Φως

Μέρες ηλιόλουστες, γεμάτες φως και ζεστασιά, παρέα με το ξεχασμένο αεράκι, έτοιμο να χαϊδέψει τα πρόσωπα των ανθρώπων. Ομορφες μέρες, ταιριαστές με το μέλλον. Να και η θάλασσα με την αιώνια γοητεία της, απέραντη, πλανεύτρα, γενναιόδωρη, πάντα περιμένει να σε ταξιδέψει εκεί που τα μάτια δε φτάνουν, εκεί που τα χέρια δεν μπορούν ν' ακουμπήσουν. Ελα να σαλπάρεις, μη φοβηθείς. Στο ναυπηγείο δεν επιτρέπεται ο τεχνικός Ασφαλείας να είναι υπάλληλος της εταιρείας. Το καράβι αυτό, άλλωστε, δεν ανήκει σε καμία εταιρεία...

Ανέβα στο κατάστρωμα, στη φθηνότερη θέση, στη θέση των πολλών. Από 'δω μπορείς να δεις ολόκληρο το πέλαγος ν' ανοίγεται μπροστά σου, δε σ' εμποδίζει τίποτα, δεν μπορεί να σ' εκβιάσει κανείς. Τα μικρά κύματα δυναμώνουν την όρασή σου, φεύγεις μαζί τους και ακολουθείς το «άπιαστο». Τούτο το πλοίο δεν έχει κάγκελα. Τα παιδιά κάνουν τα πρώτα τους βήματα, μα κανείς δεν τρέχει να τα προστατέψει. Κανείς δεν τρέμει, μήπως γλιστρήσουν και κινδυνεύσουν. Δεν είναι ελαφρόμυαλοι οι επιβάτες, «απλά», είναι σίγουροι, σίγουροι για την περπατησιά της επόμενης γενιάς.

Λίγο πιο πέρα τα μεγαλύτερα παιδιά - αυτά που μαθαίνουν να κολυμπούν - απολαμβάνουν ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού στη θάλασσα. Βουτιές και μακροβούτια μέχρι να κουραστούν, να ζητήσουν ένα φρέσκο φρούτο, να ξαποστάσουν, ν' ανταλλάξουν καθαρές κουβέντες. Πόσο σου λείπουν οι καθαρές κουβέντες... Ρωτάς τι ώρα είναι; Δεν υπάρχουν ρολόγια, κανείς δεν κυνηγάει τη ζωή σου, εδώ δεν αγκομαχάς για να προλάβεις την επόμενη μέρα.

Πότε θα φτάσουμε; Δε θα βρεις κάποιον να σου απαντήσει σε αυτή την ερώτηση. Δεν υπάρχει κανένα συμβόλαιο, καμία προθεσμία, το πλοίο αυτό δε λειτουργεί με τους νόμους της «ελεύθερης αγοράς». Δεν «τρέχει», κι έτσι όταν ένα παιδί αποζητά να βουτήξει στα βαθιά, κάνει αμέσως «στάση». Να, πάλι μια μικρή βούτηξε στη θάλασσα. «Στάση»...

Εδώ, ακόμα και όταν η φύση αγριεύει, βρέχει, ο αγέρας δυναμώνει και παρασύρει τα κύματα, κανείς δε φοβάται. Ο ανθρώπινος νους έχει ανακαλύψει όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας. Τα παιδιά δε σφίγγουν τα χέρια τους όταν ακούν μπουμπουνητά, δεν κρύβουν το πρόσωπο τους για να μη δουν τις αστραπές. Μόνο γουρλώνουν, λίγο, τα μάτια και ακούν τις περιγραφές των μεγάλων για τα φαινόμενα τούτου του κόσμου. Τι κι αν βραδιάζει κι οι βροντές δε σταματούν, η αρμονία του πλοίου δε διαταράσσεται.

Ολα εξηγούνται, όλα αντιμετωπίζονται, όλα παλεύονται. Οι διαδρομές του μυαλού έχουν λευτερωθεί, η δημιουργία και η πρόοδος είναι απλές, καθημερινές «συνήθειες» όλων των ανθρώπων. Εδώ πλημμυρίζουμε γέλια και χαρές. Γύρω μας πάντα φως. Κι όταν το φεγγάρι δεν είναι ολόγιομο, έχει τ αστέρια για «βοηθούς», κι όταν τα σύννεφα κρύβουν τ' αστέρια, λάμπουν οι ελπίδες του μέλλοντος, κι όταν - για λίγο - οι ελπίδες χάνονται, υπάρχουν τα χαμόγελα των μικρών παιδιών. Γύρω μας πάντα φως...

Γεράσιμος ΧΟΛΕΒΑΣ

Πηγή: rizospastis.gr