Η παρακμή είναι μια μακρά, αργόσυρτη διαδικασία, η οποία κατά κανόνα δεν γίνεται αντιληπτή παρά μόνο, κάποια στιγμή, οι οδυνηρές συνέπειές της. Οι οδυνηρές συνέπειες της παρακμής έχουν γίνει ήδη αντιληπτές στο οικονομικό επίπεδο. Η χώρα χρεοκόπησε, συντηρείται ζωντανή με δόσεις και (ξε)πούλημα τιμαλφών. Τα 2/3 της κοινωνίας πληρώνουν το μάρμαρο.
Η παρακμή αποτυπώνεται ανάγλυφα στο πολιτικό σύστημα και στον βαθμό της αξιοπιστίας του. Μετά από χρόνια περικοπών, μνημονίων και εποπτείας έχουμε μάλλον την εμπειρία να κατανοήσουμε ότι η οικονομική χρεοκοπία είναι αποτέλεσμα της παρακμής του πολιτικού συστήματος ή, αν θέλουμε να το πούμε πιο κομψά, της αδυναμίας του πολιτικού συστήματος να αντιμετωπίσει τις παθογένειές του.
Ένα απτό παράδειγμα πολιτικής παρακμής είναι η διαδικασία την οποία παρακολουθήσαμε χθες στη Βουλή, όπου κάποιοι πολιτικοί (και ταυτόχρονα πολίτες αυτής της χώρας) είχαν την ευκαιρία να «παζαρέψουν» τον τρόπο με τον οποίο θα ερευνηθεί (αν και τι) από τη Δικαιοσύνη. Η εικόνα στη Βουλή ενίσχυσε την άποψη (δικαιολογημένη ή αδικαιολόγητη) του μέσου ανθρώπου ότι το όλο σκηνικό πολύ περισσότερο εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες παρά την αναζήτηση του χρήματος με το οποίο, σύμφωνα με τις κατηγορίες, η Novartis λάδωσε τους «κατηγορούμενους».
Τα σύννεφα, ωστόσο, της παρακμής δεν περιορίζονται στο οικονομικό και πολιτικό επίπεδο, δυστυχώς. Η μέγιστη συνέπεια της παρακμής που συνεπάγεται η οικονομική καταστροφή και η πολιτική «αφασία» εμφανίζεται απειλητική στο Αιγαίο και την Κύπρο.
Παρακολουθούμε, αυτές τις μέρες, παράλληλα με τις διαδικασίες «κάθαρσης», την απουσία ή αποτυχία κάθε στρατηγικής αντιμετώπισης της τουρκικής απειλής η οποία εκδηλώνεται στο Αιγαίο και την Κύπρο.
Η έλλειψη ενός ελάχιστου συνεννόησης για την αντιμετώπιση υπαρκτών – όπως καθημερινά αποδεικνύεται – κινδύνων, με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί τη χώρα σε περιπέτεια της οποίας το κόστος θα είναι ανυπολόγιστο.
του Δημήτρη Μηλάκα
Πηγή: topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου