Σε αυτές συγκαταλέγεται, μεταξύ άλλων, η άποψή της για το «θρησκευτικά ουδέτερο κράτος», για το οποίο τονίζει ότι «η εισαγωγή στο σύνταγμα της ρήτρας ότι η Ελλάδα είναι "θρησκευτικά ουδέτερο κράτος" είναι πολιτικά, νομικά και εν γένει επιστημονικά αόριστη», ενώ «ο όρος "επικρατούσα θρησκεία'' έχει περιεχόμενο ιστορικό και πολιτισμικό, πληθυσμιακό και διαπιστωτικό της ιστορικής, αλλά και ενεργού σχέσης του ελληνικού έθνους με την ορθόδοξη παράδοση».
Αναφέρεται, επιπρόσθετα, και στον πολιτικό όρκο και επισημαίνει πως «η τυχόν επιβολή αποκλειστικά πολιτικού όρκου σε όλους τους κρατικούς αξιωματούχους και δημόσιους λειτουργούς και υπαλλήλους, αντί της δυνατότητας επιλογής μεταξύ πολιτικής ή θρησκευτικής ορκοδοσίας, συνιστά μια μορφή απόλυτης απαγόρευσης εκδήλωσης θρησκευτικών πεποιθήσεων, αλλά ταυτόχρονα, συνδυαζόμενη με τη ρήτρα περί θρησκευτικής ουδετερότητας, αποκαλύπτει ότι το νόημα της τελευταίας ρήτρας αποσκοπεί στη θεμελίωση του θρησκευτικά αδιάφορου κράτους».
Επιπλέον, τοποθετείται για τον θεσμό της οικογένειας και υπογραμμίζει ότι «η συνταγματική αναφορά και προστασία του θεσμού της οικογένειας ως "θεμελίου συντήρησης και προαγωγής του έθνους'' πρέπει να διατηρηθεί. Το ενδιαφέρον της Εκκλησίας πηγάζει από την όλη διδασκαλία της, ιδιαίτερα από τα κείμενα των Ευαγγελίων, αλλά και από τον ρόλο της παραδοσιακής οικογένειας στην επιβίωση του έθνους. Η σχετική διάταξη περί αναγνώρισης της οικογένειας, ως βασικού κυττάρου της ελληνικής κοινωνίας, δεν πρέπει να απαλειφθεί ή να δώσει τη θέση της μέσα στο κείμενο του συντάγματος σε άλλες μορφές συμβίωσης, οι οποίες δεν έχουν καμία παράδοση στην ελληνική κοινωνία, αλλά ούτε εξασφαλίζουν και την προοπτική ιστορικής επιβίωσης του ελληνικού λαού ή εθνικής και κοινωνικής συνοχής της χώρας».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου