Απαγορεύεται η μπουρδολογία

(αφού υπάρχει η πρόσβαση στο διαδίκτυο)

Στα όσα ακολουθούν συζητάμε για γεγονότα και όχι για γνώμες. Επιστρέφουμε ταχύτατα στις εποχές όπου κυριαρχούσε το «πίστευε και μη ερεύνα», παρ' όλη τη φημολογούμενη «πρόοδο» των κοινωνιών. Αυτό δείχνει τη δυναμική της προπαγάνδας, φανερό δείγμα της αναπότρεπτης αποσύνθεσης των κοινωνιών που διακήρυσσαν την ανεξαρτησία τους και άλλα τέτοια τερπνά.

Και συνδυάζεται με την εντεινόμενη δραματοποίηση των γεγονότων και όσων συνέβησαν, με άμεσο στόχο την απόσπαση της προσοχής των ακροατηρίων του συγκεκριμένου ΜΜΕ, που σε επόμενο στάδιο θα ποσοτικοποιηθεί σε μεγέθη τηλεθέασης, και τα οποία με τη σειρά τους θα γίνουν εμπόρευμα, και μέσω των διαφημίσεων θα κομίσουν κέρδη στο συγκεκριμένο ΜΜΕ.

Ωστόσο υπάρχει η δυνατότητα της πρόσβασης στο διαδίκτυο και ο έλεγχος για ένα γεγονός μέσω σχετικής έρευνας στο διαδίκτυο. Αυτός είναι και ο θάνατος της φήμης για ένα γεγονός. Και ταυτόχρονα, ένα μεγάλο ποσοστό των ακροατηρίων, που διευρύνεται συνεχώς, διαθέτει αυτή τη δυνατότητα, δηλαδή τη δυνατότητα της πρόσβασης για ένα γεγονός που έγινε, σε παραπάνω από μία πηγή.

Το διαδίκτυο λειτουργεί σαν απορρυπαντικό της μπουρδολογίας για τα γεγονότα, όπως αυτά μεταδίδονται μέσα από τα ΜΜΕ. Απορρυπαντικό των στερεοτύπων στα ΜΜΕ, που προωθούνται από τα λογής παπαγαλάκια, εκτελεστές συμβολαίων και άλλων αργυρώνητων, που εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία, πάντα επί πληρωμή.

Πίσω από όλα αυτά είναι η προγραμματισμένη διαχείριση των εντυπώσεων, δηλαδή όχι η παρουσίαση του γεγονότος όπως αυτό συνέβη, αλλά η παρουσίασή του από μια πολύ συγκεκριμένη οπτική και με έναν πολύ ορισμένο τρόπο, τέτοιο που να ευθυγραμμίζεται με μια πολύ συγκεκριμένη πολιτική γραμμή.

Αλλά και το διαδίκτυο τείνει και αυτό να εμπορευματοποιηθεί. Ηδη στις ΗΠΑ καταργήθηκε εντελώς πρόσφατα η ουδετερότητα του διαδικτύου (net neutrality), πράγμα που διαμορφώνει ένα διαδίκτυο δύο ταχυτήτων, το γρήγορο διαδίκτυο επί πληρωμή, με κάποια συνδρομή, και το αργό, όπου ο χρήστης πληκτρολογεί κάτι και η απάντηση εμφανίζεται κάποια στιγμή, αρκετά αργότερα σε σύγκριση με το γρήγορο διαδίκτυο. Αυτό θα επιτείνει τη διεύρυνση της μπουρδολογίας και τη συσκότιση της όποιας ενημέρωσης από τα ΜΜΕ.

Ετσι η όποια ελίτ εκμεταλλεύεται τον ήδη περιορισμένο χρόνο των ακροατηρίων των ΜΜΕ και τη σχεδόν παντελή έλλειψη της κουλτούρας της επαλήθευσης των γεγονότων και εξηγεί πολύ παραστατικά γιατί έχουν σκυλιάσει με το γεγονός της επέκτασης των εναλλακτικών ΜΜΕ.

Για τους/τις αναγνώστες/στριες θα πρότεινα ένα ολιγοσέλιδο και πολύ φτηνό βιβλίο, εντελώς εντός θέματος, γραμμένο από τον Harry G. Frankfurt, που έχει ήδη μεταφραστεί στα ελληνικά, με τίτλο «Η αβάσταχτη ελαφρότητα της σαχλαμάρας» (Εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 2007).

Συντάκτης: Μανώλης Χαιρετάκης

Πηγή: efsyn.gr