Κοίτα το λοιπόν

«... χόρτασες από πρωτοχρονιάτικες ευχές; / Κοίτα το λοιπόν να μείνεις άνθρωπος / Το παν είναι να παραμένει κανείς άνθρωπος / Δηλαδή σταθερός και διαυγής και χαρούμενος / παρ’ όλα αυτά, γιατί “οι κλάψες” είναι / κύριο χαρακτηριστικό της αδυναμίας...

... ο κόσμος είναι τόσο ωραίος, μ’ όλη τη φρίκη του / και θα ’ταν σίγουρα πιο ωραίος / αν δεν τον βάραιναν οι αδύναμοι και δειλοί.

Έλα τώρα, σου χαρίζω ένα ακόμη φιλί, / γιατί είσαι και θα μείνεις / ένα τίμιο μικρό ανθρωπάκι / στην υγειά σου και καλή χρονιά!»

Αυτά έγραφε από τη φυλακή η Ρόζα Λούξεμπουργκ το 1916. Τα αντιγράφω από το βιβλίο «Σπάρτακος: Ρόζα Λούξεμπουργκ, “Τάξη επικρατεί στο Βερολίνο”. Καρλ Λίμπκνεχτ, “Και όμως”» των εκδόσεων Αιθεροβάμων (2001). Πρόκειται για ένα από τα πολλά κείμενα που η Ρόζα έγραψε εκείνη την εποχή, υπογράφοντας ως «Γιούνιους» (από τον Λούκιους Γιούνιους Βρούτους που θεωρείται ο ιδρυτής της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας).

Με τον Λίμπκνεχτ, τον Κλάρα Τσέτκιν και άλλους η Ρόζα είχε δημιουργήσει την 1η Ιανουαρίου 1916 τη «Σπαρτακιστική Ομοσπονδία» και εξέδιδαν φυλλάδια με την υπογραφή «Σπάρτακος». Εναντιώθηκαν με σφοδρότητα στην υποστήριξη που είχε παράσχει το Γερμανικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) στα σχέδια του Κάιζερ Βίλχελμ ΙΙ για την είσοδο της Γερμανίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Καλούσαν σε γενική απεργία, θεωρώντας ότι η ταξική συνείδηση των προλετάριων θα υπερίσχυε και θα περιόριζε τους εθνικισμούς που εκδηλώνονταν ολοένα και εντονότερα. Η Ρόζα φυλακίστηκε για σχεδόν δυόμισι χρόνια (28 Ιουνίου 1916 έως 8 Νοεμβρίου 1918). Στο μεταξύ, ο Μεγάλος Πόλεμος είχε λήξει, ο Κάιζερ είχε παραιτηθεί και είχαν ξεκινήσει οι διεργασίες για την ίδρυση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.

Η πρόταση της Ρόζας να συμμετάσχει στις ζυμώσεις αυτές και το νεοϊδρυθέν Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (KPD), στην ίδρυση του οποίου είχε πρωτοστατήσει μαζί με τον Λίμπκνεχτ, καταψηφίστηκε. Οι διαμαρτυρίες για τους συμβιβασμούς των Σοσιαλδημοκρατών με τους καπιταλιστές κορυφώθηκαν με την εκδήλωση ενός δεύτερου επαναστατικού κινήματος στις αρχές Ιανουαρίου του 1919, στο οποίο συμμετείχαν και οι Λούξεμπουργκ και Λίμπκνεχτ, αν και διστακτικά, καθώς έβλεπαν το προδιαγεγραμμένο τέλος του. Πράγματι, η εξέγερση κατεστάλη και οι Λούξεμπουργκ και Λίμπκνεχτ συνελήφθησαν και δολοφονήθηκαν στις 15 Ιανουαρίου 1919. Ας αναλογιστούμε όσα ακολούθησαν στα 100 χρόνια που μεσολάβησαν. Και ανάμεσα στα άλλα, ας μείνει και η αμετακίνητη θέση της Ρόζας: το καπιταλιστικό σύστημα ούτε μεταρρυθμίζεται, ούτε βελτιώνεται. Μόνο ανατρέπεται.

Συντάκτης: Αδάμ Αδαμόπουλος - (Ph.D.)2, επίκουρος καθηγητής Ιατρικής Φυσικής - Υπολογιστικής Ιατρικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης 

Πηγή: efsyn.gr