Καιρός είναι να αρχίσουν να κάνουν τον σταυρό τους και εκείνοι που δεν πιστεύουν στα θεία και που θεωρούσαν ότι κάποια στιγμή θα γινόταν διακριτό από ετούτη την κυβέρνηση ότι άλλο σημαίνει να είσαι πολίτης και άλλο πιστός, ότι η Εκκλησία δεν έχει καμιά δουλειά στον πολιτικό στίβο και στην πολιτειακή δομή της χώρας. Το ιερατείο νίκησε κατά κράτος την «αριστερή» ιδεολογία καθώς και την [ας μη χασκογελάσουμε] ριζοσπαστικότητα αυτής της ιδεολογίας.
Θα στενοχωρηθούν όσοι επιμένουν να συνδέουν τον ελληνισμό με την ορθοδοξία, αλλά όλα δείχνουν ότι δεν έχει καμιά σχέση η Εκκλησία της Ελλάδας με το πολίτευμα αυτής, ο δογματισμός με την προσπάθεια φωτισμού δημοκρατικών διαδικασιών σε ένα, ανελεύθερο ούτως ή άλλως, κράτος - προτεκτοράτο εδώ και δύο αιώνες των μεγάλων δυνάμεων. Δεν είναι της στιγμής να αριθμηθούν τα κακά που έχει προξενήσει το ιερατείο στην ελληνική κοινωνία, παρά την ανεκτίμητη προσφορά των ιερομόναχων στην αντιγραφή των αριστουργημάτων της αρχαιοελληνικής γραμματείας σε ημιφωτισμένα κελιά μονών και μοναστηριών.
Ετούτη η χώρα δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ όσο η Εκκλησία θα καταλαμβάνει περίοπτη θέση στην κρατική οντότητα και στις καθημερινές σχέσεις των ανθρώπων. Δεν είναι επίσης της στιγμής να τονιστεί το οτιδήποτε για το θρησκευτικό συναίσθημα, εάν αυτό δηλαδή υπάγεται στα ριζώματα του ανθρώπου ή αν απλώς είναι ένα ωραίο κατασκεύασμα των εξουσιών. Το θέμα αυτό το είχαν σχεδόν λύσει οι αρχαίοι, οι Σοφιστές Πρόδικος λ.χ. και Κριτίας [σημειώνεται ότι ο τελευταίος ήταν ο πιο στυγνός από τους τριάκοντα τυράννους και θείος του Πλάτωνα]. Η ερμηνεία τους για την εμφάνιση των θεών αντέχει ακόμη και σήμερα για όποιον ενδιαφέρεται.
Η μόνη επανάσταση που οφείλουμε είναι αυτή εναντίον των θρησκευτικών αυθαιρεσιών [να απαλλαγούμε από αυτές] -και όχι βεβαίως εναντίον της πίστης των πολλών σε έναν θεό, ή πολλούς, σε μια ανώτερη όπως λένε δύναμη· αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμα και απολύτως σεβαστό, γιατί έχει να κάνει με τα μυστήρια του σύμπαντος και της ανθρώπινης ύπαρξης. Ποιος να τολμήσει να αυτοπροταθεί ως αυθεντία απέναντι σε κάτι τόσο θεμελιακό για το ανθρώπινο πνεύμα; Αλλο η πίστη και άλλο η Εκκλησία -εκείνο το ιερατείο της, που χειραγωγεί κυβερνήσεις και «χειραφετεί» συνειδήσεις [και ψυχές]. Για δες τι μπορεί να σου κάνει ένας Παύλος, μάλλον ένας Σαούλ που έγινε Παύλος και άλλαξε τη ροή της ίδιας της φιλοσοφίας -και της Ιστορίας.
Εάν λοιπόν οι κάθε λογής και βαθμού ιερωμένοι [δεν υφίσταται χωρίς βαθμούς η ιεροσύνη] εξακολουθούν να εμπλέκονται στους νόμους και τους θεσμούς, ουδέποτε θα ορθοποδήσει το ελληνικό κράτος.
Τα ήξερε αυτά η Αριστερά αλλά το κυβερνών κομμάτι της ποιείται την νήσσαν, προκειμένου βεβαίως να μη χάσει τους ψηφοφόρους που δηλώνουν πιστοί [και καλά κάνουν -οι πιστοί, όχι οι κυβερνώντες]. Τι θέλουν οι παπάδες μας; Μισθούς από το Δημόσιο; Βεβαίως, γιατί όχι, εκεί θα κολλήσουμε; Αυτή η «Αριστερά» δεν ορρωδεί προ ουδενός προκειμένου να συνεχίσει να κυβερνά. Οι παπάδες το έχουν καταλάβει και όλο και πιο πολλά θα απαιτούν πλέον από αυτήν την «αριστερή» κυβέρνηση -και αυτή ασμένως θα τους τα παραχωρεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου