Χύμα κρασί σε κολονάτο

Στη γενική οικονομική ανέχεια βρήκε πρόσφορο έδαφος να ξεφυτρώσει η κακώς εννοούμενη ταπεινότητα. Η επιθυμία για το (υποκειμενικά, έστω) ωραίο εύκολα γίνεται στόχος χλευασμού, διότι εξ αυτής συνάγεται η αναπόληση του παλαιού κλέους, το οποίο έχει χαθεί ανεπιστρεπτί - «να το πάρουμε χαμπάρι». Αυτή η προσπάθεια εξίσωσης του γούστου -άρα και της απόλαυσης- καταβάλλεται στα πιο απλά πράγματα της καθημερινότητας.

Εξ όσων ακούγονται από το διπλανό μου τραπέζι, είναι σφάλμα η προτίμηση της κυρίας (αφού προηγουμένως ρωτήθηκε) να της σερβίρουν το κρασί (χύμα ούτως ή άλλως) σε κολονάτο ποτήρι. Σύμφωνα με τους συνδαιτυμόνες της, το κρασί πίνεται σε χαμηλό, απλό και χοντρό ποτήρι, όπως κάνουν οι «λαϊκοί» άνθρωποι, οι ολιγαρκείς.

Δεν επέμεινε, χαμήλωσε τα μάτια και στάθηκε... αλληλέγγυα στην ταπεινή παρέα της. Συνειρμικά ήρθαν στον νου τα γραφόμενα του συνάδελφου Γ. Σταματόπουλου: «Ο φιλελευθερισμός έδεσε τις μάζες στο "σύστημα" με δουλίτσες, διακοπές, δάνεια, ταξίδια, καλοπέραση και λοιπά και άντε τώρα όλα τούτα να αντιστραφούν».

Αγνωστο παραμένει μετά οκτώ χρόνια οικονομικής δίνης γιατί θα πρέπει να αντιστραφούν. Δεν είναι δικαίωμα η δουλειά; Είναι αμαρτία οι διακοπές, όχι απαραίτητα σε κάμπινγκ; Λογίζεται παράπτωμα η γοητεία που πιθανώς ασκούν σε πολλούς τα ταξίδια και η γνωριμία με καινούργια μέρη; Γιατί ενοχοποιείται η καλοπέραση; Επαψε πλέον να είναι η επιδίωξη των ανθρώπων;

Με μέτρο, ασφαλώς, και με την ελπίδα στραμμένη στην οικουμενικότητά της, αλλά «ο καθένας μόνος του ταΐζει τα παιδιά του». Είναι και κείνη η εξυπνάδα που ενοχλεί, ίσως γιατί λέει την αλήθεια των διαβρωμένων έστω συνειδήσεων: «Ο κανόνας είναι οι φτωχοί να θέλουν να γίνουν πλούσιοι, αλλά κανείς πλούσιος δεν θέλει να γίνει φτωχός». Πάνω απ' όλα όμως, «στην υγειά μας».

Συντάκτης: Σταυρούλα Ματζώρου

Πηγή: efsyn.gr