Λέμε συνεχώς ότι η αντιπαράθεση ανάμεσα στα κόμματα και εδώ και παντού στον κόσμο ξεφεύγει πολλές φορές από τα όρια, μετατρέπεται σε σκυλοκαβγά, ενίοτε παίρνει χαρακτηριστικά σύγκρουσης χωρίς αρχές αφού χρησιμοποιούνται όλα τα μέσα (χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, δολοφονίες χαρακτήρων, συκοφαντίες, λάσπη στον ανεμιστήρα, μαφιόζικες πρακτικές).
Σε κάποιες περιπτώσεις πρόκειται για σικέ κόντρες, αφού οι αντιμαχόμενες πλευρές δεν εκφράζουν κάτι ριζικά διαφορετικό, απλώς μάχονται για το ποια θα κερδίσει την εξουσία και τα πλεονεκτήματα που απορρέουν απ’ αυτήν: έλεγχος του κράτους, κατάληψη νευραλγικών πόστων στον χώρο της διοίκησης, επιρροή στη Δικαιοσύνη, προνομιακή πρόσβαση στην περιοχή της ενημέρωσης, δουλειές με μερίδες της οικονομικής ελίτ με στόχο τη σύναψη αμοιβαία επωφελών συμφωνιών.
Σε άλλες περιπτώσεις η σύγκρουση είναι πραγματική αφού αφορά την πορεία της χώρας, τη δομή του πολιτικού συστήματος, το οικονομικό μοντέλο, τις διεθνείς συμμαχίες.
Τα ίδια πάνω-κάτω γίνονται και στον χώρο των μεγάλων επιχειρήσεων όπου εκτός από τις συνεργασίες για την κυριαρχία στην αγορά (καρτέλ), έχουμε διαρκή και ανειρήνευτο πόλεμο για την εξόντωση των επικίνδυνων ανταγωνιστών. Ετσι είναι ο κόσμος της πολιτικής και ο κόσμος των επιχειρήσεων. Δεν είναι αγγελικά πλασμένοι.
Ο κόσμος όμως της Εκκλησίας είναι κάτι διαφορετικό; Οχι, φυσικά. Κι εκεί συνωμοσίες, οργανωμένες επιθέσεις, μάχες συμφερόντων, δηλητηριώδη χτυπήματα, βιτριολικά υπονοούμενα, δοσοληψίες με το κράτος. Γήινα πράγματα δηλαδή.
Μα καλά, θα αναρωτηθεί κάποιος, τι έχουν να μοιράσουν οι σεβασμιότατοι, παναγιότατοι, πανιερότατοι πατέρες; Στον ίδιο Θεό δεν πιστεύουν;
Ιδού ένα παράδειγμα σε πολύ υψηλό επίπεδο: Οπως έγινε γνωστό σε έκτακτη συνεδρίαση της Συνόδου του Πατριαρχείου Μόσχας, ο Πατριάρχης κ. Κύριλλος διακόπτει τη μνημόνευση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Ο Πατριάρχης πασών των Ρωσιών Κύριλλος παραλλήλισε τη σημερινή αντιπαράθεση με την κόντρα της δεκαετίας του 1920 μεταξύ Μόσχας και Κωνσταντινούπολης, σημειώνοντας πως τότε η Ρωσική Εκκλησία βίωσε τις χειρότερες δυνατές συνθήκες.
Στις 31 Αυγούστου, ο Κύριλλος, είχε επισκεφθεί το Φανάρι και τον Οικουμενικό Πατριάρχη, αλλά η συνάντησή τους οδηγήθηκε σε ναυάγιο, καθώς ο κ. Βαρθολομαίος τού είπε ότι το Αυτοκέφαλο της Ουκρανικής Εκκλησίας θα προχωρήσει.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Πατριαρχείου Ρωσίας, διακόπτεται η αναφορά του ονόματος του Οικουμενικού Πατριάρχη στα Δίπτυχα, καθώς και η Κοινωνία με τους Ιεράρχες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ενώ αποσύρονται από όλες τις κοινές επιτροπές οι ιεράρχες της Εκκλησίας της Ρωσίας.
«Σε περίπτωση συνέχισης της αντικανονικής δραστηριότητας του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης στο έδαφος της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, θα υποχρεωθούμε να σπάσουμε εντελώς την ευχαριστιακή κοινωνία με το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης. Κάθε ευθύνη για τις τραγικές συνέπειες αυτής της διαίρεσης θα πέσει προσωπικά στον Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης Βαρθολομαίο και στους επισκόπους που τον υποστηρίζουν».
Αυτή δεν είναι συμπεριφορά ιερωμένων, είναι συμπεριφορά αρχηγών κρατών. Και προσέξτε, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με αλλόθρησκους ούτε γενικώς με χριστιανούς, αλλά με Ορθόδοξους χριστιανούς.
Άραγε πιστεύουν στον ίδιο Θεό; Ή για να το κάνω πιο βέβηλο: πιστεύουν σε κανένα Θεό;
Ανάγωγα
Το να ρωτάς τον Κυριάκο Μητσοτάκη τι θα κάνει με την όζουσα κατάσταση οικογενειοκρατίας του Τσίπρα είναι, όπως και να το κάνουμε, χαριτωμένο. Ποιον ρωτάς, αυτόν που ο πατέρας του ήταν πρωθυπουργός, η αδερφή του υπουργός και αρχηγός κόμματος και ο ανιψιός του δήμαρχος, περιφερειάρχης και ενδεχομένως θα είναι υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας και αργότερα υποψήφιος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας; Και χαριτωμένο και σκαμπρόζικο…
Συντάκτης: Τάσος Παππάς
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου