«Ευτυχώς»!

«Η φωτιά καίει δασικές και χορτολιβαδικές εκτάσεις και ευτυχώς δεν απειλεί καλλιέργειες και κατοικημένες περιοχές», είναι ένα από τα συνηθισμένα δημοσιογραφικά μοτίβα του καλοκαιριού.

Προσπερνώντας το οξύμωρο της χρήσης του επιρρήματος «ευτυχώς» κατά την περιγραφή μιας καταστροφής, ας σταθούμε στον έτερο παραλογισμό· ανακουφιζόμαστε που η πυρκαγιά δεν απειλεί, τάχα, την ανθρώπινη οικονομική δραστηριότητα παρά εξελίσσεται, υποτίθεται, μακριά και κατακαίει μέρη έξω από το κοντόφθαλμο, λογιστικό μας σύμπαν.

Κάνουμε το δραματικό λάθος να θεωρούμε ότι λογιστική αποτίμηση –που στις μέρες μας αποτελεί υπέρτατη αξία- έχουν μονάχα οι καλλιέργειες και τα σπίτια· ποιος νοιάζεται για δασικές και χορτολιβαδικές εκτάσεις; Αυτές δεν πουλιούνται και δεν αγοράζονται, δεν έχουν αντικειμενική κι εμπορική αξία, δεν δηλώνονται στο Ε9, δεν μας αλλάζουν φορολογική κλίμακα, δεν μπορούν να «κρυφτούνε» σε ανώνυμες ή υπεράκτιες εταιρείες κι ούτε θα απαιτήσει κανείς χρηματική αποζημίωση για την καταστροφή τους.

Τι κι αν δίχως το δάσος και τη χέρσα ζώνη που το περιβάλλει δεν υπάρχει οξυγόνο και ζωή; Τι κι αν οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις της καταστροφής των δασών, πέραν των υπόλοιπων τραγικών και αυτονόητων συνεπειών τους, θα έχουν και βαρύτατο λογιστικό κόστος μεθαύριο;

Ποιο θα είναι, άραγε, το λογιστικό αποτύπωμα των πλημμυρών, της διάβρωσης, της απώλειας χώματος και καλλιεργήσιμης γης, της ατμοσφαιρικής επιβάρυνσης, της γενικότερης οικολογικής υποβάθμισης, των συνεπειών στη δημόσια υγεία; Εφόσον το μόνο που μας ενδιαφέρει τελικά στη σημερινή εποχή είναι το χρήμα, ποιος πρόκειται να πληρώσει για όλα αυτά;

Δυστυχώς, όταν καίγεται ένα δάσος μακριά από το σπίτι μας, εξακολουθούμε ανόητα να αισθανόμαστε μια ανακούφιση που δεν μας πλησίασαν οι φλόγες. Δεν συνειδητοποιούμε ότι οποιαδήποτε πυρκαγιά αποτεφρώνει δασικές εκτάσεις, εντέλει καταστρέφει το ίδιο μας το σπίτι.

Συντάκτης: Λευτέρης Κουγιουμουτζής

Πηγή: efsyn.gr