Νέα φτώχεια και ευημερία στην Ε.Ε.

Από τη Σουηδία 

Στην κατάμεστη για πρώτη φορά φέτος από χιόνια Στοκχόλμη ακούω την υπουργό Οικονομικών της Σουηδίας Μαγκνταλένα Αντερσον να λέει πως ο διορισμός εργατικής δύναμης με χαμηλούς μισθούς, που βελτιώνει φαινομενικά τη στατιστική εικόνα της απασχόλησης, αφού δείχνει την ανεργία μειωμένη, γλιτώνει και τα κοινωνικά έξοδα της επαγγελματικής εξειδίκευσης των ανέργων, όταν αντί να τους καθίζεις στα θρανία, τους δίνει χαμηλόμισθη εργασία με μειωμένο ωράριο απασχόλησης. 

Δεν χρεώνω την υπουργό, που ανήκει στο σουηδικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, τη δήλωσή της αυτή οπωσδήποτε σαν ιδεολογική της πεποίθηση, αφού ίσως το αναφέρει αυτό σαν κάτι που συμβαίνει στην αγορά εργασίας της χώρας της. Ωστόσο, αυτό μου θυμίζει το μέτρο Hartz IV του 2003 στη Γερμανία, που εισήγαγε στη χώρα του ο τότε σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ. Ενα μέτρο που μειώνει την ανεργία διορίζοντας ακόμα και με 450 ευρώ τον μήνα. Σήμερα η Γερμανία, δεύτερη μετά την Τσεχία, μπορεί να έχει μόνο 3,6% ανεργία, αλλά εκατομμύρια χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι αμείβονται με λιγότερα από 9 ευρώ την ώρα και μόνο με περίπου 50 ώρες εργασίας το μήνα, σύνολο μηναίου μισθού 450 ευρώ. 

Αυτό που θέλουμε να τονίσουμε στο σημερινό μας κείμενο είναι ότι οι απαγίωτες εργατικές θέσεις στην Ε.Ε. αυξάνουν συνεχώς, καταδικάζοντας τους εργαζόμενους σε αβεβαιότητα με την ανασφαλή αορίστου χρόνου και σύμβασης δουλειά τους. Ολόκληρο 41% του εργατικού δυναμικού όλης της Ε.Ε. έχει μερικού μόνο χρόνου εργασία, σύμφωνα με περσινή αναφορά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Οι νέοι και οι γυναίκες είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό απασχολημένοι σε χαμηλόμισθες τέτοιες ανασφαλείς δουλειές. Με ανασφαλή μεροκάματα του τρόμου μειώνεται κάθε χρόνο η ανεργία από το 2013 μέχρι σήμερα και έτσι στην Ε.Ε. υπάρχουν τώρα 18 εκατομμύρια άνεργοι, κυρίως στις μεσογειακές χώρες της νότιας Ευρώπης - Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία και Κροατία. 

Ενδιαφέρον έχει, ωστόσο, η σύγκριση του μεγάλου πλούτου μιας χώρας με τον υψηλό βαθμό απαγίωτων διορισμών σε προσωρινές αορίστου χρόνου και μερικώς απασχολούμενων εργαζομένων. Για παράδειγμα, η Γερμανία με 21,1% της οικονομικής ευρωστίας της Ε.Ε., απασχολεί το 34% του εργατικού δυναμικού της σε χαμηλόμισθες αορίστου χρόνου και σύμβασης δουλειές. Η Ολλανδία με 4,7% αντίστοιχα 53%. Η Ιταλία με 11,3% έχει 37%. Η Ισπανία με 7,5% αντίστοιχα 42%. Η Αυστρία με 2,4% αντίστοιχα 34% κ.λπ. Χώρες δηλαδή που πολλές από αυτές μπορούν να εφησυχάζουν για την οικονομική τους ανάπτυξη και τον πλούτο. Συγκεκριμένα, σήμερα η οικονομία γενικά σε όλες της χώρες της Ε.Ε. είναι η πιο ανεβασμένη των τελευταίων δέκα ετών. Με εξαίρεση θα λέγαμε την Ελλάδα, με 1,2% του πλούτου της Ε.Ε., όσο δηλαδή η Πορτογαλία και η Τσεχία. 

Στην έξαρση της εκμετάλλευσης της Εργασίας ευδοκιμεί το Κεφάλαιο, που καρπώνεται σχεδόν όλη την υπεραξία και το κοινωνικό περίσσευμα, συσσωρεύοντας κάθε χρόνο τεράστια αποθέματα πλούτου, που ξεπερνούν σε όγκο τα δημοσιονομικά ψίχουλα που θα μοιραστούν τα εκατομμύρια των πολιτών και η κάθε χώρα. Μα τι τα κάνουν όλα αυτά τα δισεκατομμύρια κέρδη οι αγορές, τα χρηματοπιστωτικά κατεστημένα και οι εθνικές και πολυεθνικές εταιρείες; Τα αβγατίζουν επενδύοντας ή τα καταθέτουν για κάθε ευκαιρία σε οffshore εταιρείες και σε αμέτρητους άλλους παραδείσους φοροδιαφυγής. 

Ρωτήθηκε λοιπόν η Σουηδή υπουργός των Οικονομικών και για τους πακτωλούς φοροδιαφυγής και από την πατρίδα της, που καταλήγουν σε offshore εταιρείες και εκείνη απάντησε: «Ναι, αυτό είναι απαράδεκτο». Τότε γιατί δεν το σταματάτε; Τη ρωτούν οι δημοσιογράφοι και η υπουργός απαντά: «Αυτό είναι θέμα της Ε.Ε., της ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων, πέρα από τις δικές μας δυνάμεις και αρμοδιότητες...». Αμέσως μου έρχεται στον νου η δήλωση του πρώην Αγγλου πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν που δηλώνει: «Υπάρχει τρόπος να κλείσουν οι φορολογικοί παράδεισοι και ξέρω πώς». 

Σε μήνυμά του προς όλους μας ο Γκόρντον Μπράουν ζητά την υπογραφή μας: https//secure.avaaz.org/campaign/el/paradise, που εγώ φυσικά ανταποκρίθηκα, ώστε να συμπληρωθούν 1 εκατομμύριο υπογραφές προς τον Αργεντινό πρόεδρο, ώστε να τις καταθέσει στη Συνάντηση G20 που συνέρχεται αυτές τις ημέρες στη χώρα του για να μπει το θέμα της απαγόρευσης των φορολογικών παραδείσων στην Ατζέντα των συζητήσεων. Οταν έλαβα απάντηση από την Αvaaz ευχαριστώντας με για την υπογραφή μου, αυτές είχαν ξεπεράσει το 1,5 εκατομμύριο. 

Τώρα μιλάνε για την οικονομική ανάπτυξη των χωρών της Ε.Ε. Αλλά παράλληλα και ότι τα χρέη των νοικοκυριών είναι 200% πιο πολλά από τα έσοδά τους. Αυτό είναι αυτονόητο, το Κεφάλαιο να υπερπλουτίζει, όταν οι εταιρείες προσλαμβάνουν εργατικό δυναμικό με μεροκάματα πείνας, αφού το 41% εργάζεται με μειωμένο ωράριο και χωρίς σύμβαση πολλοί από αυτούς με 8 και 9 ευρώ την ώρα και 50 ώρες εργασίας τον μήνα ζώντας ίσως με επιδόματα, αλλά και με αφόρητα δάνεια. Τώρα το διεθνές Κεφάλαιο θέλει ξανά κατάρρευση της αξίας των ακινήτων. Οι μισθοδίαιτοι που επένδυσαν με μεγάλα δάνεια στα ακίνητά τους δεν θα χάσουν πολλοί από αυτούς από την πτώση της αξίας του, μένοντας καταχρεωμένοι στους δρόμους; 

Μα, έτσι δεν κατασπαταλιέται η οικονομική ευημερία που καταγράφεται στις χώρες της Ε.Ε.; Γιατί αφήνετε να συμβεί αυτό; Γιατί οι κυβερνήσεις ασχολούνται με την αποπληρωμή χρεών προς τους ξένους δανειστές και κερδοσκόπους, σαν να είναι αυτό το κύριο μέλημά τους, αφού δεν υπάρχει πολιτική εποπτεία, έλεγχος και λειτουργία της κοινωνικής αναγκαιότητας. Επομένως, παντού στη γερμανοκρατούμενη Ε.Ε. της ευημερίας θα κατασπαταλιέται η οικονομική ευημερία των καπιταλιστικών διαρθρώσεων και των συγκυριακών διακυμάνσεων της οικονομίας, αφού δεν είναι της Εργασίας και του λαού, αλλά των ολιγαρχικών κατεστημένων του κοινωνικά ανέλεγκτου Κεφαλαίου.

Συντάκτης: Τάσος Εγγλέζος

Πηγή: efsyn.gr