώνη υπό αμερικανο-νατοική εποπτεία/ επιδιαιτησία.
4. με αμερικανικές προτροπές οι χουντικοί προσπάθησαν να καθαρίσουν (κυριολεκτικά) τον Μακάριο στην Κύπρο, δίνοντας την αφορμή για την τουρκική εισβολή και την παγίωση της διχοτόμησης του νησιού.
5. Με την αμερικανική ανοχή- αν όχι προτροπή- η Τουρκία εισέβαλε στην Κύρπο
6. Μετά την ολοκλήρωση των γεωπολιτικών σχεδιασμών την εισβολή -κατοχή στην Κύπρο οι χουντικοί- μαριονέτες των Αμερικανών αποσύρθηκαν στις φυλακές και τοποθετήθηκαν στην μνήμη ως οι φυσικοί αυτουργοί για την κατάλυση της δημοκρατίας και της μεγάλης εθνικής ήττας στην Κύπρο

Γιατί σήμερα έχει σημασία να τα θυμάται κανείς όλα αυτά; γιατί, πολύ απλά, η ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται με κάποιες αναλογίες όχι λιγότερο τραγικές.

Σήμερα λοιπόν, μισό αιώνα αργότερα βλέπουμε:

1. τους απογόνους των χουντικών να συγκροτούν οργανωμένη πολιτική δύναμη με αυξητικές τάσεις και εκπροσώπηση στο κοινοβούλιο
2. μια δημοκρατικά εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση να ακολουθεί κατά γράμμα εντολές σχέδια και υποδείξεις της Ουάσιγκτον, όπως ακριβώς έπραξε και η αμερικανοκίνητη χούντα των συνταγματαρχών μισό αιώνα νωρίτερα με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα στην Κύπρο.
3. Ενα μεγάλο παγκόσμιας διάστασης παιχνίδι στις ενεργειακά πολλά υποσχόμενες θαλάσσιες περιοχές στην κυπριακή ΑΟΖ
4. την εξέλιξη μιας μεγάλης αμερικανοτουρκικής αντιπαράθεσης που έχει να κάνει με την θέση της Τουρκίας στο διεθνές σύστημα και τη (γενικότερη) διανομή της περιοχής
5. μια απαθή ελληνική κοινωνία η οποία μοιάζει εντελώς αποκομμένη από την ιστορία και τα διδάγματα που αυτή προσφέρει, διαιρεμένη και στοιχισμένη πίσω από δύο «συστήματα» που μάχονται με όλα τα μέσα για την καρέκλα της εξουσίας.

Κοιτώντας ωστόσο, λίγο καλύτερα αυτήν την καρέκλα της εξουσίας, θα διαπιστώσει κανείς ότι πρόκειται απλώς για μια καρέκλα στην οποία για να καθίσει κάποιος θα πρέπει να έχει προσφέρει ήδη τα οπίσθια του σ αυτούς που πραγματικά κυβερνούν αυτήν την περιοχή του κόσμου. Κοιτώντας λοιπόν, τα γυμνά οπίσθια των εραστών της εξουσίας μπορεί κάποιος να αντιληφθεί ίσως το νόημα της επετείου της 21ης Απριλίου και να θυμηθεί πώς και πόσο ωραία... χαϊδεύουν οι αμερικανοί φίλοι μας όταν το απαιτούν τα συμφέροντά τους.

Δημήτρης Μηλάκας

Πηγή: topontiki.gr