«Θέλω να γίνω γιατρός. Ινσαλάχ (Θεού Θέλοντος)», μας λέει η 17άχρονη Φαρίντα από το Αφγανιστάν. Προς το παρόν δεν πηγαίνει καν σχολείο. «Ισως του χρόνου, δεν ξέρω...».
Μένει εδώ και τέσσερις μήνες στο προσφυγικό καμπ του Λαυρίου, πρώην
παιδικές κατασκηνώσεις του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, που
διαχειρίζεται το Ναυτικό.
Μοιράζεται ένα μικρο ξύλινο οικίσκο με τα δύο μικρότερα αδέλφια, τη
μητέρα της και μια άρρωστη συγγενή τους. Το όνειρό τους είναι να πάνε
στη Σουηδία, όταν όμως ρωτάς πότε και πώς, απλώς σηκώνει τους ώμους της.
Η Φαρίντα και η μητέρα της, η Ζάιμπα, δίνουν κάθε εβδομάδα το «παρών»
στο σεμινάριο ραπτικής που πραγματοποιούν οι εκπαιδεύτριες του SΟFFΑ -
Social Fashion Factory, σε ένα μεταλλικό κοντέινερ, με δύο ραπτομηχανές
και έναν κοπτοράπτη.
Το Κοινωνικό Εργοστάσιο Μόδας, όπως μεταφράζεται στα ελληνικά το SΟFFΑ,
είναι μια πολυσυλλεκτική κολεκτίβα, όπου συμμετέχουν σχεδιαστές μόδας,
γραφίστες, πολιτικοί επιστήμονες, ακτιβιστές, διερμηνείς, κοινωνικοί
επιχειρηματίες, μικροί Ελληνες παραγωγοί.
Ως ισότιμα μέλη-συνεταιριστές μπορούν να απασχολούνται με μισθό εργαζόμενοι από ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
Η Ζάιμπα και η 17χρονη κόρη της
Φαρίντα από το Αφγανιστάν. Το όνειρό τους, να φύγουν στη Σουηδία. Θέλουν
να βρουν δουλειά από τα σεμινάρια ραπτικής του Soffa; «Ναι, αλλά πώς θα
γίνει όσο είμαστε κλεισμένες εδώ μέσα;» |
«Το SoFFa είναι ένα εργοστάσιο βιώσιμης μόδας που παρέχει
ενσωμάτωση μέσω της εργασίας σε επιζήσαντες από δίκτυα τράφικινγκ και
πρόσφυγες. Παράγει προϊόντα αποκλειστικά από φυσικά, χειροποίητα ή
ανακυκλώσιμα και βιοδιασπώμενα υλικά και παρέχει στα μέλη του πρόσβαση
σε μηχανολογικό εξοπλισμό και εκπαιδευτικά σεμινάρια μόδας, ενώ
διοργανώνει εκδηλώσεις ευαισθητοποίησης του κοινού ως εκπρόσωπος του
Fashion Revolution στην Ελλάδα», αυτοσυστήνεται το SΟFFΑ στην ιστοσελίδα του.
Με μέλη σε 95 χώρες, το Fashion Revolutiοn ηγείται μιας παγκόσμιας
εκστρατείας για να «σπάσει η αλυσίδα» που κρατά ομήρους πάνω από 20
εκατομμύρια γυναίκες και παιδιά σε συνθήκες καταναγκαστικής εργασίας,
κυρίως στη βιομηχανία της μόδας.
Η Φιόρη Ζαφειροπούλου, εκπρόσωπος του Fashion Revolution στην Ελλάδα,
ιδρυτικό στέλεχος και διευθύνουσα του SΟFFΑ, μας εξηγεί τα επόμενα
βήματα του εγχειρήματος:
«Προσφέρουμε πρακτική εκπαίδευση ραπτικής σε γυναίκες-θύματα
τράφικινγκ που φιλοξενούνται σε ξενώνα στην Αθήνα και σε πρόσφυγες στο
καμπ στο Λαύριο. Ο στόχος είναι να παρέχουμε θέσεις εργασίας πλήρους
απασχόλησης, με αξιοπρεπή μισθό».
