Αν σε κάποια από αυτές τις μαζικές συγκεντρώσεις των νέων μακεδονομάχων εμφανιζόταν ανάμεσα στους ρήτορες κάποιος εξειδικευμένος μακεδονολόγος για να υποστηρίξει τις απόψεις του, μιλούσε έξω από τα δόντια για να διαφωτίσει το αμαθές και αγράμματο πλήθος με τις γραφικές φορεσιές του και τους έλεγε:
"Ο τάφος του Φίλιππου Β' είναι μαϊμού."
Ο τάφος αυτός δεν ανήκει σε κανένα βασιλικό νεκροταφείο. Και ούτε ξέρουμε το όνομα της αρχαίας πόλης στην οποία ανήκει. Το δεκαεξάκτινο άστρο, που ερμηνεύτηκε ως έμβλημα της δυναστείας, και σύμβολο των βασιλέων της Μακεδονίας, δεν ήταν παρά ένα κοινότατο διακοσμητικό θέμα σε όλο τον αρχαίο ελληνικό κόσμο και πέρα από αυτόν διαχρονικά. Επομένως να αφήσουμε τις μαλακίες και να σοβαρευτούμε. Αυτά που βρέθηκαν είναι ήδη εξαιρετικά πολύτιμα.
"Ας αφήσουμε την επιστήμη στην ησυχία της να ερευνήσει, μακριά από κάθε πολιτική σκοπιμότητα και εθνικισμό"
Και να προσθέσω εγώ. Εχουμε και μαζικό κίνημα γλωσσολόγων που διορθώνει τους επιστήμονες της γλώσσας. Μιλάμε βέβαια για τη μακεδονική γλώσσα. Δεν ξέρω αν ο ρήτοράς μας θα κατέβαινε ζωντανός από την εξέδρα. Αλλά σίγουρα θα νοσηλευόταν επί μακρόν με πολλαπλά κατάγματα και κρανιοεγκεφαλικές βλάβες.
Και δεν είναι η πρώτη φορά που ο εθνικισμός γίνεται αρχαιολόγος. Να πάρουμε ένα πρόχειρο παράδειγμα. Τον τάφο της Κλυταιμνήστρας στις Μυκήνες. Η εν λόγω κυρία ήταν βασιλοκτόνος. Αν ζούσε σήμερα, θα έκανε παρέα στον Κορυδαλλό με τον Κουφοντίνα. Και αν στη διάρκεια της Ιστορίας οι βασιλοκτόνοι είχαν τέτοιες τιμές, δεν θα είχε μείνει βασιλιάς και θα είχε καταταγεί στα προστατευόμενα είδη.
Εδώ ο εθνικισμός υποστηρίζει τη βασιλοκτονία -και γενικότερα τη δολοφονία των αρχόντων- όσο και αν κατά κανόνα οι εθνικιστές υπηρετούν την εξουσία. (Και εδώ η λογική πάει διακοπές.) Γιατί εκτός από τον δεξιό εθνικισμό που εκκολάπτει τον φασισμό, έχουμε και τον αριστερό εθνικισμό (ας το πούμε «ρεύμα Μίκη», που εμπνέει και ομάδες της Αριστεράς) που τροφοδοτεί τον ολοκληρωτισμό.
Ξέρουμε πως στην πλειονότητά τους οι πολιτικοί δεν φημίζονται ούτε για την ευφυΐα τους ούτε για τις γνώσεις τους. Αλλά ας υποθέσουμε πως είχαμε έναν Ελληνα Οσκαρ Γουάιλντ πρωθυπουργό. Πώς θα αντιμετώπιζε το Σκοπιανό όταν ανακηρύχθηκε Δημοκρατία της Μακεδονίας; Θα καλούσε την κυβέρνηση της γείτονος χώρας σε μια ταβέρνα της Θεσσαλονίκης, θα έβαζε τον Κοροβίνη να οργανώσει την ορχήστρα για να τους φτιάξει, αφού προηγουμένως θα είχαν παρακολουθήσει τη συναυλία του Κυπουργού «Εγνατία».
Και στο τσακίρ κέφι, και ενώ θα είχαν εξοικειωθεί και δεν θα υπήρχε περίπτωση παρεξηγήσεων, θα τους έλεγε φιλικά: «Γκαρντάσια, γυφτοσκοπιανοί [γέλια και χειροκροτήματα (στο κέφι γαρ)], γιατί μόνο “Δημοκρατία της Μακεδονίας” και όχι “Δημοκρατία της Αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου”; Κανείς δεν τη διεκδικεί. Και η αρχαία Μακεδονία μικρή ήταν, αλλά το κατάφερε και έγινε σπουδαία αυτοκρατορία, της ίδιας σημασίας με τις άλλες αυτοκρατορίες και επιπλέον δημιούργησαν την Ελληνιστική Εποχή, από τις πιο φωτεινές στην Ιστορία της ανθρωπότητας».
Δεν ξέρω ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα. Το πιο πιθανό ίσως να ήταν πως δεν υπάρχει κανένα θέμα και η υπόθεση να έμπαινε στο αρχείο. Στη χειρότερη περίπτωση να είχαμε, εκτός από κράτη-παρίες και κράτη-φαντασιόπληκτα. Γιατί όχι; Κατά την άποψή μου υπάρχουν ήδη. Αλλά ο ΟΗΕ δεν τα έχει κατατάξει.
Για είκοσι οκτώ χρόνια η Ελλάδα πληρώνει τη βλακεία όλων των πολιτικών κομμάτων (πλην ΚΚΕ) που συσπειρώθηκαν γύρω από το σύνθημα «Η Μακεδονία είναι ελληνική». Και άρα, «στα όπλα, στα όπλα, να πάρουμε τα Σκόπια» -στελέχη της σημερινής κυβέρνησης είχαν συστρατευτεί με τους μακεδονομάχους, ως μέλη τού τότε Συνασπισμού της Αριστεράς και δημιούργησαν και αυτοί τη βάση της Χρυσής Αυγής. Αυτή εισέπραξε το πολιτικό όφελος. Και αυτή η πολιτική μούφα κάλυψε και απέκρυψε τις πραγματικές απειλές για τη χώρα μας.
Το Τουρκικό Σουλτανάτο και τη Μεγάλη Αλβανία. Τις δύο απειλητικές δαγκωνάρες που είναι ανοιχτές δίπλα μας. Ηδη από το 1988, ο μέγας στοχαστής Παναγιώτης Κονδύλης μάς είχε ενημερώσει με το βιβλίο του «Θεωρία Πολέμου» (εκδόσεις Θεμέλιο), που κανονικά θα έπρεπε να ήταν το Ευαγγέλιο της εξωτερικής πολιτικής.
Στο βιβλίο θα αναφερθούμε αναλυτικά σε ένα από τα επόμενα σημειώματά μας, που εκτός από το κεφάλαιο για την Ελλάδα, που είναι επίμετρο στην ελληνική έκδοση, είναι πια ένα κλασικό βιβλίο της διεθνούς βιβλιογραφίας και πρωτοεκδόθηκε στα γερμανικά. Δεν ξέρω ποιοι από το ΥΠΕΞ γνωρίζουν την ύπαρξη αυτού του βιβλίου, αν και είναι στην 4η έκδοσή του.
Η Συμφωνία των Πρεσπών καλύπτει και τις πιο ακραίες ελληνικές θέσεις. (Για να είμαι ειλικρινής μου θύμισε την αρχαία ιμπεριαλιστική Αθήνα.) Κανονικά το θέμα θα έπρεπε να είχε λήξει. Αλλά ο φασισμός και των δύο χωρών δεν θα χάσει την προπαγάνδα που του αποδίδει οφέλη. Ετσι αναπτύσσονται με τη βλακεία των πολλών.
*Οι απόψεις είναι του έγκριτου καθηγητή Κλασικής Αρχαιολογίας του ΑΠΘ, μέλους της πανεπιστημιακής ανασκαφής της Βεργίνας Π. Φάκλαρη («Βήμα» 30.8.98) και εκφράζουν σχεδόν το σύνολο των αρχαιολόγων Ελλήνων και της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας, που έχει ασχοληθεί με τα ευρήματα των ανασκαφών. (Μήπως πρέπει να πούμε «Λευτεριά και κονδύλια στους αρχαιολόγους;»).
Συντάκτης: Περικλής Κοροβέσης
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου