Όλο και περισσότερο ψάχνω ευγενικούς ανθρώπους, σαν να είναι είδος υπό εξαφάνιση. Η κυνικότητα με την οποία λειτουργεί συστηματικά, τα τελευταία χρόνια, ο καθημερινός άνθρωπος σβήνει σιγά σιγά την ευγένεια από τους τρόπους του. Ο Επίκουρος είχε πει πως «έναν ευγενικό άνθρωπο πρέπει να τον τιμούμε και να τον έχουμε διαρκώς στα μάτια μας και κατά κάποιον τρόπο να ζούμε και να πράττουμε σαν να ήταν πάντα μπροστά μας…». Να πώς γίνεται κανείς αγενής ή ευγενής, σκέφτομαι. Από αυτά τα οποία έχει μπροστά του στην καθημερινότητά του.
Ποιες είναι, λοιπόν, οι παραστάσεις που έχουμε στη σύγχρονη πόλη μας; Ο δρόμος. Εκεί γίνεται κάθε μέρα της Κολάσεως. Από βρισιές μέχρι μπουνιές μεταξύ επαγγελματιών και Ι.Χ. Το διαδίκτυο. Η πραγματική Κόλαση. Άγνωστοι τσακώνονται με αγνώστους σαν να μην υπάρχει αύριο. Η δουλειά.
Ανταγωνιστική περιοχή, που θυμίζει συχνά ποδοσφαιρικό ντέρμπι αιώνιων αντιπάλων. Σχέσεις. Ερωτικές και φιλικές. Αυτές κι αν έχουν εξελιχθεί σε αδυσώπητο παιχνίδι εξουσίας. Οικογένειες. Άλλη κατηγορία, ξεχωριστή από τις άλλες σχέσεις, όπου γονείς και παιδιά γίνονται συχνά πρωταγωνιστές αμερικανικών ραπ βίντεοκλιπ, με καταιγισμό αλληλοκατηγοριών. Σχολεία, μαθητική τάξη. Απαξιωμένοι δάσκαλοι και βαριεστημένοι μαθητές. Υπάρχουν και εξαιρέσεις, φυσικά.
Αυτή είναι πάνω-κάτω μια εικόνα που έχουμε μπροστά μας. Συνεπώς, το να είσαι ευγενής είναι πλέον συνυφασμένο με το να είσαι «κορόιδο», διότι το να δώσεις τη θέση σου σε έναν άλλον που τη χρειάζεται περισσότερο ή το να έχεις ευγενική συμπεριφορά γενικότερα, από στοιχείο ανθρωπιάς εξελίχθηκε σε στοιχείο αδυναμίας. Και κάπως έτσι αρχίσαμε να μην περνάμε και πολύ καλά. Κάπως έτσι αρχίσαμε να βγαίνουμε από το σπίτι μας το πρωί σαν θηρία έτοιμα να υπερασπιστούν την ύπαρξή τους με κραυγές και βρυχηθμούς. Και, φυσικά, όλα αυτά γίνονται χωρίς να το έχουμε πολυ-συνειδητοποιήσει.
Για να λέμε και την αλήθεια, όμως, είναι δύσκολο να αντιμετωπίζεις χωρίς θυμό μια δύσκολη ζωή που πιστεύεις πως δεν σου αξίζει. Ας είμαστε ευγενικοί με τους αγενείς. Ο τρόπος τους ίσως είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων. Ο Γκέτε, πάντως, έλεγε πως, όταν συμπεριφερόμαστε στους ανθρώπους όπως αυτοί είναι, τους κάνουμε χειρότερους. Όταν τους συμπεριφερόμαστε όπως θα μπορούσαν να είναι, τους βοηθάμε να γίνουν αυτό που είναι ικανοί να γίνουν. Καλύτεροι άνθρωποι δηλαδή. Ας το παραδεχτούμε, όμως, θέλει κουράγιο και μεγάλο σθένος να είσαι σήμερα ευγενής. Κινδυνεύεις ανά πάσα στιγμή να σε φάνε τα άγρια θηρία.
Συντάκτης: Κυριακή Μπεϊόγλου
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου