Κάλαντα υπό γονική εποπτεία

Ήρθαν από το Μενίδι, το Ζεφύρι, τα Άνω Λιόσια, ήρθαν από τις δυτικές συνοικίες, πήραν λεωφορείο και τον ηλεκτρικό και ξεχύθηκαν στα Πατήσια, την Καλλιθέα, το Νέο Ηράκλειο, το Μαρούσι, το κέντρο της Αθήνας.

Ήρθαν για να πουν τα κάλαντα στα καλά προάστια και σε γειτονιές πυκνοκατοικημένες, με πολλά μαγαζιά και πολλές πολυκατοικίες με πολλά κουδούνια σε κάθε όροφο.

Όμως δεν ήρθαν μόνο τα παιδιά.

Συχνά, πίσω από το παιδί ή το παιδικό συνεργείο με τα τρίγωνα και τα αγιοβασιλιάτικα σκουφιά ακολουθεί διακριτικά (και καθοδηγεί) ένας γονέας. Άγγελος φύλακας αλλά και ταμίας. Όχι μόνο για προστασία –oι κίνδυνοι στην πόλη για ένα ασυνόδευτο μικρό παιδί είναι υπαρκτοί–, αλλά και για την παραλαβή της είσπραξης.

Το ίδιο κάνουν και πολλοί γονείς που δεν είναι ούτε μετανάστες ούτε Ρομά και, βλέποντας την «κρίση σαν ευκαιρία», αναγκάζονται να συνδυάσουν το έθιμο με την επιχειρηματικότητα. Και δυστυχώς, τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν δεν διατίθεται πάντα για την αγορά ενός πολυπόθητου παιχνιδιού, αλλά για το λογαριασμό της ΔΕΗ ή για τρόφιμα.

Υπάρχουν λοιπόν τα κάλαντα τα ασυνόδευτα, υπάρχουν κι αυτά που στη συσκευασία τους περιλαμβάνεται και ο γονέας, έστω σε δεύτερο πλάνο. Κάλαντα υπό γονική εποπτεία. Όχι πως τα πιτσιρίκια δεν το χαίρονται, όμως μερικές φορές ζορίζονται.

Έχω δει εξάχρονο κοριτσάκι να δειλιάζει να μπει στο μεγάλο και γεμάτο κόσμο σούπερ μάρκετ και τη μητέρα, λίγα μέτρα πιο πίσω, να το ενθαρρύνει ή και να το απειλεί.

Τα τσιγγανάκια που βγαίνουν για τα κάλαντα είναι πεντακάθαρα και καλοντυμένα, με μπουφάν αγορασμένα από τα κινέζικα μαγαζιά, όπως και τα παιδιά των φτωχών σε όλη την Ελλάδα. Το ίδιο και η μητέρα που ακολουθεί χωρίς φούστα κλαρωτή, τσεμπέρι και γαρίφαλο στ’ αυτί.

Η έξοδος για κάλαντα, η περιπλάνηση στους γνωστούς ή άγνωστους δρόμους, είναι μια πολύτιμη διαδικασία ενηλικίωσης, που δεν της λείπουν τα ταξικά χαρακτηριστικά. Ιδίως στη μικρή πόλη, όπου όλοι λίγο πολύ γνωρίζονται, ο γιος του γιατρού ή του επιτυχημένου εμπόρου, έχει περισσότερες πιθανότητες να κάνει καλές εισπράξεις απ᾽ ό,τι το παιδί του άνεργου ή του μετανάστη.

Ας είναι όμως κι έτσι. Και ας περιμένουν τα παιδιά τη μέρα που θα βγουν για κάλαντα ασυνόδευτα. Μόνο που την ίδια στιγμή που αυτά θα χαίρονται την ελευθερία τους, άλλες στρατιές συνοδευόμενων παιδιών θα έχουν πάρει τη θέση τους.

Συντάκτης:Μαριάννα Τζιαντζή

Πηγή: efsyn.gr