Η εργασιομανία, η οποία από παλιά συνδέεται σε ορισμένα μέρη του κόσμου με την εργασιακή ηθική, υπάρχει κίνδυνος να εξελιχθεί σε μια ψυχολογική εξάρτηση. Μια πρόσφατα δημοσιευμένη μελέτη 16.426 εργαζόμενων ενηλίκων στη Νορβηγία δημιουργεί προβληματισμούς, καθώς διαπίστωσε ότι οι εργασιομανείς είναι πολύ πιο πιθανό να εκδηλώσουν ψυχιατρικά συμπτώματα.
- Το 32,7% των εργασιομανών πληρούσε τα κριτήρια ΔΕΠΥ, σε σύγκριση με το 12,7% των μη εργασιομανών
- Το 25,6% των εργασιομανών πληρούσε τα κριτήρια για ΙΨΔ, σε σύγκριση με το 8,7% των μη εργασιομανών
- Το 33,8% των εργασιομανών πληρούσε επίσης τα κριτήρια του άγχους, σε σύγκριση με το 11,9% των μη εργασιομανών
- Το 8,9% των εργασιομανών πληρούσε επίσης τα κριτήρια κατάθλιψης, σε σύγκριση με 2,6% των μη εργασιομανών
Οι συγγραφείς υπέθεσαν ότι υπάρχουν αρκετοί λόγοι για τους οποίους οι εργαζόμενοι με Δ-ΕΠΥ ενδέχεται να υποφέρουν από εργασιομανία, συμπεριλαμβανομένης της ελλειμματικής προσοχής τους που τους αναγκάζει να περάσουν περισσότερες ώρες στη δουλειά, της ιδιαίτερα σκληρής εργασίας για να αντιμετωπίσουν τις παρανοήσεις της τεμπελιάς από τους άλλους ή της έντονης εργασίας ώστε να ανακουφίσουν υποκειμενικά αισθήματα ανησυχίας. Για όσους έχουν ΙΨΔ, η εργασιομανία μπορεί να γίνει καταναγκασμός. Εν τω μεταξύ, η σκληρή δουλειά «επαινείται και εκτιμάται στη σύγχρονη κοινωνία», γράφουν οι συγγραφείς και έτσι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως μέσο για τη μέτρηση του άγχους ή της κατάθλιψης.
Η μελέτη, την οποία συνυπέγραψαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Yale και το Πανεπιστήμιο Nottingham Trent, δεν διαπίστωσε αν η εργασιομανία προκάλεσε τα ψυχιατρικά συμπτώματα ή το αντίστροφο.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι, καθώς πολλές ψυχιατρικές διαταραχές ξεκινούν από νεαρή ηλικία, προηγούνται της εργασιομανίας. «Είναι επίσης πιθανό η σύνδεση να είναι αμφίδρομη. Η εργασιομανία μπορεί να επιδεινώσει τα ψυχιατρικά συμπτώματα μακροπρόθεσμα», προσθέτουν. «Είναι παράδοξο, ωστόσο, ότι οι άνθρωποι μπορεί πρώτα να προσπαθήσουν να θεραπεύσουν τα συμπτώματά τους, μέσα από την υπερβολική εργασία».
Στους συμμετέχοντες δόθηκαν δοκιμασίες για να αξιολογήσουν εάν πληρούσαν τα κριτήρια για κάθε διάγνωση. Η εργασιομανία, η οποία έχει οριστεί επισήμως ως «υπερβολική ανησυχία για την εργασία, η οποία προκαλείται από ανεξέλεγκτο κίνητρο εργασίας και επένδυσης τόσου πολύ χρόνου και προσπάθειας στην εργασία ώστε να διαβάλλει άλλους σημαντικούς τομείς ζωής», αξιολογήθηκε χρησιμοποιώντας μια κλίμακα εξαρτήσεων εργασίας που χρησιμοποιεί τα ίδια κριτήρια (σθένος, τροποποίηση διάθεσης, ανοχή, απόσυρση, σύγκρουση, υποτροπή και προβλήματα) ως άλλους εθισμούς. Η δοκιμασία ζήτησε από τους συμμετέχοντες να αξιολογήσουν σε μια κλίμακα από 1 (ποτέ) έως 5 (πάντα) πόσο συχνά βίωσαν ορισμένες καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένου του άγχους όταν τους απαγορεύτηκε να εργάζονται ή της έντονης εργασίας τόσο που να επηρεάζει την υγεία τους.
Τα ευρήματα είναι αυτοαναφορικά και βασίζονται σε συμμετέχοντες στη Νορβηγία, γεγονός που υποδηλώνει ότι ενδέχεται να αντανακλούν σε κάποιο βαθμό την εθνική κουλτούρα. Ωστόσο, το μεγάλο μέγεθος δείγματος υποδηλώνει σίγουρα ότι η εργασιομανία δεν πρέπει να απορριφθεί.
«Η εργασιομανία μπορεί να είναι ένδειξη βαθύτερων ψυχολογικών ή συναισθηματικών ζητημάτων», δήλωσαν οι ερευνητές. «Αν αυτό αντικατοπτρίζει τις επικαλυπτόμενες γενετικές ευπάθειες, τις διαταραχές που οδηγούν σε εργασιομανία ή, αντιθέτως, αν είναι η εργασιομανία που προκαλεί τέτοιες διαταραχές, είναι κάτι που παραμένει αβέβαιο».
Όπως και να έχει, αν η υπερβολική εργασία έχει σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στη ζωή σας, ο αυξανόμενος φόρτος εργασίας μπορεί να είναι σημάδι δυσφορίας και όχι κινήτρου.
Πηγή: psychologynow.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου