«Με τις επικείμενες αλλαγές, στόχος είναι να δοθεί στους μαθητές η δυνατότητα αφενός να λάβουν ουσιαστική παιδεία και αφετέρου να προετοιμαστούν επαρκώς και με τρόπο παιδαγωγικά αποδεκτό για την εισαγωγή τους στα ΑΕΙ μέσα στο σχολείο, με περιορισμό των οικονομικών βαρών της παραπαιδείας, να αποκτήσουν ένα αναβαθμισμένο, αξιόπιστο απολυτήριο με αξιοκρατικό αντίκρισμα στην αγορά εργασίας και, ενδεχομένως, να εισαχθούν με ελεύθερη πρόσβαση στο Τμήμα της προτίμησής τους χωρίς εξετάσεις, εφόσον το επιθυμούν» (υπουργείο Παιδείας).
Και θέλουμε στο σημείο αυτό να κάνουμε τις παρακάτω παρατηρήσεις:
1η ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Για άλλη μια φορά στο πολυπαιγμένο εκπαιδευτικό δραματολόγιο βρήκαν αγκυροβόλιο «υποσχετικές-καρμπόν» για «αύξηση του ενδιαφέροντος των μαθητών», «πτυχίο με αξία», για περιορισμό ή και εξαφάνιση «της φροντιστηριακής εκπαίδευσης που εξανεμίζει τα οικονομικά της ελληνικής οικογένειας».
Αν διαβάσει κανείς τις διακηρύξεις των μεταρρυθμίσεων στο Λύκειο και στο σύστημα πρόσβασης από τη μεταπολίτευση και μετά, θα δει ότι όλοι οι ισχυρισμοί αποδείχθηκαν ολωσδιόλου αβάσιμοι. Ουσιαστικά έμεινε άθικτος ο εξεταστικοκεντρικός προσανατολισμός του Λυκείου και οι εξετάσεις στην Γ’ Λυκείου μετατράπηκαν σε κορυφαία πράξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας, με αποτέλεσμα όλα μέσα στο Λύκειο, από την Α’ τάξη μέχρι την Γ’, να κινούνται γύρω από αυτές. Παρεπόμενά τους, η εκπαίδευση της αμάθειας, τα φροντιστήρια και η οικονομική εξουθένωση των πιο αδύναμων νοικοκυριών.
2η ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Η ύλη πολλών μαθημάτων είναι μεγαλύτερη και από αυτή των δεσμών ή από αυτήν του συστήματος του Αρσένη. Ο υπουργός προκλητικά δηλώνει: «Σε κάποια μαθήματα τριπλασιάζουμε τις ώρες διδασκαλίας, αλλά δεν αυξήσαμε και την ύλη κατά 300%». Πέρα από τις αναλήθειες της δήλωσης σχετικά με συγκεκριμένα μαθήματα, όπως στα Μαθηματικά, που στη νέα ύλη ενσωματώθηκε και η ύλη των Μαθηματικών γενικής παιδείας και άλλο ένα κεφάλαιο, οι ώρες από 7 γίνονται 6, η αύξηση της ύλης μάς οδηγεί σε ορισμένες διαπιστώσεις. Η αντικατάσταση ή η αναμόρφωση μαθημάτων γίνεται περισσότερο με εξεταστικά κριτήρια ή διαχείρισης εκπαιδευτικού δυναμικού και λιγότερο παίρνοντας υπόψη τη μορφωτική διάσταση.
3η ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Αν μέχρι σήμερα το Λύκειο κατηγορούνταν ως άτυπος προθάλαμος των Πανεπιστημίων, στο νέο Λύκειο τα παραπάνω χαρακτηριστικά θα είναι ενσωματωμένα στο DNA του. Την ίδια ώρα η Γ’ τάξη του Λυκείου θα σπάσει σε τρεις ομάδες μαθητών, σε αυτούς που θα διεκδικούν τις σχολές υψηλής ζήτησης (Ιατρικές, Πολυτεχνεία, Νομικές κ.λπ.), σε αυτούς που θα αναζητούν ένα καταφύγιο σχολών χαμηλής ζήτησης, τις ίδιες ακριβώς στις οποίες εισάγονται σήμερα με 3, 4, 5 ή 7 χιλιάδες μόρια και συνήθως τις εγκαταλείπουν (καθώς αποτελούν στέγαστρα ταξικής διαφοροποίησης ή ανάγκης), και σε μια τρίτη ομάδα που θα εξαντλεί τη «δυναμική» τους μέχρι την απόκτηση του απολυτηρίου.
Παράλληλα είναι σαφές ότι πλέον η απόκτηση του Απολυτηρίου θα είναι μία σαφώς δύσκολη διαδικασία, καθώς τα θέματα και η βαθμολόγηση θα γίνεται όχι από τους καθηγητές του σχολείου τους που γνωρίζουν το επίπεδο της τάξης αλλά από καθηγητές Ομάδας Σχολείων. Ουσιαστικά, όσοι επιλέξουν να τελειώσουν το Λύκειο ή να κατευθυνθούν στις λεγόμενες σχολές χαμηλής ζήτησης θα πρέπει να πάρουν μέρος σε απολυτήριες εξετάσεις με τα χαρακτηριστικά των Πανελλαδικών εξετάσεων. «Αλογα κούρσας» και «ουραγοί», ταξικά οριοθετημένοι, θα νομιμοποιούν με την επιλογή τους που θα μοιάζει ελεύθερη το νέο αριστοκρατικό Λύκειο που ετοιμάζεται.
4η ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Είναι ολοφάνερο, οι αλλαγές που ανακοινώθηκαν δεν αφορούν την Γ’ τάξη Λυκείου, τελεία και παύλα. Αφορούν τον μαθητή από τα πρώτα τρυφερά χρόνια του Γυμνασίου. Γι’ αυτό τον λόγο, η νέα Γ’ Λυκείου και το σύστημα εισαγωγής αποτελούν μέρος ενός συνολικότερου σχεδίου και οι νέες ρυθμίσεις βαθμιαία θα επεκταθούν μέχρι και την Α’ Γυμνασίου, ενώ συνδέονται τόσο με τις εξελίξεις στα Επαγγελματικά Λύκεια όσο και με τη λειτουργία των Διετών Προγραμμάτων Σπουδών στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Το υπουργείο Παιδείας ομολογεί ότι «δεν πρόκειται να γίνει κατανοητό το σύνολο του σχεδίου εάν δεν τοποθετηθεί μέσα σε ένα πλέγμα μιας συνολικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Και η μεταρρύθμιση αυτή έχει σχέση και με τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και με την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και όπως θα δούμε και με την επιμόρφωση των καθηγητών»!
5η ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Ο χωρισμός των πανεπιστημιακών τμημάτων σε χαμηλής και υψηλής ζήτησης όχι μόνο αντίκειται σε όποια μορφωτική διάσταση, αλλά γίνεται με αγοραίους όρους προσφοράς και ζήτησης. Τμήματα και επιστημονικά αντικείμενα που δεν παίζουν στην αγορά, που δεν θα μπορούν να «προσελκύσουν» εισακτέους, θα έχουν ορατό το ενδεχόμενο της κατάργησής τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου