Παιχνίδια: Μια βιομηχανία που δεν γνωρίζει την ανακύκλωση

Πού πάνε τα παιχνίδια που ξεφορτωνόμαστε; Οι κατασκευαστές παιχνιδιών φυσικά και δεν αναρωτιούνται για το τέλος της ζωής των προϊόντων τους. Τα περισσότερα, σπασμένα ή απλά παλιομοδίτικα, καταλήγουν στα σκουπίδια.

Ο κλάδος αυτός είναι ουσιαστικά μη ανακυκλώσιμος.

Στις γιορτές, οι κονσόλες βιντεοπαιχνιδιών, οι κούκλες Barbie, τα Playmobil και τα Lego πωλούνται κατά εκατομμύρια σε όλον τον κόσμο, αλλά τα οικολογικά παιχνίδια μάλλον είναι λιγοστά. Όπως και πολλά αθλητικά είδη ή υλικά το 99% των παιχνιδιών δεν είναι από ανακυκλώσιμα υλικά. Βεβαίως, πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι η ποσότητα επαναχρησιμοποιούμενων ή επαναχρησιμοποιημένων καταναλωτικών αγαθών αυξήθηκε κατά 30% από το 2014. Ειδικά για τα παιχνίδια όμως το ποσοστό αυτό είναι παρά πολύ μικρό...

«Η ανακύκλωση έχει κόστος. Και γενικά, τα παιχνίδια δεν αντιπροσωπεύουν επαρκή αξία για τη χρηματοδότηση ενός τομέα», λέει ο Νικολά Γκαρνιέ, διευθύνων σύμβουλος της Amorce, της γαλλικής Ένωσης Εταιρειών Διαχείρισης Αποβλήτων, μιλώντας στη γαλλική εφημερίδα «Humanite».

«Πολλές εταιρείες που ρίχνουν τα προϊόντα τους στην αγορά δεν αναλογίζονται καν τι γίνεται όταν τα παιγνίδια παλιώσουν η χαλάσουν. Η εταιρεία η οποία πωλεί 2 εκατομμύρια κούκλες κάθε χρόνο, δεν νοιάστηκε ποτέ να χρησιμοποιήσει ένα πλαστικό που ανακυκλώνεται», λέει ο Γκαρνιέ. Προς το παρόν, δεν υπάρχει καμία υποχρέωση ούτε κυρώσεις για την εταιρία που διαθέτει στην αγορά ένα προϊόν ή ένα υλικό που δεν ανακυκλώνεται.

Εάν και υπάρχει επίσημη σήμανση από το 2015, το λογότυπο Triman, το οποίο επιτρέπει στους καταναλωτές να δουν αν το προϊόν μπορεί να ανακυκλωθεί ή όχι, το θέμα παραμένει γενικά άγνωστο στους καταναλωτές . Επιπλέον, πνίγεται σε πλήθος λογοτύπων, γεγονός που δημιουργεί σύγχυση κατά τη στιγμή της αγοράς. Και οι εταιρείες παιχνιδιών, όπως πολλοί άλλοι, παίζουν: Κάθε χρόνο, πριν από τα Χριστούγεννα, επικοινωνούν για να ενθαρρύνουν τα παιδιά και τους γονείς τους να «ανακυκλώνουν». Ωστόσο, πρόκειται απλώς για τη συσκευασία και όχι για το περιεχόμενο... «Στο τέλος, δεν υπάρχουν απαραίτητες πληροφορίες: Είναι το προϊόν ανακυκλώσιμο ή όχι;» επιμένει ο Γκαρνιέ.

Οι ενώσεις που εργάζονται στον τομέα του περιβάλλοντος ελπίζουν να αλλάξουν τους κανονισμούς. Στην πραγματικότητα, εάν θέλουμε ουσιαστικά να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα θα πρέπει να το κάνουμε στην πηγή, τη στιγμή του σχεδιασμού και του μάρκετινγκ. «Η πράξη της κυκλικής οικονομίας, θα ήταν να θέσω το ερώτημα σε εκείνον που βγάζει ένα προϊόν στην αγορά: Τι σχεδιάσατε για το τέλος της ζωής του», προτείνει ο γενικός διευθυντής της Primer.

Σαφώς, πρέπει να ενεργήσουμε με οικολογικό σχεδιασμό: Δηλαδή να σκεφτούμε τις πρώτες ύλες και την ασφάλειά τους, μια μέθοδο παραγωγής που μειώνει τον αριθμό των ρύπων και το οικολογικό αποτύπωμα, καθώς και ολόκληρο τον κύκλο ζωής των παιχνιδιών. Ίσως, ένας από τους σημαντικότερους μοχλούς στην κατεύθυνση αυτή είναι ο φόρος. Οι οικολογικές οργανώσεις στην Ευρώπη προτείνουν να εξεταστεί η πρόσθετη φορολόγηση των μη ανακυκλούμενων προϊόντων. Ο Γκαρνιέ διαφωνεί κάθετα. «Είναι εντελώς άδικο», λέει. «Η αύξηση του φόρου υγειονομικής ταφής δεν θα καταστήσει τα απόβλητα ανακυκλώσιμα. Σήμερα όμως, τα μισά από τα προϊόντα που καταλήγουν σε χώρους υγειονομικής ταφής δεν είναι: Πρέπει να ενεργήσουμε με στόχο τον οικολογικό σχεδιασμό, ειδικά αν θέλουμε να πετύχουμε 100% ανακυκλώσιμα πλαστικά».

Πηγή: Humanite, ΑΠΕ-ΜΠΕ