Χριστουγεννιάτικο τραπέζι χωρίς «οδηγίες»

Ουφ, βαρέθηκα τις οδηγίες για το τραπέζι των Χριστουγέννων, για το τραπέζι της Πρωτοχρονιάς, τις οδηγίες για τις ποσότητες: 1 κουταλιά ρώσικη σαλάτα, 1 κουταλιά γέμισης γαλοπούλα, ένα μελομακάρονο, ένα κομμάτι πρωτεΐνη με μπόλικη σαλάτα, ένα ποτήρι κρασί, πώς δεν θα παχύνεις στις γιορτές.

Το θέμα είναι: Πόσο θα φας; Ή πόσο έχεις ανάγκη να φας;

Μάλλον το θέμα είναι ότι ελέγχεις συνεχώς τον εαυτό σου, φτιάχνεις φρένα με το μυαλό σου, ιστορίες απαγόρευσης, ιστορίες και σενάρια καταστολής: «ήπια» σενάρια, «έλα, μην το φας αυτό τώρα, δεν το έχεις ανάγκη», «αυστηρά» σενάρια, «αμάν πια, δεν υποφέρεσαι, το παρακάνεις», και, τέλος, σενάρια «τρόμου»: «Με μία σαλάτα θα τη βγάλεις, και πολύ σου είναι».

Ποιο σενάριο κερδίζει τελικά; Πάντα το σενάριο της απόλαυσης...

Είσαι απέναντι σε ένα γιορτινό τραπέζι με πολλές και διάφορες λιχουδιές, με τόσους πειρασμούς, λυγίζεις και αφήνεσαι και τα ξεχνάς όλα. Ολους τους διαλόγους, όλα τα σενάρια, όλες τις διαταγές και τις απαγορεύσεις προς εσένα.

Και τι μπορείς να κάνεις με αυτό τον «αδύναμο» εαυτό σε αυτή την ιστορία τρόμου;

Δεν νομίζω πως μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα, μόνο να φας τελικά, ίσως ψιθυρίζοντας: «Δε βαριέσαι, από αύριο δίαιτα». Αυτό δεν κάνεις;

Εχετε σκεφτεί ποτέ τι σημαίνει συντροφικότητα, συντροφεύομαι; Αν κόψουμε τη λέξη στα δύο, έχουμε το συν και τρέφομαι, τρέφομαι μαζί με κάποιον, παρέα με κάποιον. Μοιράζομαι τη θρέψη.

Μοιράζομαι και τρέφομαι από τον χρόνο, τη χαρά, την εμπειρία, τον τόπο, την πνευματικότητα, τη μουσική, τον χορό, τη γιορτινή ατμόσφαιρα, το αρωματικό ποτό, το νόστιμο φαγητό, τη φιλία, την αγάπη, τη θαλπωρή, τη ζεστασιά, το γέλιο, το φλερτ, τη ζωή.

Στη διάρκεια των γιορτών νομίζω μεγαλώνει η ανάγκη συντροφιάς. Οι πάντες τονίζουν πως είναι μια γιορτή αγάπης.

Πολλές φορές το φαγητό είναι ο πιο καλός σύντροφος. Δεν σε εγκαταλείπει ποτέ, δεν σε πληγώνει ποτέ, είναι πάντα διαθέσιμος, τον συναντάς όποτε θες, όση ώρα χρειάζεσαι, σε όσες «δόσεις» επιθυμείς.

Συντροφεύομαι δηλαδή από το φαγητό ή το ποτό; Αραγε είναι μια ακαταμάχητη παρέα;

Και ποια είναι η λύση αν δεν είναι οι οδηγίες για τον περιορισμό στην ποσότητα της τροφής, στα «κόλπα» και στους συνδυασμούς των ειδών της τροφής; Σίγουρα δεν είναι η απαγόρευση. Λύση είναι η διάγνωση (τι κάνω, πώς νιώθω).

Φέτος στις γιορτές δοκιμάστε ένα «πείραμα». Οταν βρεθείτε σε μια παρέα με ανθρώπους και γλεντάτε με την ψυχή σας, ενώ συνάμα είστε γεμάτοι από χαρά και συναισθήματα, παρατηρήστε πόσο λιγότερη ποσότητα τροφής έχετε ανάγκη.

Και αν έχετε όρεξη, αποτολμήστε άλλο ένα «πείραμα», που είναι η συνταγή για μπλίνι από αλεύρι φαγόπυρου*.

Τα μπλίνι -πληθυντικός του «μπλιν»- είναι τα πλούσια πιτάκια με διάμετρο περίπου 10 εκατοστών, τα οποία στη Ρωσία σερβίρονται συνήθως με ρέγκα και άλλα καπνιστά ψάρια και με ψιλοκομμένα βραστά αυγά.

Στη Δύση πάντως τα συναντάμε κυρίως στα ακριβά και γιορτινά δείπνα ως συμπλήρωμα στο χαβιάρι και στο μπρικ. Τα μπλίνι είναι ένα είδος γρήγορου ψωμιού και μοιάζουν περισσότερο με παχουλή κρέπα ή τηγανίτα.

Στην αυθεντική τους μορφή γίνονται με αλεύρι από φαγόπυρο, το οποίο είναι το βασικό δημητριακό στις χώρες του Βορρά.

Για περίπου 6 δωδεκάδες «πιτάκια»:

• 1½ φλιτζ. γάλα
• 1 κουτ. γλυκού ζάχαρη
• ¾ κουτ. γλυκού αλάτι
• ¼ φλιτζ. νερό χλιαρό
• 1 φάκελο μαγιά σκόνη στιγμής
• ½ φλιτζ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• ¼ φλιτζ. αλεύρι ολικής αλέσεως ή φαγόπυρου
• 2 κρόκους ελαφρά χτυπημένους
• 2 κουτ. σούπας βούτυρο λιωμένο σε θερμοκρασία δωματίου
• 2 κουτ. σούπας γιαούρτι στραγγιστό ολόπαχο
• 2 ασπράδια
• ¼ φλιτζ. βούτυρο ή ελαιόλαδο

Βάλτε το γάλα να πάρει βράση, βγάλτε το από τη φωτιά και διαλύστε μέσα τη ζάχαρη και το αλάτι. Αφήστε το να γίνει χλιαρό. Πασπαλίστε τη μαγιά στο χλιαρό νερό ανακατεύοντας και αφήστε μέχρι να αφρίσει.

Μεταφέρετε στο χλιαρό γάλα και ανακατέψτε. Σε μεγάλη γαβάθα αναμείξτε τα αλεύρια, προσθέστε το γάλα με τη μαγιά και με μίξερ δουλέψτε μέχρι να πάρετε λείο πολτό. Σκεπάστε και αφήστε να μείνει 1 ώρα περίπου, μέχρι να διπλασιαστεί σε όγκο.

Δουλέψτε βιαστικά το μείγμα με το μίξερ και προσθέστε τους κρόκους, το βούτυρο και το γιαούρτι. Χτυπήστε τα ασπράδια να γίνουν απαλή μαρέγκα. Ενσωματώστε τα στο νερουλό μείγμα.

Βάλτε αντικολλητικό τηγάνι σε μέτρια φωτιά και όταν ζεσταθεί, αλείψτε με λίγο βούτυρο ή λάδι. Με κουτάλι σχηματίστε τα μπλίνι, αδειάζοντας κουταλιές από το μείγμα. Σε κάθε τηγανιά βάζετε 3-4 κομμάτια ανάλογα με το μέγεθος του τηγανιού.

Τα μπλίνι πρέπει να έχουν διάμετρο περίπου 10 εκ. Αφήστε για 1 λεπτό περίπου για να πάρουν χρώμα από κάτω και να σφίξουν και γυρίστε τα με σπάτουλα να ψηθούν και από την άλλη πλευρά για 1-2 λεπτά. Θα τα σερβίρετε με κάθε λογής πικάντικα ψαρικά, με καπνιστή ρέγκα, με πέστροφα, με χέλι, με αυγοτάραχο αλλά και με ταραμά ή με το πορτοκαλί χαβιάρι.

* Η συνταγή είναι από το bostanistas.gr

ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ

１. Το ρόδι πρωτοεμφανίστηκε στην κεντρική Ασία και συγκεκριμένα στην Περσία. Είναι ένα από τα πρώτα φρούτα καλλιέργειας και η βοτανική ονομασία του είναι Punica granatum, που μεταφάζεται ως «μήλο με πολλούς καρπούς-σπόρια».

２. Χρησιμοποιήθηκε ως διακοσμητικό στοιχείο στον ναό του Σολομώντα και στους μανδύες των ιερέων και αναφέρεται στο Ασμα Ασμάτων στην Παλαιά Διαθήκη. Στην Αρχαία Ελλάδα μαρτυρείται σε πολλά κείμενα και γίνεται σαφής διάκριση ανάμεσα στις ξινές και στις γλυκές ροδιές .

３. Είναι ο καρπός που δίνει ο Πλούτωνας στην Περσεφόνη και το έμβλημα των Ελευσίνιων Μυστηρίων. Είναι σύμβολο γονιμότητας και αιωνιότητας, γι’ αυτό σε γάμους και την Πρωτοχρονιά σπάμε ρόδια.

Καλά Χριστούγεννα!

Συντάκτης: Αλίκη Πανοπούλου

Πηγή: efsyn.gr