Της αναπηρίας το χρώμα έχει σκοτεινιά στο πρώτο άκουσμα, απόγνωση, αδιέξοδο. «Να πάρω τα όρη και τα βουνά, γιατί σε μένα;». Εχει το χρώμα της ματαίωσης της τελειότητας, για την οποία νομίζουμε πως είμαστε πλασμένοι. «Και τώρα;» αναρωτιέσαι. Τώρα;
Αλλά, αλλά, καθώς περνά ο χρόνος, αντιλαμβάνεσαι πως, εν δυνάμει και ανά πάσα στιγμή, μπορεί να χτυπήσει την πόρτα τού καθενός το πρόβλημα κι αρχίζεις να ψάχνεις την αλήθεια της ζωής σου που είναι ένας μεγάλος αγώνας, από τον οποίο ποτέ, μα ποτέ, δεν βγαίνεις χαμένος. Ψάχνεις, για πρώτη φορά, αξίες που δεν φανταζόσουν, ανακαλύπτεις την ομορφιά και τη δύναμη μιας βόλτας στη φύση κι όχι, ας πούμε, σε ένα εμπορικό κέντρο όπου είσαι μια καταναλωτική μονάδα.
Ανακαλύπτεις δυνάμεις που αγνοούσες, χαίρεσαι την κάθε στιγμή. Κι έπειτα, θυμώνεις με τις δομές που δεν υπάρχουν, αντιλαμβάνεσαι πως όλα είναι για όλους, σκύβεις μέσα σου, βαθιά, ανακαλύπτεις τον πραγματικό σου εαυτό, τη δική σου αναπηρία, γιατί αν υπάρχει ένας που δεν έχει ας σηκώσει το χέρι! Κι αυτό σε μεταμορφώνει, δεν λυπάσαι πια τον ανάπηρο, θέλεις να αγωνιστείς για να τον κάνεις ισότιμο.
«Όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι!» Επειτα, όλο αυτό το ταξίδι σου χαρίζει τόση ζεστασιά, τόση κατανόηση, τόση χαρά να μοιράζεσαι, τόση τρυφεράδα! Μελώνει το μέσα σου, γελάς, πια, αληθινά! Κλαις, αληθινά, ζεις αληθινά.
Γίνεσαι ένας τρυφερός στρατιώτης για όποιον σε χρειάζεται γιατί έχεις πάρει το μάθημα: από σύμπτωση δεν είσαι κι εσύ, εκεί, σήμερα. Αυτό το καθαρό δούναι και λαβείν, αυτά τα καθαρά βλέμματα, είναι κάθαρση! Και το μόνο που σου μένει είναι να φωνάζεις, να απαιτείς από την πολιτεία ίσες ευκαιρίες, περίθαλψη, υποστήριξη.
Γιατί θα το πω ξανά και ξανά: όλοι, εν δυνάμει, είμαστε υποψήφιοι... Μην κλείνετε, λοιπόν, μάτια και αυτιά, η αλήθεια σώζει. Μη λυπάστε, αγωνιστείτε στο πλάι τους! Τότε θα δείτε πόσα χρώματα έχει αυτή η προσπάθεια. Πόσο πολύχρωμη είναι η ζωή σας.
Συντάκτης: Γλυκερία Γκρέκου - εκπαιδευτικός - συγγραφέας
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου