Το πνεύμα των ημερών και των επόμενων

Οδεύοντας προς το τέλος του έτους, σύμφωνα με αυτά που διακηρύττονται βρισκόμαστε λίγο πριν από την επανέναρξη: της οικονομικής ανάπτυξης, της εθνικής ανάτασης και του κοινωνικού μετασχηματισμού. Τούτα τα Χριστούγεννα φαντάζουν ως το αναμενόμενο και πολλά υποσχόμενο φωτεινό άστρο που θα οδηγήσει τη χώρα από την ύφεση και την παρακμή, στην εξέλιξη και την ανόρθωση.

Από την άλλη πλευρά, στην αντίπερα όχθη, οι δυσοίωνες προβλέψεις, τα κακά μαντάτα και οι κομιστές της συμφοράς και της καταστροφής, φροντίζουν να διασφαλίσουν τη σταθερότητα της εξουσίας τους και την επικράτηση του κράτους-φόβου που πολύ οργανωμένα και σχεδιασμένα, έχουν χτίσει εδώ και πολλές δεκαετίες. Η Οργουελική κοινωνία με τις σύγχρονες εκδοχές της από τους Δώδεκα Πίθηκους έως και τα Τρούμαν Σόου, τείνει να γίνει μια καθημερινή κατάσταση. Σε τέτοιο βαθμό, που ο μέσος άνθρωπος να αισθάνεται άβολα εάν του ζητήσουν να ζήσει έξω από αυτή. Στις μέρες μας, θεωρούνται εκτός κανονικότητας οι ήχοι που προέρχονται από έναν Παραδεισένιο Σινεμά και από μια Ζωή που είναι Ωραία. Το Ταξίδι στα Κύθηρα φαντάζει ως ένα απροσπέλαστο όνειρο, ως μια ανείπωτη υπόσχεση.

Κι όμως, το πνεύμα των ημερών, μας προστάζει να κοιτάξουμε ψηλά. Εκεί που το άστρο αχνοφέγγει. Για να ανακαλύψουμε ό,τι αφήσαμε πίσω μας ατέλειωτο, ό,τι παραμελήσαμε στη δίνη του παρόντος. Υπάρχει για να μας γαληνεύει στο παρόν και να μας κρατάει σε μια κατάσταση προσμονής για το μέλλον. Ηχεί στα αυτιά μας σαν τον Πιανίστα που ξέρει ότι το κοντσέρτο για πιάνο νούμερο 3 του Ραχμάνινοφ είναι το τελευταίο κόμματι πριν από τη μετάβαση στην αθανασία των προσδοκιών για ένα φωτεινότερο μέλλον.

Το πνεύμα των ημερών φέρνει με το πέρασμά του την ελπίδα για το αύριο. Την επιθυμία για το αλλιώτικο. Την ευχή για το αγέννητο. Γι’ αυτό, δεν μπορεί να είναι μόνο αυτών των ημερών. Το ζούμε σήμερα, αλλά φτιάχνουμε μαζί του, τα σχέδια μας για το αύριο. Είναι στην πραγματικότητα ένα πνεύμα για τις επόμενες ημέρες. Μας κρατάει σε εγρήγορση, γιατί ο άνθρωπος υπάρχει για να ζει. Για να γεύεται το δώρο που του δόθηκε. Να δημιουργεί το μέλλον.

Το πνεύμα των επόμενων ημερών είναι αυτό που αντιστέκεται στο σκοτάδι, που παλεύει τον φόβο, που τρομάζει την εξουσία και τις βεβαιότητες. Είναι αυτό που ευθύνεται για την πορεία της ανθρωπότητας. Η ανυπαρξία του θα άφηνε τον Μεσαίωνα να ήταν διαρκής και ακλόνητος. Με τα Χριστούγεννα γεννιέται η ελπίδα για τις επόμενες ημέρες, κλείνοντας ταυτόχρονα την πόρτα με το τέλος του χρόνου, στις παροντικές ημέρες. Το ανθρώπινο πνεύμα του ορθού λόγου φροντίζει να γίνεται αυτό. Σε πείσμα των κρατούντων και των άναρθρων λόγων.

Γιάννης Μάρκοβιτς

Πηγή: tvxs.gr