Ο τυφώνας Φλόρενς σάρωσε τη Βόρεια Καρολίνα και σε πόλεις όπως το Λούμπερτον και το Γκόλντσμπορο ανέδειξε την οικονομική και φυλετική ανισότητα που επικρατεί στην Αμερική. Ένας ακόμη «ταξικός τυφώνας».
Οι Πατρίς Καρμίκαελ και Κάρενς Χάργκροουβ μαζί μετά τρία παιδιά τους και το τεσσάρων μηνών μωρό τους μέσα σε ένα καροτσάκι, με τα ρούχα τους και μερικά τρόφιμα σε ένα άλλο καρότσι, περπατούν πολύ σιγά, όσο γρήγορα τους επιτρέπει η βροχή στους δρόμους του Λούμπερτον. Αναγκάστηκαν να εκκενώσουν το διαμέρισμα τους εξαιτίας της αναμενόμενης πλημμύρας του ποταμού Λούμπερ. Αλλά χωρίς αυτοκίνητο και όπως φαίνεται, χωρίς καμία βοήθεια από τις αρχές αναγκάστηκαν να περπατήσουν μισό μίλι σε ένα από τα καταφύγια της πόλης.
Το Λούμπερτον, όπως και οι παράκτιες πόλεις Γουίλμινγκτον και Τζάκσονβιλ επλήγη σκληρά από τον τυφώνα Φλόρενς. Ο ποταμός Λούμπερ, είχε πλημμυρίσει και κατά τη διάρκεια του τυφώνα Μάθιου πριν από δυο χρόνια. Και τότε εκατοντάδες άνθρωποι έχασαν τα σπίτια τους. Και τότε, οι φτωχότερες κοινότητες υπέφεραν περισσότερο από τις υπόλοιπες.
Στο Λούμπερτον περισσότεροι από το έναν τρίτο των ανθρώπων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Και αυτή τη φορά, όπως και στον τυφώνα Μάθιου, οι περιοχές όπου ζουν οι άνθρωποι χαμηλότερων εισοδημάτων επλήγησαν περισσότερο και πιο σκληρά από τις πλημμύρες.
Το νότιο και δυτικό τμήμα της πόλης - όπου βρίσκεται ένα μεγάλο μέρος των οικονομικά προσιτών σπιτιών - είναι αρκετά πιο χαμηλά από το πιο εύπορο κέντρο της πόλης και τις βόρειες περιοχές. Όταν χτύπησε ο τυφώνας Φλόρενς αυτό που συνέβη εκεί ήταν μια επανάληψη της πρόσφατης ιστορίας.
Την επανάληψη ζει και η οικογένεια των Καρμίκαελ και Κάρενς που το διαμέρισμά τους είχε πλημμυρίσει το 2016. Τα παιδιά τους ζουν και πάλι μια τραυματική εμπειρία. «Απλά δεν θέλουν να το ξαναπεράσουν αυτό. Τώρα είναι εντάξει αλλά φοβήθηκαν πολύ το βράδυ όταν το νερό είχε ανέβει τόσο ψηλά. Φύγαμε και πάλι επειδή το φράγμα επρόκειτο να σπάσει το ποτάμι να πλημμυρίσει», εξηγούν μιλώντας στον Guardian.
Η οικογένεια υποστηρίζει ότι δεν έχει γίνει αρκετή προσπάθεια για να αποφευχθούν οι πλημμύρες στις γειτονιές που ζουν οικογένειες με χαμηλότερα εισοδήματα. «Μας απεικονίζουν ως φτωχούς. Αφού είμαστε φτωχοί γιατί δεν προστατεύουν τα σπίτια μας; Άλλοι άνθρωποι έχουν χρήματα για να επιδιορθώσουν τα σπίτια τους. Εμείς δεν έχουμε».
Εκατό μίλια βορειοανατολικά, το Γκόλντσμπορο, το οποίο διασχίζει ο ποταμός Νέεζ επίσης πλημμύρισε. Όπως και το Λούμπερτον η πόλη είχε πλημμυρίσει και το 2016. Επίσης κι εδώ το ένα τέταρτο των κατοίκων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Στην χριστιανική εκκλησία του Γκρίνλιφ, οι εθελοντές μαγειρεύουν εκατοντάδες γεύματα για παιδιά που θα χάσουν το σχολείο τους για ημέρες. «Τις περισσότερες φορές τα παιδιά αυτά τρώνε το μοναδικό τους γεύμα στο σχολείο. Αν δεν πάνε σχολείο μπορεί να μην φάνε κανένα γεύμα», εξηγεί ένας από τους εθελοντές στο συσσίτιο, ο Τζον Μπάρνες.
«Κρατικός ρατσισμός»
Η Γκρίνλιφ είναι η πόλη στην οποία ζει ο Γουίλιαμ Μπάρμπερ, μια μορφή του αγώνα για τα πολιτικά δικαιώματα στις ΗΠΑ. Ο Μπάρμπερ υποστηρίζει ότι ο τυφώνας Φλόρενς πρέπει να ανοίξει τη συζήτηση της οικονομικής ανισότητας αλλά και του διαρθρωτικού ρατσισμού από το ίδιο το κράτος. «Εκεί που οι τυφώνες χτυπούν σκληρότερα είναι οι κομητείες που έχουν τον μεγαλύτερο αριθμό μαύρων και φτωχών. Κι όμως στις περιοχές αυτές οι πόροι και οι υποδομές που θα μπορούσαν να τεθούν σε λειτουργία πριν χτυπήσουν οι καταιγίδες ποτέ δεν έχουν λειτουργήσει σωστά», λέει.
Το Γκόλντσμπορο και το Λούμπερτον έχουν πολύ μαύρο πληθυσμό. «Μιλάμε για ρατσισμό όταν συμβαίνει το Σάρλοτσβιλ αλλά τι γίνεται με τον ταξικό ρατσισμό, όταν γίνονται φυσικές καταστροφές;», λέει ο Μπάρμπερ. «Τι γίνεται με τον ταξικό ρατσισμό που ενυπάρχει στο νότο όπου πολλοί εκλέγονται εξαιτίας της καταστολής των ψηφοφόρων; Και στη συνέχεια, αφού εκλεγούν, προωθούν πολιτικές που αρνούνται στους ανθρώπους την υγειονομική περίθαλψη, η οποία είναι τόσο σημαντική μετά από τέτοιες φυσικές καταστροφές;».
Η Βόρεια Καρολίνα που έχει δεχτεί βοήθεια εκατομμυρίων δολαρίων από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση Τραμπ για τις καταστροφές από τον τυφώνα Φλόρενς, δεν επέκτεινε την υγειονομική περίθαλψη στους Αμερικανούς με χαμηλό εισόδημα. Η επέκταση αυτή αποτελούσε βασική πλατφόρμα του νομοσχεδίου που φέρει την υπογραφή του Μπαράκ Ομπάμα.
Στον αντίποδα
Στο μεταξύ, οι δρόμοι προς την ακτογραμμή της Βόρειας Καρολίνας είναι εν μέρει βυθισμένοι στο νερό. Πολλά σπίτια έχουν εκκενωθεί. Αρκετοί είναι αυτοί που έχασαν τα σπίτια τους. Η πόλη του Τζάκσονβιλ εξακολουθεί να είναι πλημμυρισμένη. Εδώ μόνο το 10% της πόλης ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Ο 43χρονος Φερέιρο που ζει εκεί λέει: «οι καταιγίδες χειροτερεύουν κάθε χρόνο και πιστεύω ότι οφείλεται σε αυτό που κάνουμε στο περιβάλλον, το οποίο προκαλεί πολλές αλλαγές».
Όπως και η πλειοψηφία των κατοίκων κατά μήκος των παράκτιων κομητειών της Βόρειας Καρολίνας, ο Φερέιρο ψήφισε τον Τραμπ το 2016. Ο πρόεδρος, ο οποίος θεωρεί ότι η κλιματική αλλαγή είναι «φάρσα» και ανέστειλε αρκετά προστατευτικά μέτρα του Ομπάμα για το περιβάλλον, στη δήλωσή του για τον τυφώνα Φλόρενς δεν ανέφερε τίποτα σχετικό.
Παρόλα αυτά ο Φερέιρο λέει ότι δεν έχει αλλάξει απόψεις για τον Τραμπ. «Είμαι οπαδός του. Δεν γνωρίζω ποιες είναι οι απόψεις του για την κλιματική αλλαγή. Ανησυχώ περισσότερο για την οικονομία και απλώς κρατάω το κεφάλι μου έξω από το νερό. Κυριολεκτικά». Πολλοί κάτοικοι του Τζάκσονβιλ αρνήθηκαν να συζητήσουν τις απόψεις τους για την κλιματική αλλαγή και τον Τραμπ.
«Θα χτυπηθούμε ξανά και ξανά»
Ο Μπάρμπερ, ωστόσο, το έκανε. «Οι καταιγίδες δεν πρόκειται να σταματήσουν. Βρισκόμαστε στην πορεία των τυφώνων. Και όσο περισσότερο θερμαίνεται το κλίμα, τόσο ισχυρότεροι θα είναι οι άνεμοι και τόσο πιο ακανόνιστες θα είναι οι καταιγίδες. Θα χτυπηθούμε ξανά και ξανά».
Τη Δευτέρα η οικογένεια των Καρμίκαελ και Χάργκροουβ και τα παιδιά τους είχαν εκκενώσει και το καταφύγιο στο οποίο προσέφυγαν φεύγοντας από το σπίτι τους. Ο ποταμός ξεχείλησε, το φράγμα έσπασε και η περιοχή στο κέντρο της πόλης βρέθηκε σε κίνδυνο. Οι οικογένειες μεταφέρθηκαν σε άλλο καταφύγιο 12 μίλια δυτικά.
Το καταφύγιο ήταν γεμάτο αλλά τουλάχιστον τα παιδιά είχαν κρεβάτια, ακόμη κι αν τα τέσσερά τους είχαν να μοιραστούν μόλις δυο κούνιες. Η Πατρίς λέει ότι δεν είχε κανέναν τρόπο για να μάθει αν του σπίτι τους είχε πλημμυρίσει και καμία ένδειξη για το πότε θα μπορούσαν να επιστρέψουν. Ωστόσο, κατάφερε να επικοινωνήσει με την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαχείρισης Έκτακτης Ανάγκης και από εκεί τους υποσχέθηκαν ένα δωμάτιο ξενοδοχείου. «Ας ελπίσουμε ότι θα μας βάλουν σε ένα δωμάτιο σε μερικές ημέρες. Πρέπει να περιμένουμε», καταλήγει.
Πηγή: tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου