Ναι, πετάει ο γάιδαρος, αν το απαιτεί το εθνικό συμφέρον, όπως τουλάχιστον το ορίζουν οι ποικίλοι εθναμύντορες. Οποιος μάλιστα διανοηθεί να παρατηρήσει πως ο γάιδαρος δεν έχει φτερά, είναι απλώς εθνικός μειοδότης, αν όχι και πράκτορας των Τούρκων ή άλλων εχθρών.
Έτσι λοιπόν το Καστελόριζο βρίσκεται στο Αιγαίο. Και ο δυστυχής Γιάννης Τσιρώνης, που τόλμησε να κοιτάξει τον χάρτη, βρίσκεται «εκτός τόπου και χρόνου και κυρίως πέραν πάσης λογικής με την ανοχή της ίδιας της κυβέρνησης», «υποτιμώντας τη νοημοσύνη των Ελλήνων. Λες και μόνον ο ίδιος γνωρίζει πού βρίσκεται το νησί…» (in.gr).
«Εθνομηδενιστής σε παραλήρημα», «προκλητικός», «άνοιξε την Κερκόπορτα», «αγράμματος, αστοιχείωτος, αγεωγράφητος, αμόρφωτος», είναι μερικοί από τους χαρακτηρισμούς με τους οποίους τον κοσμούν στο διαδίκτυο. «Αδιανόητη», «επιπόλαιη» που «διασπά τον εθνικό χώρο» θεωρεί τη δήλωση Τσιρώνη ο εκπρόσωπος της Ν.Δ. Κουμουτσάκος. «Να φύγει η κυβέρνηση», επαναλαμβάνει με αφορμή τη δήλωση ο εκπρόσωπος του ΚΙΝ.ΑΛΛ. Λοβέρδος. Ακόμη και το ΚΚΕ εξεγείρεται.
Παρά την εθνική κατακραυγή, φαίνεται πως κάποιοι παραμένουν αμήχανοι. Πατριώτες είναι κι αυτοί, αλλά θυμούνται τον σχολικό χάρτη και στο βάθος της ψυχής τους φωλιάζει η αμφιβολία. Γι’ αυτό οι εθνικοί καθοδηγητές εξηγούν: «Η πολιτική δεν είναι μάθημα γεωγραφίας» (Κουμουτσάκος).
Δηλαδή, η πολιτική καταργεί τη γεωγραφία. Κάποιοι άλλοι μάς ψιθυρίζουν εμπιστευτικά: «Μερικά πράγματα δεν λέγονται». Και εννοούν πως λέγονται τα αντίθετα, πως ο γάιδαρος πετάει. Στο κάτω κάτω και ο Ερντογάν δεν είπε πως η χώρα του έχει δικαιώματα στην Καραϊβική;
Ο πρόσφατος θόρυβος περί το Καστελόριζο αποτελεί ακραίο δείγμα των παραλογισμών όπου μας οδηγεί ο εθνικισμός, τόσο ακραίο που γίνεται φαρσοκωμωδία. Ομως δεν είναι το μόνο και γι’ αυτό δεν είναι για γέλια. Η εξωτερική μας πολιτική και οι λεγόμενες «εθνικές γραμμές» είναι γεμάτες από παραλογισμούς που εμφανίζονται ως θέσφατα, αυτονόητες αλήθειες, που κανένας γνήσιος Ελληνας δεν δικαιούται να αμφισβητεί, αλλά που κανείς άλλος, ούτε η κοινή λογική, δεν συμμερίζεται.
Δεν υπάρχουν Τούρκοι στη Θράκη, γιατί δεν τους αναφέρει ως τέτοιους η Συνθήκη της Λοζάνης. Τι κι αν δεκάδες χιλιάδες δηλώνουν Τούρκοι. Τι κι αν το διεθνές δίκαιο αναγνωρίζει το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού τους (και το Δικαστήριο του Στρασβούργου μάς έχει καταδικάσει επ’ αυτού). Πομάκοι όμως υπάρχουν, ακόμη και όταν οι ίδιοι το αρνούνται και ούτε αυτοί αναφέρονται στη Συνθήκη της Λοζάνης.
Δεν έχουν δικαιώματα οι Τούρκοι στην Ανατολική Μεσόγειο γιατί, λέει, θα ασκήσουμε τα πλήρη δικαιώματα που μας δίνει το Δίκαιο της Θάλασσας, ενώ οι πάντες –πλην ημών– γνωρίζουν ότι σε ανάλογες περιπτώσεις κανόνας είναι ο συμβιβασμός. Και μια ματιά στον χάρτη πείθει για το παράλογο του να αποκλειστεί η Τουρκία από τη Μεσόγειο. Αλλά όταν είπε το αυτονόητο ο Κατρούγκαλος, πέσαν να τον φάνε.
Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική λένε τα συλλαλητήρια του μίσους που υποστηρίζει η αντιπολίτευση. Η άλλη, η βόρεια, είναι φαίνεται οφθαλμαπάτη που μόνο οι εχθροί μας (και οι «ανύπαρκτοι» Μακεδόνες) βλέπουν. Δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος (λένε όλοι) και γλώσσα (λένε οι μισοί), ούτε και (Σλαβο)Μακεδόνες στη δική μας Μακεδονία (και πάλι λένε όλοι).
Τι κι αν ένα τέτοιο έθνος και γλώσσα υπάρχουν συγκροτημένα εδώ και πάνω από 70 χρόνια πλάι μας, την ώρα που δεν εγείρουμε ενστάσεις για έθνη και γλώσσες που συγκροτήθηκαν την τελευταία τριακονταετία στη γειτονιά μας. Τι κι αν το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μάς έχει καταδικάσει και εδώ για παρεμπόδιση της μακεδονικής γλώσσας στη χώρα μας.
Φλογερός πατριώτης που «εκτελέστηκε» από τους ανθέλληνες Αλβανούς κηρύσσεται ο ακροδεξιός παράφρων που επιτέθηκε με Καλάσνικοφ στην αστυνομία γειτονικής φιλικής χώρας. Κανείς δεν τολμά να εκστομίσει τη λέξη «τρομοκράτης». Και ρίγη εθνικής συγκίνησης προκαλεί η κηδεία του που μετατράπηκε σε αλυτρωτικό συλλαλητήριο.
Σε κάποιες δευτεροβάθμιες αναλύσεις ακούμε πως η εμμονή αυτή σε ακραίες και παράλογες θέσεις ενισχύει τη διαπραγματευτική μας θέση, ενώ κάθε προσγείωση στη λογική την υπονομεύει. Οι δικοί μας Μετερνίχοι και Μακιαβέλι έχουν εκλάβει διπλωματία και διαπραγμάτευση σαν ανατολίτικο παζάρι και νομίζουν πως όσο πιο ακραίο είναι το σημείο εκκίνησης των θέσεών μας τόσο μεγαλύτερη νίκη θα πετύχουμε.
Περισπούδαστοι διεθνολόγοι μάς εξηγούν πως ο εντοπισμός του Καστελόριζου στον χάρτη αναιρεί τη θέση για ενιαία αντιμετώπιση της υφαλοκρηπίδας μας, οπότε αποτελεί εθνική υποχώρηση. Η εθνικά ορθή θέση, συνάγεται, είναι πως η νότια ακτή της Τουρκίας βρέχεται από το Αιγαίο.
Έτσι βέβαια καταλήγουμε στην πλήρη ακινησία. Οι θέσεις που υιοθετούμε δήθεν για τακτική γίνονται κόκκινες γραμμές στις οποίες ομνύει η χώρα ολόκληρη και τις οποίες κανείς, ούτε διαπραγματευτής, δεν τολμά να εγκαταλείψει. Φτιάχνουμε έναν εικονικό κόσμο όπου χωράμε μόνο εμείς, και μάλιστα χωρίς τους διαφωνούντες μας. Επικίνδυνες γελοιότητες.
Η κυβέρνηση Τσίπρα πήρε πέρσι τη θαρραλέα πρωτοβουλία να σπάσει αυτόν τον φαύλο κύκλο σε ένα μείζον θέμα, το Μακεδονικό. Και πέτυχε ό,τι δεν είχαν πετύχει οι άλλοι επί δεκαετίες. Οι εθνικιστές λύσσαξαν. Και οι οπορτουνιστές βρήκαν ευκαιρία να διεκδικήσουν την εξουσία με σύνθημα το «πετάει ο γάιδαρος».
Τώρα, οι μεν εθνικιστές πανικοβάλλονται μήπως το πνεύμα των Πρεσπών επεκταθεί, όπως και πρέπει, και σε άλλους τομείς της εξωτερικής πολιτικής μας, οι δε οπορτουνιστές καιροφυλακτούν για να πείσουν κι άλλους να τους ψηφίσουν, με το επιχείρημα πως μόνο αυτοί πιστεύουν (που δεν πιστεύουν) στον γάιδαρο-Πήγασο. Και οι δύο ασκούν ένα πρωτοφανές bullying (εκφοβισμό) σε κάθε φωνή λογικής.
Ας μην ελπίζουν όμως, δεν θα μας τρομάξουν. Ο γάιδαρος δεν πετάει. Το εθνικό συμφέρον επιβάλλει σοβαρότητα. Και δεν ξεχνάμε πως οι πραγματικές εθνικές μειοδοσίες στην ιστορία μας διαπράχθηκαν ακριβώς από αυτούς που φωνάζουν περισσότερο κατά των «εθνομηδενιστών».
Σωτήρης Βαλντέν - Διδάσκων στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου