Θα τα παίξουν όλα για όλα

Δεν ξέρουμε αν ο Αλέξης Τσίπρας αναρωτήθηκε ποτέ για τη σφοδρότητα με την οποία τον αντιμετωπίζουν συγκεκριμένα πρόσωπα του δημοσίου βίου: πολιτικοί, δημοσιογράφοι, εκδότες, οικονομικοί και μιντιακοί παράγοντες. Για κάποιους είναι και περίεργο: ιδεολογικά έπρεπε να τον συμπαθούν, αφού παλαιότερα δήλωναν ΠΑΣΟΚ, «Ρηγάδες» κλπ. Σήμερα γιατί είναι τόσο σκληρά εναντίον του; Ενδιαφέρονται για τη χώρα; Κρίνουν ότι δεν κυβερνάει σωστά;

Τίποτε από αυτά. Για τη χώρα δεν δίνουν μια και οι ιδεολογίες δεν τους αγγίζουν πλέον -αν τους άγγιζαν ποτέ. Ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους, με ένα συγκεκριμένο τρόπο: αισθάνονται ότι κινδυνεύουν.

Έτσι μπορεί να παρατηρήσει εύκολα κανείς ένα φαινόμενο: τα πιο τυχοδιωκτικά στοιχεία στη χώρα συγκλίνουν σε ένα συγκεκριμένο κύκλο με κοινή αποστολή την εξόντωση του Τσίπρα. Το τέλος της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Όχι για τα λάθη που κάνει ή γιατί βλέπουν κάποιους καλύτερους. Ακόμη και τα πραγματικά αντικυβερνητικά επιχειρήματα που επιστρατεύουν, -και μπορεί να βρει κανείς πολλά- όταν δεν κατασκευάζουν δικά τους, υπηρετούν ένα σκοπό: πώς θα κρατήσουν τα ένοχα μυστικά τους. Και ας βοά ο κόσμος…

Σε αυτόν τον κύκλο ανήκουν πρόσωπα που για πολλά χρόνια απομυζούσαν το δημόσιο χρήμα, θησαύριζαν, αποθήκευαν πλούτο και κυρίως έβγαζαν λεφτά στο εξωτερικό. Είχαν εταιρίες, εγχώριες και μη, ενδιάθετους μηχανισμούς, έπαιξαν παρένθετους ρόλους, αμείβονταν για ό,τι έπρεπε να κάνουν από καθήκον και συνδέθηκαν μεταξύ τους και με κυκλώματα λεηλασίας του δημοσίου πλούτου, και έπαιξαν ποικίλους ρόλους, θεατούς και αθέατους. Έτσι έφταναν στις τσέπες τους λεφτά που προορίζονται για την κοινωνία. Μαύρα λεφτά. Πέρα από τα δηλωμένα εισοδήματά τους. Και σήμερα τους ανησυχούν δυο πράγματα:

Το ένα είναι ότι όλα αυτά τελούν υπό έρευνα. Μπορεί να κάνει λάθη διακυβέρνησης ο Τσίπρας, μπορεί να μην είναι και τόσο ευχάριστο ότι συγκυβερνάει με τον Καμμένο, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει ότι η Πολιτεία δεν προσπαθεί να ανακτήσει το χαμένο πλούτο της. Η Δικαιοσύνη, οι οικονομικές υπηρεσίες, οι διωκτικές αρχές, ψάχνουν εντός και εκτός της χώρας. Δεν τις βάζει κανείς, αξιοποιούν το νομικό πλαίσιο ανεμπόδιστα.

Και σιγά σιγά βρίσκουν. Ευλόγως κάποιοι αισθάνονται ότι φτάνει η ώρα τους, αν δεν σταματήσει η εύρυθμη λειτουργία των κρατικών μηχανισμών -που έκαναν ως τώρα τα στραβά ματιά ή ήταν του χεριού όχι μόνο των ισχυρών, αλλά και των παρακατιανών και των υπαλλήλων τους. Ίσως δεν έχουν τίποτε με τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν σταματήσουν οι έρευνες θα σταματήσουν και αυτοί να του επιτίθενται. Ως τότε γι’ αυτούς τα πράγματα είναι: ο θάνατός του η ζωή τους.

