Να θυμηθώ ποιοι κυβερνούσαν

Οκτώ διαμερίσματα έχει η πολυκατοικία όπου μένω. Καλοί γείτονες, συνεννοήσιμοι. Να, όταν πριν από περίπου πέντε χρόνια (αχ, ποιος κυβερνούσε μωρέ τότε;) θελήσαμε να αναμετρηθούμε με το χειμωνιάτικο κρύο, κόψαμε μαχαίρι το πετρέλαιο, αλλά κρατήσαμε τα καλοριφέρ, στολισμένα με κατιτίς επάνω· εγώ έχω βάλει από ένα μεγάλο κοχύλι -καλό; Η από κάτω έβαλε καλοκεντημένα σεμεδάκια, διαγράφοντας τη… σύγχρονη παράδοση που τα ήθελε πάνω στις τηλεοράσεις.

Την ίδια περίπου εποχή αποφασίσαμε να καθαρίζουμε μόνοι μας, εκ περιτροπής, τους κοινόχρηστους χώρους και σταματήσαμε την καθαρίστρια. Να μειωθούν κάπως τα κοινόχρηστα, αφού η περιοχή δεν έχει αποχέτευση κι ας την υπόσχονται όλοι οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι επί τριάντα χρόνια (ποιο Γεφύρι της Αρτας;).

Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς, πάντως σίγουρα πριν από πέντε χρόνια, άρχισε να μπαίνει όλο και πιο πιεστικά, ακόμη και στους βιαστικούς χαιρετισμούς μας, η φράση απόγνωσης: «Εχε τον νου σου για καμιά δουλειά». Είχαμε αρχίσει να μπαίνουμε ένας ένας, με τάξη, χωρίς διαγκωνισμούς, στο «επίσημο» ποσοστό της ανεργίας. Ποια εργατικά δικαιώματα και όρια στις απολύσεις;

Οι μισές από τις οικογένειες της πολυκατοικίας τάχθηκαν στο πλευρό του Γιώργου Παπανδρέου (κυβερνούσε;) και δουλεύει πια μόνο ο ένας στην οικογένεια, κι εκείνος μεροκαματιάρης, μη φανταστείτε...

Στις άλλες, φροντίζουν με αυταπάρνηση τον συνταξιούχο γονιό. Η 85χρονη κυρα-Βάγια, συνταξιούχος του ΟΓΑ, τρέμει πως «ετούτοι οι τσόγλανοι» θα της κόψουν το ΕΚΑΣ, κι η κόρη της δίπλα -«δεν γίνονται, ρε μάνα, αυτά»- προσπαθεί να την ηρεμήσει. Πού να της έλεγε ότι αυτό το επίδομα έχει κοπεί κοντά πέντε χρόνια, αλλά το κράτησε μυστικό για να την προστατέψει;

Πριν από τέσσερα χρόνια (μωρέ, θα σκάσω, ποιος κυβερνούσε τότε;) δύο από τους νέους της πολυκατοικίας έφυγαν για το εξωτερικό. Ο ένας μάλιστα από αυτούς παραφυλάει, όπως έχει πει στη μάνα του, με την πρώτη ευκαιρία να γυρίσει στην Ελλάδα γιατί το άκουσε πριν από περίπου δύο χρόνια σε γιορταστικές εκδηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ ότι «οι νέοι μας θα γυρίσουν στην πατρίδα».

Κι ενώ διαβάζω τα… πανηγυρικά, πως τα επίσημα ποσοστά της ανεργίας πέφτουν, πως βγήκαμε στις αγορές(;), πάλι η Αννα χθες μου είπε «έχε τον νου σου για καμιά δουλειά»· ο Αγγελος δεν μπορεί να γυρίσει αφού δεν παίρνει ούτε καν αρνητική απάντηση στα βιογραφικά που στέλνει· ο Στράτος, άνεργος στα 37 του -σαν χθες ήταν που τα σπάγαμε επειδή πέρασε στο Πολυτεχνείο, μεταλλειολόγος-, κοιτάζει στα μάτια τον συνταξιούχο πατέρα του.

Οσο για μένα, δεν έχω μία για να βγω στις αγορές -ο μισθός τελειώνει το πρώτο 20ήμερο. Τουλάχιστον σήμερα θυμάμαι ποιος κυβερνάει, αλλά πρέπει να θυμηθώ οπωσδήποτε και ποιοι κυβερνούσαν τότε.

Συντάκτης: Σταυρούλα Ματζώρου 

Πηγή: efsyn.gr