Ενίσχυση κοινωνικών παροχών και φορολόγηση πλουσίων επιθυμούν οι πολίτες

Δυσαρέσκεια για τις κοινωνικές παροχές, επιθυμία φορολόγησης των πλουσίων, φόβοι για την βραχυπρόθεσμη κάλυψη των αναγκών, οικονομική ανασφάλεια για τα γηρατειά αλλά και... ανησυχία για το κοινωνικό στάτους των παιδιών, καταγράφονται στη νέα έρευνα που δημοσίευσε ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης.

Τους κοινωνικούς και οικονομικούς κινδύνους των πολιτών σε 21 χώρες-μέλη του καταγράφει νέα έρευνα του ΟΟΣΑ.

Σε σχετική δήλωση του, ο γενικός γραμματέας του Οργανισμού, Άνχελ Γκουρία, χαρακτήρισε καμπανάκι για τους κυβερνώντες την συγκεκριμένη έρευνα και πρόσθεσε πως «οι χώρες του ΟΟΣΑ έχουν ορισμένα από τα πιο αναπτυγμένα και γενναιόδωρα συστήματα κοινωνικής προστασίας στον κόσμο. Δαπανούν, κατά μέσο όρο, περισσότερο από το ένα πέμπτο του ΑΕΠ τους σε κοινωνικές πολιτικές. Ωστόσο, πολλοί πολίτες αισθάνονται ότι δεν μπορούν να στηριχθούν πλήρως στις κυβερνήσεις τους, όταν χρειάζονται βοήθεια. Μία καλύτερη κατανόηση των παραγόντων που καθοδηγούν την αντίληψη αυτή και τού γιατί οι πολίτες αισθάνονται ότι δυσκολεύονται, είναι σημαντική, για να γίνει πιο αποτελεσματική και αποδοτική η κοινωνική προστασία. Πρέπει να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη στο κράτος και να προωθήσουμε ίσες ευκαιρίες».

Αναλυτικά, τα εύρηματα της έρευνας φανερώνουν πως οι Έλληνες, ως σημαντικότερο βραχυπρόθεσμο κίνδυνο θεωρούν την αδυναμία να καλύψουν τις δαπάνες τους για εκείνους ή τις οικογένειες τους, τα επόμενα 1-2 χρόνια (70,5% ενώ ο αντίστοιχος μέσος όρος των χωρών του ΟΟΣΑ ανέρχεται στο 47,3%). Ακολουθούν η αναπηρία τους (46,1% έναντι 54% κατά μέσο όρο στις 21 χώρες), η απώλεια της εργασίας τους (42,4% έναντι μέσου όρου 35,5%) και η βία ή το έγκλημα (33% έναντι μέσου όρου 34%).

Μακροπρόθεσμα, οι Έλληνες αισθάνονται ως μεγαλύτερο κίνδυνο, την οικονομική ασφάλειά ή ανασφάλεια τους στα γηρατειά (77% έναντι μέσου όρου 72,1%, γεγονός που αναδεικνύει το ζήτημα ως πεδίο ανησυχίας για τους περισσότερους πολίτες). Οι άλλοι δύο μεγαλύτεροι μακροπρόθεσμοι κίνδυνοι για τους Έλληνες είναι να μην αποκτήσουν τα παιδιά τους στάτους και ευημερία (62,1% έναντι μέσου όρου 43,5%) και να μην αποκτήσουν οι ίδιοι στάτους και ευημερία (50,9% που είναι επίσης το μεγαλύτερο ποσοστό έναντι μέσου όρου 42,2%).

Επίσης, δυσαρεστημένοι εμφανίζονται οι πολίτες αναφορικά με τις κοινωνικές παροχές, καθώς Το 70% των Ελλήνων διαφωνούν με την άποψη ότι «η κυβέρνηση λαμβάνει υπόψη τις απόψεις των πολιτών κατά τον σχεδιασμό/μεταρρύθμιση των κοινωνικών παροχών», έναντι μέσου όρου 61,1%. Το 73,2% διαφωνούν με την άποψη ότι «θα μπορούσαν να έχουν εύκολα πρόσβαση σε δημόσιες παροχές, αν τις χρειάζονταν» έναντι μέσου όρου 55,9% .

Ακόμη, οι περισσότεροι πολίτες των χωρών- μελών του ΟΟΣΑ θεωρούν πως επικρατεί μη αναλογική σχέση των φόρων που πληρώνουν με παροχές που λαμβάνουν. Το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 82,1% έναντι μέσου όρου 58,5%. Δυσαρέσκεια επικρατεί και ως προς τις παροχές που λαμβάνουν οι άλλοι με μεγάλο ποσοστό πολιτών να θεωρεί πως δεν τις αξίζουν. Το ποσοστό των Ελλήνων που έχουν την άποψη αυτή ανέρχεται στο 77,8% έναντι 66,6% που είναι το μέσο ποσοστό.

Τέλος, η πελιοψηφία των ερωτηθέντων τάσσεται υπέρ την υψηλότερης φορολόγησης των πλουσίων,με σκοπό την στήριξη των φτωχότερων στρωμάτων (79,4% των Ελλήνων έναντι μέσου όρου 67,8%).

Η έρευνα του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης έγινε το 2018 σε δείγμα 22.000 πολιτών.

 

Πηγή: efsyn.gr