Σκουπιδαριό

Τώρα που τα βουνά των σκουπιδιών και η αποφορά τους εξαφανίστηκαν πια από πολιτείες και χωριά, μπορούμε ν’ αναστοχαστούμε με περισσότερη ψυχραιμία πάνω στο ερώτημα: σε τι μας ενοχλεί, εντέλει, η συσσώρευση των σκουπιδιών κάτω απ' τη μύτη μας;

Η αντανακλαστική απάντηση έχει να κάνει, προφανώς, με τους κινδύνους που διατρέχει η δημόσια υγεία, ειδικά σε κλιματικές συνθήκες καύσωνα.

Αν εμβαθύνουμε περισσότερο, θα επικαλεστούμε λόγους αισθητικής, αλλά και οικονομικούς, καθότι πολλοί πιστεύουν πως πλήττεται το τουριστικό προϊόν της χώρας.

Υπάρχουν κι όσοι νιώθουν –ή έμαθαν να νιώθουν- πως εκβιάζονται από μια συντεχνία, προκειμένου αυτή να αποκομίσει οφέλη ή να προασπιστεί επαγγελματικά δικαιώματα.

Αλλά και άλλοι, που γαλουχήθηκαν με τη βεβαιότητα της δικής τους υπεροχής έναντι των υπολοίπων, και προσβάλλονται στη σκέψη και μόνο ότι εξαρτώνται από τη συμπεριφορά κοινωνικών και επαγγελματικών ομάδων που συνήθισαν να θεωρούν υποδεέστερες.

Υπάρχει, όμως, κι ένας βαθιά φιλοσοφικός λόγος στο πολιτισμικό μας υποσυνείδητο, που μας δημιουργεί απέχθεια και τρόμο μπρος στις οροσειρές των απορριμμάτων.

Είναι που βλέπουμε μπρος στα μάτια μας, σε όλο της το μεγαλείο, δίχως φτιασιδώματα και εξωραϊσμούς, την αποκρουστικότερη, ίσως, παράμετρο του σύγχρονου πολιτισμού μας: το σκουπιδαριό.

Σαστίζουμε κι οι ίδιοι μπρος στον όγκο των σκουπιδιών που παράγουμε. Κι αν τις υπόλοιπες ημέρες κάποιοι εργάζονται σκληρά για να αποκρύπτεται από μας αυτή η πτυχή της σύγχρονης ζωής μας και να πηγαίνει για θάψιμο ή επεξεργασία, τις ημέρες της απεργίας ορθώνονται αμείλικτα ομπρός μας τα σκουπίδια, γκρεμίζοντας τις αυταπάτες μας κι αποκαλύπτοντας ένα αποκρουστικό κι επιμελώς κρυμμένο κομμάτι του εαυτού μας.

Γιατί ο πολιτισμός μας, ταυτόχρονα με τα σπουδαία του επιτεύγματα και τις μεγάλες κατακτήσεις του, παράγει ασύλληπτο σκουπιδαριό σε υλικό, μα και πνευματικό επίπεδο· ενδεχομένως περισσότερο απ’ όλες τις εποχές της Ιστορίας αθροιστικά.

Κι αν το υλικό σκουπίδι επισημαίνεται αμέσως και προκαλεί αποστροφή και αηδία, το πνευματικό εύκολα ξεγελά και δεν αναγνωρίζεται.

Μάλιστα, αναπαράγεται με ελκυστικούς τρόπους, διεισδύει καθολικά κι αναμασιέται με ευκολία, μολύνοντας με την ανεξίτηλη τοξικότητά του την ανθρώπινη σκέψη σε κολοσσιαία κλίμακα.

Κι αν τα πνευματικά σκουπίδια δύσκολα αντιμετωπίζονται με μαζική διαχείριση, ίσως θα ήταν χρήσιμο ν’ αφήναμε τα υλικά σκουπίδια στους δρόμους μας δίχως αποκομιδή, για καμιά εβδομάδα κάθε χρόνο.

Αντικρίζοντας αυτή την αποτρόπαιη όψη μας, ίσως εντέλει να παίρναμε ωφέλιμη τροφή για σκέψη απ’ το σκουπιδαριό μας.

Συντάκτης: Λευτέρης Κουγιουμουτζής

Πηγή: efsyn.gr