Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην έκθεση του ΟΟΣΑ του 2011 και τη φετινή;
«Τώρα γνωρίσαμε καλύτερα το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα», δήλωσε η ειδική σύμβουλος του γενικού γραμματέα του ΟΟΣΑ, Γκαμπριέλα Ράμος, κατά την παρουσίαση, χθες, της έκθεσης του 2018 που έχει τίτλο «Εκπαίδευση για ένα λαμπρό μέλλον».
Τι σημαίνει η επισήμανση της εκπροσώπου του διεθνούς οργανισμού;
Παραδοχές, συγκλίσεις, αλλά και επαναβεβαίωση των αποκλίσεων ειδικά σε θέσεις που διαχρονικά πρεσβεύει ο ΟΟΣΑ.
Με άλλα λόγια, η έκθεση του ΟΟΣΑ για το 2018:
Αναγνωρίζει μεν…
● Την επίδραση της πολυετούς κρίσης στην εκπαίδευση.
● Την ανάγκη διορισμών και αλλαγής του συστήματος πρόσληψης των αναπληρωτών.
● Την έστω «εμβρυακή» διαμόρφωση κουλτούρας λογοδοσίας.
● Την ανάγκη αναμόρφωσης έως και κατάργησης των πανελλαδικών με τη θέσπιση ενός συστήματος συνεχών αποτιμήσεων διαφορετικών επιπέδων κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.
● Την ανάγκη καταπολέμησης της παραπαιδείας.
● Τις πρωτοβουλίες για τη δημιουργία πλαισίου αξιολόγησης των σχολικών μονάδων και των στελεχών και την προσπάθεια να διασαφηνιστεί ότι δεν πρέπει να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα.
● Αρκετά θετικά φαινόμενα, όπως η πολύ χαμηλή μαθητική διαρροή στην Ελλάδα και οι πολλοί απόφοιτοι ΑΕΙ, καθώς και πολλές από τις θεσμικές πρωτοβουλίες του υπουργείου Παιδείας.
…αλλά προτείνει:
◼ Δύο «πιθανές λύσεις» για τις προσλήψεις:
Α) Δημιουργία διαφόρων κατηγοριών δημοσίων υπαλλήλων, παράλληλα με την κατηγορία των μονίμων που έχουν την οργανική θέση. Μόνο που αυτές οι κατηγορίες θα προσφέρουν μερικές πενταετίες απασχόλησης πριν αποκτηθεί η οργανική θέση. Σημειωτέον, η λύση αφορά προσωπικό όχι μόνο σε σχολεία αλλά και σε πανεπιστήμια.
Β) Αλλαγή του υπάρχοντος συστήματος απασχόλησης των δημοσίων υπαλλήλων με μια μεγαλύτερης διάρκειας περίοδο εισαγωγής και μόνο μια πενταετία πριν από τη μονιμοποίηση.
◼ Επέκταση και ενίσχυση της αξιολόγησης (εσωτερική και εξωτερική) σε όλη την κοινότητα, από τον διευθυντή έως τον μαθητή. Μόνη διαφορά ότι για τους εκπαιδευτικούς στέκεται κυρίως στην επιμόρφωσή τους. Πρέπει να υπάρχει «εθνική αξιολόγηση» των μαθητών και να εδραιωθούν υπάρχοντες μηχανισμοί και όργανα, όπως η Αρχή για τη Διασφάλιση της ποιότητας στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
◼ Προώθηση του στόχου για την αυτονομία των σχολείων σε όλα τα επίπεδα. Με τη συμμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης και οπωσδήποτε με την ύπαρξη διευθυντών-ηγετών που θα χαράσσουν και θα υλοποιούν στρατηγικές βελτίωσης και ανάπτυξης, συμπεριλαμβανομένης της αναζήτησης πόρων. Αλλωστε, σαφής στόχος είναι η σύνδεση «διακυβέρνησης» του σχολείου με τη χρηματοδότηση και μάλιστα για κάθε σχολείο ξεχωριστά, αφού η «διακριτή ταυτότητα» των σχολείων αποτελεί επίσης βασικό στόχο του μοντέλου.
◼ Σε συνάρτηση με την αυτονομία βρίσκεται και η υπόδειξη για τη λήψη μέτρων σχετικά με την αποκέντρωση του συστήματος μέσω της ανάληψης ρόλων από τις περιφέρειες και την τοπική αυτοδιοίκηση.
◼ ΑΕΙ: Αντιμετώπιση της «περίπλοκης διακυβέρνησης» και των «ζητημάτων χρηματοδότησης».
Η ελληνική πλευρά, διά στόματος υπουργού Παιδείας, Κώστα Γαβρόγλου, επισήμανε:
● Για την αξιολόγηση: Δεν μπορούμε να ζητάμε αξιολόγηση των εκπαιδευτικών όταν η Πολιτεία υπήρξε τόσο ασυνεπής απέναντί τους. Θα ενισχυθεί όμως το πλαίσιο αποτίμησης του έργου στα σχολεία και όλα όσα χρειάζονται ώστε να καθιερωθεί μια κουλτούρα αξιολόγησης η οποία δεν θα είναι τιμωρητική. Είναι σημαντικό ότι επισημαίνεται για πρώτη φορά και από την έκθεση του ΟΟΣΑ.
● Για την αυτονομία του σχολείου και τη σύνδεση διακυβέρνησης και αξιολόγησης με τη χρηματοδότηση:
Α) Για μας η αυτονομία του σχολείου εδράζεται γύρω από τον Σύλλογο Διδασκόντων. Δεν υπάρχουν μεταφυσικές αυτονομίες. Η κ. Ramos ανέλυσε μια συγκεκριμένη λογική, εμείς θα θέλαμε οι εκπαιδευτικοί μας να παίζουν τον σημαντικότερο ρόλο στην καθημερινότητα του σχολείου.
Β) Δεν υπάρχει ούτε ίχνος σκέψης αν θα αντανακλάται η αποτίμηση του έργου του σχολείου σε λιγότερη ή περισσότερη χρηματοδότηση ή διαφοροποίηση των μισθών.
● Για τους διορισμούς: Υπάρχει μια απόκλιση απόψεων. Οι προτάσεις για άλλο σύστημα διορισμού προσκρούει σε θέματα συνταγματικά και νόμων. Ομως, από την άλλη, οι αναπληρωτές δεν μπορούν να συνεχίσουν να είναι με αυτές τις συμβάσεις όπως είναι σήμερα. Οι λεπτομέρειες είναι υπόθεση του κράτους-μέλους του ΟΟΣΑ αν δεχτεί τη γενική θέση.
Οι διευκρινίσεις της κ. Ράμος και των συμπαρουσιαστών της έκθεσης:
◼ Αν η ελληνική οικονομία επανέρχεται στην κανονικότητα, νομίζω ότι οι συμβάσεις καθηγητών και δασκάλων θα πρέπει να επανέλθουν στην κανονικότητα. Και αυτό είναι επείγον.
◼ Η PISA δεν είναι θέμα στατικό. Γα την PISA 2018 θα μετρήσουμε και άλλες ικανότητες.
◼ Η αυτονομία αυτή καθεαυτή δεν παράγει καλύτερα αποτελέσματα, αλλά η αυτονομία και η δυνατότητα του σχολείου, η ποιότητα των καθηγητών, των δασκάλων και των ηγετών του σχολείου βρίσκονται στην καρδιά της επιτυχίας. (…) Δεν λέμε να δώσουμε πλήρη αυτονομία σε όλα τα σχολεία και έτσι θα λυθούν όλα τα προβλήματα. Μιλάμε για βοήθεια στην προσπάθεια βελτίωσης της απόδοσής τους, αλλά ταυτόχρονα σε ένα εθνικό πλαίσιο προτύπων. Ουσιαστικά μιλάμε για την ποιότητα του συστήματος και ένα πλαίσιο λογοδοσίας.
● Το 99% των μαθητών στο τελευταίο έτος της δευτεροβάθμιας παρακολουθεί φροντιστήριο ή ιδιαίτερο. Στους δείκτες της παραπαιδείας, η Ελλάδα είναι στις υψηλότερες θέσεις μαζί με την Ιαπωνία, την Κορέα (90%) και την Κίνα (85%).
● Η μαθητική διαρροή στην Ελλάδα εντοπίζεται στο 6,2%, πολύ κάτω από τον μ.ό. των 28 χωρών-μελών, όπου είναι στο 10,7%. Οι Ελληνες μαθητές έχουν την αίσθηση του ανήκειν στο σχολείο. Εχουν αυτοπεποίθηση, απαντούν ότι περνούν καλά στο σχολείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου