Οι... σταυροφόροι της Ιπποκράτους δεν έχουν τον θεό τους

«Παλιόπουστα, θα καείς στην κόλαση!». «Σκυλάραπα, καταραμένος να ’σαι!». Από τις 9 Φλεβάρη το θέατρο «Ακροπόλ» ζει τη δική του επίγεια κόλαση αφού κάθε βράδυ «ευσεβείς» χριστιανοί, ρασοφόροι και μη, μαζεύονται απέναντι από την είσοδο του θεάτρου με εικόνες της Παναγίας, καίνε λιβάνια και ψέλνουν, μοιράζουν στον κόσμο φυλλάδια με υβριστικό περιεχόμενο, βρίζουν κι απειλούν και -κυριολεκτικά- τραβούν από τα ρούχα τους υποψήφιους θεατές της παράστασης.

Ο Ησαΐας Ματιάμπα, ο Νίκος Μουτσινάς, η Αντιγόνη Ψυχράμη ακούνε τον εξάψαλμο, ενώ οι ευσεβείς πολλές φορές τούς ακολουθούν και μέχρι τα αυτοκίνητά τους αφού τους περιμένουν και μετά το τέλος της παράστασης.

Οι «πιστοί» ανεβάζουν στο διαδίκτυο σε δικό τους κανάλι στο youtube αλλά και σε αναρίθμητες άλλες ιστοσελίδες βίντεο με σκηνές από τη... σταυροφορία, τα οποία πολλαπλασιάζονται καθημερινά και αναπαράγονται με ρυθμούς ντόμινο.

Στις 16 Φεβρουαρίου τα ξημερώματα άγνωστοι έριξαν μπογιές στη μαρκίζα και την είσοδο του θεάτρου και μία μέρα μετά έστειλαν απειλητικό φυλλάδιο στο σπίτι της ηθοποιού Αντιγόνης Ψυχράμη.
Την Τετάρτη ο μητροπολίτης Κυθήρων αποφάσισε κι αυτός να δώσει τον αγώνα τον καλό κατά... των βλάσφημων, μηνύοντας τους συντελεστές του κλασικού, πολυβραβευμένου μιούζικαλ των Andrew Lloyd Webber και Tim Rice.
Χτες βρήκε έναν ακόμα συμπολεμιστή του κακού, τον μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ, που μήνυσε κι αυτός την παράσταση!
Λιβάνια και ψαλμωδίες 
Τετάρτη βράδυ η Ελλάδα παρακολουθεί συγκλονισμένη την υπόθεση Novartis. Λίγες εκατοντάδες μέτρα μακριά από τη Βουλή η οδός Ιπποκράτους μυρίζει λιβάνι και ακούγονται ψαλμωδίες.
Είναι περίπου 40 άτομα με επικεφαλής έναν ρασοφόρο άντρα που συστήνεται ως πατέρας Κλεομένης.
Μοιράζουν κείμενα στους οδηγούς και στους περαστικούς κατά της παράστασης και προσπαθούν να σταματήσουν τους θεατές από το να μπουν στο θέατρο. Κρατούν πανό που γράφουν «Ορθοδοξία ή θάνατος» και «Ο Χριστός μας ξανασταυρώνεται».
Οι πιστοί παρακολουθούν τον Κλεομένη μέσα από το κανάλι του, «Χάραγμα 15», όπως μου λέει μία από τις ακολούθους του.
Το κείμενο που μοιράζουν έχει τίτλο «Ορθόδοξοι Αντισταθείτε» και μας καλεί «να γίνουμε λιοντάρια σαν τους ήρωες προγόνους μας και να τους επιτεθούμε ομαδικά (...) Είναι καιρός να δώσουμε ένα γερό μάθημα στους αντίχριστους και σε όσους ασεβείς τούς υποστηρίζουν. ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΙΣ!».
Οι ορθόδοξοι Ελληνες, όπως υπογράφουν το κείμενο τους, καλούν σε «διαμαρτυρίες, απειλές και συλλαλητήρια για να ματαιωθούν τα βλάσφημα έργα» και δηλώνουν ότι «θα εφαρμόσουμε με τη βία το Σύνταγμα».
Παρ’ όλα αυτά οι Αθηναίοι θεατρόφιλοι φαίνεται πως δεν πτοούνται και παρακολουθούν κανονικά το έργο, μιλώντας για μια παράσταση με χιούμορ, ρυθμό και εξαιρετικό ενδιαφέρον.
«Θα είμαστε κάθε μέρα εδώ μέχρι να ακυρώσουμε τη βλασφημία στην πράξη», μας λέει μία από τους πιστούς, που επιδιώκουν να οργανώσουν μεγάλη συνάντηση έξω από το θέατρο της προσεχή Κυριακή, της Ορθοδοξίας.
Παγκόσμια πρωτοτυπία 
Το Jesus Christ Superstar είναι η πρώτη ροκ όπερα που ανέβηκε στον κόσμο, πρώτα στο Μπρόντγουεϊ και μετά στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου.
Εχει παιχτεί σε 42 χώρες, έχει μεταφραστεί σε 20 γλώσσες κι έχει σαρώσει όλα τα βραβεία (Tony, Grammy, Olivier, Bafta, Drama Desk Award, Theatre World Award κ.ά.), ενώ η κινηματογραφική μεταφορά του το 1974 ήταν υποψήφια για Οσκαρ και Χρυσή Σφαίρα.
Ουδείς σε όλο τον κόσμο έχει διαμαρτυρηθεί για την παράσταση - μέχρι που την ανακάλυψαν οι δύο μητροπολίτες.
Ακόμα πιο ενδιαφέρον όμως είναι πως ουδείς άλλος έχει μηνύσει την παράσταση, αφού μόνο εδώ η βλασφημία παραμένει ποινικό αδίκημα!
Και οι δύο μηνύσεις επικαλούνται τα άρθρα 198 και 199 του Ποινικού Κώδικα για κακόβουλη βλασφημία και καθύβριση θρησκεύματος, που τιμωρούνται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.
Κανείς από τους δύο μητροπολίτες δεν έχει δει βεβαίως το έργο, αλλά, όπως αναφέρει ο Κυθήρων στη μήνυσή του (όπως αυτή δημοσιεύεται στο «Βήμα της Ορθοδοξίας»), «η εν λόγω παράσταση παρουσιάζει τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό ως μέλος της κοινότητας των ΧΙΠΙΣ, κοινότητα προσώπων που έχει ταυτιστεί με σεξουαλικά όργια και χρήση ναρκωτικών ουσιών».
Και ο Πειραιώς (από το romfaia.gr): «Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εμφανίζεται ως άνθρωπος αμαρτωλός, ανασφαλής και νάρκισσος. Επίσης παρουσιάζεται ως έχων ερωτική σχέση με την Αγία Μαρία Μαγδαληνή (...) η οποία παρουσιάζεται ως γυναίκα ελευθερίων ηθών, να έχει ερωτευθεί τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό».
Η Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου αναγκάστηκε και χτες, για πολλοστή φορά, να παρέμβει για να υπενθυμίσει την ποινική μας ιδιαιτερότητα, θύμα της οποίας είναι «η ελευθερία του λόγου και της τέχνης, σε πείσμα της συνταγματικής κατοχύρωσής της».
Τονίζει δε ότι «η υπεράσπιση των διατάξεων (σ.σ. περί βλασφημίας) με επίκληση της κοινωνικής ειρήνης είναι εξόφθαλμα υποκριτική, καθώς όσοι προβάλλουν τέτοια επιχειρήματα είναι, εν τέλει, οι ίδιοι που υποδαυλίζουν τα θρησκευτικά πάθη».
Αναυδη η παραγωγή
«Ντρέπομαι», μας λέει η σκηνοθέτις Θέμις Μαρσέλου. «Μεταφέραμε τηλεφωνικά τα όσα ζούμε στους ανθρώπους που έχουν τα δικαιώματα του έργου στο εξωτερικό και γελούσαν.
Πουθενά αλλού -εκτός από τη Λευκορωσία μια φορά- δεν έχει συμβεί κάτι ανάλογο - και το έργο έχει παιχτεί κυριολεκτικά παντού.
Η μήνυση κατατέθηκε πριν καν αρχίσει η παράσταση, δεν έχει ακόμα παραδοθεί στην παραγωγή.
Το περιεχόμενο της μήνυσης δεν ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο της παράστασης, αλλά στην ταινία του 1970.
Κανείς δεν την έχει δει από όσους διαμαρτύρονται, δεν υπάρχουν καν χίπις, όπως λένε, στηρίζονται απλώς στον τίτλο της».
Η θεατρική παραγωγή προχώρησε σε μήνυση κατά αγνώστων.

********

«Τα σύγχρονα κράτη, το ένα μετά το άλλο, κατάργησαν νομοθετικά το αδίκημα της βλασφημίας» 
Πρόσφατα ο καθηγητής Δημήτρης Δημούλης δημοσίευσε ένα κείμενο με τίτλο «Αγγλία, Γαλλία, Δανία. Γαμώ την Παναγία…».

Τι ακριβώς θέλετε να μας πείτε, κ. καθηγητά, τον ρωτήσαμε.

«Τι σημαίνει ˝τιμωρούμε όποιον προσβάλλει τα θεία˝; Μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα. Πρώτον, ότι σε μια κοινωνία σχεδόν όλοι πιστεύουν στα ˝θεία˝ και όποιος τα προσβάλλει πρέπει να κατασταλεί.

Δεύτερον, ότι το κράτος ελέγχεται από μια θρησκευτική ομάδα που επιβάλλει τις αντιλήψεις της στους υπόλοιπους.

Και στις δύο περιπτώσεις αυτό που προστατεύεται δεν είναι ο Θεός (που, όπως λέει ο Δημήτρης Χριστόπουλος, δεν έχει ανάγκη εισαγγελέα), αλλά οι κυρίαρχες ιδεολογίες που επιβάλλουν φίμωτρο στις άλλες απόψεις.

Φυλακίζουν, λογοκρίνουν, διώκουν, καίνε, ακόμη και σκοτώνουν τους άπιστους.

Τα συνταγματικά κράτη κατέστησαν τη θρησκεία ιδιωτικό ζήτημα. Πιστεύει όποιος θέλει και σε ό,τι θέλει.

Η δυσμενής διάκριση και η καταστολή όσων δεν ακολουθούν τις κυρίαρχες θρησκείες είναι απόλυτα αντισυνταγματικές.

Θίγουν την ελευθερία γνώμης και τη θρησκευτική ελευθερία. Εάν ο μητροπολίτης έχει δικαίωμα να πιστεύει στον Χριστό, εγώ έχω το ίδιο δικαίωμα να τον θεωρώ αγύρτη.

Τα σύγχρονα κράτη, το ένα μετά το άλλο, κατάργησαν νομοθετικά το αδίκημα της βλασφημίας.

Σε ορισμένα κράτη, ο νομοθέτης δίστασε και τα δικαστήρια κήρυξαν την αντισυνταγματικότητα (Ιταλία).

Στην Ελλάδα οι κυβερνώντες έχουν πάγια συμμαχία με θρησκευτικούς μηχανισμούς.

Γι’ αυτό και η βλασφημία και τα άλλα μέσα θρησκευτικής λογοκρισίας βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.

Ο Ελληνας νομοθέτης φοβάται πολιτικά να καταργήσει τη βλασφημία, παρότι η σημερινή κυβέρνηση το υποσχέθηκε επανειλημμένα.

Απέναντι στην κρατική ευσέβεια που μας επιβάλλεται με απειλή φυλάκισης πρέπει να υψώσουμε τη φωνή των συνταγματικών δικαιωμάτων.

Ο ενδεδειγμένος δρόμος είναι να ζητήσουμε την προστασία των ελληνικών δικαστηρίων, προκαλώντας την παρέμβασή τους με πράξεις που ορισμένοι θα χαρακτηρίσουν αξιόποινη βλασφημία.

Τα ελληνικά δικαστήρια πρέπει να αναγνωρίσουν την αντισυνταγματικότητα των σχετικών διατάξεων.

Και εάν επίσης φοβηθούν, τότε ας ζητήσουμε να αναγνωρίσει ο δικαστής του Στρασβούργου την αντίθεση των διατάξεων στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση, ακολουθώντας τη σύσταση του Συμβουλίου της Ευρώπης».

Δημήτρης Δημούλης - καθηγητής Συνταγματικού και Δημόσιου Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Bandeirante του Sao Paulo.

«Εκτός από τη βλασφημία του Θεού υπάρχει και η βλασφημία της πολιτικής και της λογικής»

«Μήνυση μητροπολίτη κατά θεατρικής παράστασης για βλασφημία. Κανένα παράδοξο, πλην του γεγονότος ότι αυτά -εξακολουθούν να- συμβαίνουν επί αριστερής κυβέρνησης.

Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στην αντιπολίτευση, με αφορμή την αντίστοιχη περίπτωση Corpus Christi, ζητούσε την κατάργηση των σχετικών διατάξεων.

Παρά το ότι το 2016 τέθηκε υπό συζήτηση σε νομοπαρασκευαστική επιτροπή η κατάργησή τους, τελικά αυτή δεν επήλθε.

Δεν είναι ζητούμενο να "επιτεθεί" κανείς στην Εκκλησία ή στους πιστούς, αλλά να επικρίνει την κυβέρνηση που δεν καταργεί -και την αντιπολίτευση που δεν λαμβάνει θέση- ένα μεσαιωνικό απομεινάρι, το οποίο υποτίθεται ότι προστατεύει τον Θεό, τον Ιησού, την Παναγία και τους Αγίους.

Τα βήματα που έχουν γίνει προς την εκκοσμίκευση του κράτους είναι διαχρονικά ελάχιστα και ως επί το πλείστον δειλά.

Το κύριο ερώτημα είναι πότε η συγκεκριμένη κυβέρνηση θα κάνει ένα μικρό βήμα προς την εκκοσμίκευση του κράτους, γιατί προς το παρόν δεν έχει κάνει κανένα άξιο αναφοράς.

Αλλά πώς να το κάνει όταν αποπέμπει υπουργό Παιδείας κομίζοντας την κεφαλή του επί πίνακι;

Οταν ενημερώνει τον αρχιεπίσκοπο για το "Μακεδονικό" πριν από τους αρχηγούς των κομμάτων;

Οταν διατηρεί την πρωινή προσευχή και τον εκκλησιασμό στα σχολεία; (Για τα θρησκευτικά ας περιμένουμε.)

Θα πρέπει να γνωρίζει η κυβέρνηση ότι εκτός από τη βλασφημία του Θεού υπάρχει και η βλασφημία της πολιτικής -και της λογικής- και με τις διατάξεις περί βλασφημίας, τις οποίες ανέχεται, αυτό ακριβώς συμβαίνει».

Του Αλέξανδρου Σακελλαρίου - δρ. Κοινωνιολογίας της Θρησκείας, διδάσκων Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου.

Συντάκτης: Ντίνα Δασκαλοπούλου 

Πηγή: efsyn.gr