Επιστήμονες πέτυχαν αυτό που ο Αϊνστάιν θεωρούσε αδύνατο!

Οι αστρονόμοι, που μελετούν τον ουρανό με πολύ προσοχή χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA, ανακάλυψαν πως η βαρύτητα ενός αστεριού καμπυλώνει το φως που εκπέμπει ένα άλλο αστέρι! Μάλιστα, με αυτή την μέθοδο κατάφεραν να μετρήσουν την μάζα ενός αστέρα. Η ανακάλυψη, που αποδεικνύει ένα από τα θεμελιώδη θεωρήματα του Αϊνστάιν, ξεκλειδώνει τις πόρτες για να μελετήσουμε εις βάθος τις ιδιότητες των αστεριών. 

Η θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, που παρουσιάστηκε το 1915 περιγράφει πως η βαρύτητα μπορεί να αλλοιώσει την κατεύθυνση του φωτός, αλλάζοντας την τροχειά του. Το 1919, ο επιστήμονας αποδείχθηκε σωστός όταν κατά τη διάρκεια μιας έκλειψης ηλίου, ο εξερευνητής σερ Άρθουρ Έντινγκτον, διαπίστωσε ότι τα αστέρια κοντά στην περίμετρο του κρυμμένου ηλίου δεν ήταν στη θέση που θα έπρεπε να είναι. Η φαινομενική τους θέση είχε μετακινηθεί εξαιτίας της βαρύτητας του ήλιου που αλλοίωσε την τροχειά του φωτός τους, όπως ακριβώς είχε προβλέψει ο Αϊνστάιν. 

Έκτοτε, οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν αυτό το εργαλείο για να μελετήσουν μακρινά φαινόμενα. Αυτό γιατί, όταν η ευθυγράμμιση είναι απόλυτα σωστή, ένα μεγάλο αντικείμενο στο προσκήνιο μπορεί να καμπυλώσει το φως ενός αντικειμένου που βρίσκεται στο παρασκήνιο και να το μεγιστοποιήσει, όπως ακριβώς ένας φακός. Αυτό το φαινόμενο, που ονομάζεται βαρυτικός φακός, έδωσε τους αστρονόμους τη δυνατότητα να μελετήσουν μακρινούς γαλαξίες, που χωρίς αυτό θα ήταν πολύ αχνοί για να το πετύχουν. 

Oι επιστήμονες χρησιμοποίησαν το διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA προκειμένου να βρουν αστέρια που προκαλούν αυτό το βαρυτικό φαινόμενο το ένα στο άλλο - κάτι που είναι ιδιαίτερα σπάνιο να ανιχνευθεί εξαιτίας του μεγέθους τους συγκριτικά με τους γαλαξίες. Συγκεκριμένα ήθελαν να βρουν αστέρια που όταν βρίσκονται μπροστά από ένα άλλο αντικείμενο δημιουργούν ένα οπτικό "δαχτυλίδι του Αϊνστάιν". Το "δαχτυλίδι του Αϊνστάιν" είναι το φαινόμενο που παρατηρείται όταν ένα αντικείμενο κρύβει τόσο τέλεια ένα άλλο, που καμπυλώνει το φως του γύρω του σαν ένα φωτεινό δαχτυλίδι. Αυτό το φαινόμενο, βέβαια, είναι πολύ πιο εύκολο να παρατηρηθεί σε γαλαξίες - λόγω μεγέθους.

Ο Αϊνστάιν είχε περιγράψει αυτά τα δαχτυλίδια σε μια έκθεσή του το 1936, αλλά είχε εκτιμήσει πως η σπανιότητά του αλλά και οι δυνατότητες των σύγχρονών του εργαλείων ήταν τέτοιες, που ενδεχομένως η ανθρωπότητα να μην έβλεπε ποτέ ένα. Όμως οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Βαλτιμόρης το είδαν: Παρατηρώντας το Stein 2051B, έναν λευκό νάνο, να περνά μπροστά από ένα πιο μακρινό αστέρι, είδαν το φως του μακρινότερου να καμπυλώνεται γύρω από το Stein 2051B, λόγω της βαρύτητάς του, και να δημιουργεί ένα "δαχτυλίδι του Αϊνστάιν"!

Εξαιτίας του φαινομένου, μπόρεσαν μάλιστα να μετρήσουν τη μάζα του Stein 2051B, διαπιστώνοντας πως ζυγίζει 0,675 φορές όσο ο ήλιος μας. Οι λευκοί νάνοι είναι νεκρά αστέρια (στην ουσία το 97% των αστεριών στον γαλαξία μας είναι τέτοιοι). Όμως για πρώτη φορά μπορεί να μελετηθεί η μάζα τους με ακρίβεια, γεγονός που θα ξεκλειδώσει τη γνώση για την προέλευση και την ανάπτυξή τους. 

Πηγή: tvxs.gr