Το δεύτερο στοιχείο που ενοχλεί είναι ότι… σταμάτησαν οι δουλειές. Δεν έχουν με ποιον να τις στήσουν. Σε ποιον να κάνουν τον ενδιάμεσο. Ποιους να βάλουν στο τσεπάκι. Οι Συριζαίοι έχουν την τύφλα τους σε κάποιες περιπτώσεις από διακυβέρνηση. Αλλά δεν κάνουν γιούρια στον νταβά με τα κουλούρια. Δεν αλλάξαν γειτονιά, τρόπο ζωής και παρέες. Όπως ζούσαν εξακολουθούν να ζουν. Δεν πιάστηκε κανένας να προσπαθεί να αποκαταστήσει τον εαυτό του από την άσκηση διακυβέρνησης και με κρατικό χρήμα.

Δεν συχνάζουν στα σαλόνια και τα ακριβά εστιατόρια. Δεν τους βρίσκεις στις δεξιώσεις των οικονομικών παραγόντων και των μιντιαρχών. Δεν έχουν αγωνία να μπουν κι αυτοί στον «καλό κόσμο». Δεν τους γυαλίζει η καλή ζωή. Οι υπουργοί δεν είναι καλεσμένοι στα δείπνα των βορείων προαστίων, σαν μασκότ συναλλαγών με την οικονομική εξουσία. Κανείς δεν τολμάει να φωνάξει τον πρωθυπουργό στο σπίτι του για να του δώσει οδηγίες. Αν κυβερνάει σωστά ή λάθος θα το κρίνουν οι αρμόδιοι στην ώρα τους.

Κοντολογίς οι Συριζαίοι που κυβερνούν, στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον μπορεί να έχουν τις στραβωμάρες τους και να κάνουν πατάτες συχνά. Αλλά δεν βλέπουν την άσκηση εξουσίας σαν ευκαιρία για να «πλουτίσουν και να…»  που έλεγε ο αδιάφθορος Τζουμάκας κάποτε, καταγγέλλοντες κάποιους από το κόμμα του. Οπότε όσοι έκαναν παλιά business us usual δεν μπορούν να βάλουν τους σημερινούς κυβερνητικούς στο κόλπο. Να τους κάνουν ίδιους με τους προηγουμένους.

Γι’ αυτό όσοι ανήκουν σε αυτόν τον κύκλο, από μεγαλοπρομηθεύτες και μεγαλομεσάζοντες, μιντιάρχες, μέχρι τους γελωτοποιούς τους, τα βαποράκια και παιδιά για τα θελήματα, συντονίζονται στην επιδίωξη να φύγει ο Τσίπρας, να τελειώσει ο εφιάλτης τους. Και στην απελπισία τους χρησιμοποιούν κάθε μέσο. Δεν είναι υπερβολή. Όλοι μπορούν να τα διαπιστώσουν αυτά δια γυμνού οφθαλμού.

Αυτές οι συμπεριφορές θα ενταθούν με το σκάνδαλο Novartis. Αυτή τη φορά δεν κινδυνεύουν μόνο πρόσωπα. Κινδυνεύει να καταρρεύσει ολόκληρο το παλιό πολιτικό σύστημα. Παράγοντες που έκαναν ως τώρα τους κήνσορες και τους ηθικολόγους, στυλοβάτες και κουμανταδόροι, κινδυνεύουν να βρεθούν κατηγορούμενοι για μίζες, λαδώματα και άλλες ατιμίες. Σαν κάτι άλλους που προηγήθηκαν.

Δεν είναι μόνο οι πολιτικοί που βρίσκονται την επικαιρότητα για τους οποίους δεν ξέρουμε ποιοι και πως τελικά βαρύνονται και με τι σ’ αυτή την υπόθεση. Είναι ένας ολόκληρος κόσμος –με στοιχεία υποκόσμου ενίοτε- που είχε μάθει να συντηρείται με το δημόσιο χρήμα: κόμματα, επιχειρήσεις, δημοσιογράφοι, εκδότες, μιντιάρχες, ενδιάμεσοι, κομματάρχες. Ολόκληρη η κάστα που παρήγαγε η διαφθορά και η ατιμωρησία δεκαετιών.

Γιατί η διαφθορά στην Ελλάδα δεν είναι αέρας και ιδέα. Είναι πρόσωπα, σχέσεις, καταστάσεις. Σε πολλές περιπτώσεις γνωστά και μη εξαιρετέα. Πολλοί, άλλωστε, αυτοαποκαλύπτονται με τον τρόπο ζωής τους.

Αν η υπόθεση Ζήμενς και άλλες παρεμφερείς τους άφησαν ανέγγιχτους με τη Novartis κινδυνεύουν να τιναχθούν τα θεμέλια τους στον αέρα, όχι μόνο κάποιοι μεμονωμένοι. Γι’ αυτό παρατηρείται το φαινόμενο να εξεγείρονται ακόμη πρόσωπα, για τα οποία δεν έχει ακουστεί κάτι. Φοβούνται και θέλουν να σταματήσουν οι αναζητήσεις και οι έρευνες. Ακόμη και δια νόμου όπως γινόταν στο παρελθόν. Να γίνουν και οι σημερινοί σαν τους προηγούμενους: διαχειρίσιμοι.

Ήδη η κυβέρνηση και ο ίδιος πρωθυπουργός έχουν ακούσει απίστευτα πράγματα. Ελεεινότητες και μάλιστα από υποτιθέμενους ακαδημαϊκούς της πολιτικής και μορφωμένους των ΜΜΕ. Αυτά ήδη κλιμακώνονται αυτές τις μέρες και συμπεριλαμβάνουν και τη Δικαιοσύνη.

Αλλά ακόμη δεν είδαμε τίποτα. Οι χαρακτηρισμοί χωρίς όρια, οι διατυπώσεις καταγωγίων, οι κραυγές και οι αθλιότητες θα συνεχιστούν. Θα ανέβουν οι τόνοι και θα ακουστούν απίστευτοι ισχυρισμοί, ενδεχομένως και προβοκάτσιες. Χωρίς προσχήματα. Ήδη κάποιοι κάνουν πρόβες. Θα τα παίξουν όλα για όλα.

Σ’ αυτό το σημείο θα κριθεί από την Ιστορία ο Τσίπρας ως εκλεγμένος πρωθυπουργός και σύγχρονος Ευρωπαίος ηγέτης της Αριστεράς. Αν εξυγιάνει το πολιτικό σύστημα θα προσφέρει μεγίστη υπηρεσία στη χώρα. Είναι η βάση για ανάπτυξη και ευημερία. Οφείλει να διασφαλίσει την κάθαρση με κάθε νομοθετική πρωτοβουλία και να εγγυηθεί την ανεξαρτησία και την ευχέρεια της Δικαιοσύνης να να ξεκαθαρίσει το στάρι από την ήρα. Να κινεί με πυγμή και αξιοπιστία, μαζεύοντας και κάτι δικούς του που παρασύρονται και δίνουν πατήματα. Να σταθεί όρθιος στην πίεση που θα μεγαλώσει όσο η έρευνα πλησιάζει τη σήψη, με πιθανότητες να την προσωποποιήσει.

Δεν έχει άλλο δρόμο. Αν δεν το καταφέρει στο επόμενο στάδιο θα το πληρώσει οι ίδιος. Γιατί όπως αποδίδεται – στα στερνά του – στον Ανδρέα Παπανδρέου «αν είχαν πάει φυλακή δυο δεξιοί το 1981, δεν θα τολμούσε κανένας δικός μας να βάλει χέρι στο δημόσιο χρήμα».

Γιώργος Λακόπουλος

Πηγή: anoixtoparathyro.gr