Πρωταθλητές στην πατρότητα

Η ισότητα δεν είναι κάτι που κατακτιέται με λόγια και νουθεσίες, αλλά με μακροχρόνιες πολιτικές. Αυτό δείχνει η Φινλανδία, η μοναδική χώρα στον κόσμο όπου οι πατέρες ασχολούνται με τα (σχολικής ηλικίας) παιδιά τους περισσότερο από τις μητέρες, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ. Είναι μόλις οκτώ λεπτά την ημέρα η διαφορά, αλλά ουσιώδης όταν παγκοσμίως η ανατροφή των παιδιών εξακολουθεί στην πράξη να αποτελεί «γυναικεία υπόθεση».

Η έκθεση «Παγκόσμιο Χάσμα Φύλου» κατέταξε τη Φινλανδία δεύτερη σε ισότητα φύλου χώρα στον κόσμο και μία από τις καλύτερες για τις εργαζόμενες μητέρες. Ενας τίτλος που δεν κατακτήθηκε τυχαία, αλλά αποτελεί καρπό συλλογικής δράσης και πολιτικής βούλησης, όπως σημειώνει η «Guardian» σε εκτενές ρεπορτάζ της.

«Το θέμα της ανατροφής είναι σαφώς θέμα ισότητας φύλου, αλλά ακόμη περισσότερο είναι ζήτημα που αφορά τα δικαιώματα των παιδιών: το δικαίωμά τους δηλαδή να περνούν χρόνο και με τους δύο γονείς», υποστηρίζει η Ανίκα Σαάρικο, η υπουργός Οικογενειακών Υποθέσεων και Κοινωνικών Υπηρεσιών, μία από τις έξι γυναίκες υπουργούς σε σύνολο ένδεκα.

Η Σαάρικο θεωρεί τον εαυτό της μια συνηθισμένη γυναίκα της Φινλανδίας. Είναι 33 ετών, όπως και ο σύντροφός της, δουλεύει με πλήρη απασχόληση και έχουν τρία παιδιά, τα οποία πηγαίνουν σε ολοήμερα σχολεία.

Αν τα καταφέρνουν να συνδυάζουν οικογένεια και καριέρα, είναι γιατί –όπως εξηγεί– η χώρα έχει υιοθετήσει πολιτικές που απελευθερώνουν σε μεγάλο βαθμό τις γυναίκες από τους περιορισμούς της μητρότητας που συναντάμε αλλού.

Το κράτος αρχίζει και στηρίζει τις οικογένειες προτού καν γεννηθούν τα παιδιά τους. Εχουν δωρεάν ιατρικές επισκέψεις σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, οι δαπάνες για τον τοκετό είναι συμβολικές, ενώ εδώ και 80 χρόνια σε όλους τους γονείς δίνεται το αποκαλούμενο «κουτί του μωρού», το οποίο περιέχει τα βασικά που χρειάζεται ένα νεογέννητο: στρώμα, κουβέρτα, ρούχα, είδη υγιεινής, παιχνίδια.

Άδειες, επιδόματα

Μετά τη γέννα δίνεται στις μητέρες άδεια με αποδοχές, περίπου τέσσερις μήνες, και στους πατέρες δύο, ενώ τα ζευγάρια μπορεί να μοιραστούν ανάμεσά τους κι άλλους πέντε μήνες άδειας και πάλι με αποδοχές.

Μετά από αυτό το διάστημα, ένας από τους δύο γονείς μπορεί να μείνει σπίτι παίρνοντας επίδομα 450 ευρώ τον μήνα ώσπου το παιδί να γίνει τριών ετών και να επιστρέψει κατόπιν στην ίδια θέση εργασίας που κατείχε.

Οι περισσότεροι γονείς επιστρέφουν στη δουλειά τους γιατί το κράτος προσφέρει ολοήμερες υπηρεσίες φροντίδας των παιδιών, που στα πιο ακριβά κέντρα στοιχίζουν το πολύ 290 ευρώ.

Οχι πως πρόκειται για παράδεισο ισότητας. Παρά τα κίνητρα, μόνο το 50% των πατέρων παίρνει και τους δύο μήνες άδεια πατρότητας που δικαιούται μετά τη γέννηση ενός παιδιού.

Αν οι πατέρες περνούν με τα παιδιά σχολικής ηλικίας οκτώ λεπτά περισσότερα από τις μητέρες, οι Φινλανδές εξακολουθούν να διαθέτουν καθημερινά 71 λεπτά περισσότερα από τους άντρες για τη φροντίδα των παιδιών προσχολικής ηλικίας.

Το χάσμα στις αμοιβές εξακολουθεί να είναι 16%-18%, τα περισσότερα επαγγέλματα διέπονται από τον στερεοτυπικό καταμερισμό φύλου και οι γυναίκες αποτελούν μόνο το 23% των μελών των Δ.Σ. των εισηγμένων στο χρηματιστήριο εταιρειών.

Αν υπάρχει η ψευδαίσθηση της ισότητας, είναι γιατί στις άλλες χώρες απλώς είναι πολύ βαθύτερη η ανισότητα.

Συντάκτης: Χριστίνα Πάντζου

Πηγή: efsyn.gr