«Εχουν όλοι κατάθλιψη»
Η κατασκήνωση του Λαυρίου, μολονότι κοντεύει 12 το μεσημέρι, μοιάζει
με χωριό-φάντασμα. Ελάχιστοι κυκλοφορούν στα περίπτερα και τους
κοινόχρηστους χώρους.
Από τον θόρυβο των μονάδων κλιματισμού καταλαβαίνεις ότι οι πρόσφυγες έχουν αποσυρθεί στους οικίσκους τους.
«Οι περισσότεροι που ζουν εδώ έχουν κατάθλιψη. Δεν βρίσκουν λόγο να σηκωθούν το πρωί. Ομως αν έρθεις νύχτα είναι όλοι στο πόδι», μας λέει η Φιόρη.
Στο κοντέινερ με το έμβλημα της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ η
Χριστιάννα και η Βεατρίκη, οι δύο εκπαιδεύτριες, του SΟFFΑ ξεκινάνε το
μάθημα στους ενήλικες μαθητές.
Τα ανήλικα παιδιά είναι και αυτά εκεί.
Η πεντάχρονη Ελαφ από τη Δαμασκό συνεννοείται άψογα με τους μεγάλους με τα αγγλικά που έμαθε στους πέντε μήνες που ζει στο καμπ.
Η μητέρα της η Χιούντα, πάλι, δεν μιλάει λέξη. Ονειρό της,
μαθαίνουμε, να φύγει σύντομα στη Γερμανία. Μέχρι τότε μαθαίνει ραπτική.
«Το πρώτο που μάθαμε από τους πρόσφυγες είναι ότι όλοι θέλουν να
είναι χρήσιμοι, όχι μόνο για να γεμίσουν τον χρόνο τους, αλλά να
αξιοποιήσουν τις γνώσεις τους. Ο Ιμπραχίμ από τη Συρία είναι
επαγγελματίας ράφτης, πολύ καλός. Ολοι σχεδόν έραβαν στο σπίτι τους για
τις δικές τους ανάγκες», μας λέει η Χριστιάννα, επικεφαλής των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Soffa.
Οι πρόσφυγες εκπαιδευόμενοι φτιάχνουν οικολογικές πάνινες τσάντες και
νεσεσέρ που θα διατεθούν σε μπαζάρ, ενώ τα κέρδη θα μοιραστούν στους
ίδιους - με τη μορφή προϊόντων ισοδύναμης ή μεγαλύτερης αξίας αφού
απαγορεύονται οι έμμισθες σχέσεις για όσους διαμένουν στο καμπ.
Τελικός στόχος του SΟFFΑ, μας εξηγεί η δρ Ζαφειροπούλου, είναι να
μισθωθεί χώρος, κατά προτίμηση στο κέντρο της Αθήνας, που θα
απασχολούνται οι πρόσφυγες.
Πόσο θα πληρώνονται, ρωτάμε; «Αρκετά πάνω από το
βασικό. Αν ήταν να εργάζονται με σχέσεις εκμετάλλευσης δεν θα ήμασταν
κοινωνικός συνεταιρισμός. Ο σκοπός είναι να παρέχουμε αξιοπρεπείς
συνθήκες εργασίας», μας εξηγεί.
«Μακάρι να μπορούσα να βρω δουλειά. Αλλά πώς θα γίνει όσο είμαι εδώ στο στρατόπεδο;» μας ρωτάει η Ζάιμπα - με διερμηνέα την κόρη της. «Αν μπορούσαμε να ζήσουμε σε διαμέρισμα στην Αθήνα, τότε ίσως...».
Πολλές είναι οι προϋποθέσεις για να αποκτήσουν εγχειρήματα, όπως το SΟFFΑ, πρακτικό αντίκρισμα.
Προς το παρόν, προσφέρουν στους πρόσφυγες έναν τρόπο να γεμίζουν τον
χρόνο τους και ένα λόγο να σηκώνονται από το κρεβάτι το πρωί.
Είναι ίσως το ελάχιστο, αλλά είναι μια αρχή για ανθρώπους
εγκλωβισμένους σε μια χώρα που δεν επέλεξαν ως τελικό προορισμό και που
μοιάζει διστακτική να τους ενσωματώσει ως ισότιμα μέλη και όχι ως
έγκλειστους «ωφελούμενους» ή υποψήφιους προς απέλαση.
kalo@efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου