Η χηρεία σε νεαρή ηλικία ενέχει πολλαπλές προκλήσεις. Είναι πιο
δύσκολο να βρείς ανθρώπους με τη δική σου εμπειρία ενώ σε αυτή την
ηλικία μια μητέρα είθισται να έχει μικρά παιδιά παλεύοντας παράλληλα με
το κοινωνικό στίγμα γύρω από τη μονογονεϊκή οικογένεια και μια νέα χήρα
μητέρα, σήμερα.
Όταν ο οποιοσδήποτε από εμάς σκεφτεί τι σημαίνει η έννοια «χήρα»,
αυτομάτως του έρχεται στο μυαλό μια μεγάλης ηλικίας γυναίκα με γκρίζα
μαλλιά, μαύρα ρούχα και μαντήλα, που ο άντρας της πέθανε μετά από πολλά
χρόνια γάμου και τα παιδιά της είναι μεγάλα και έχουν φτιάξει τη δική
τους οικογένεια. Δεν είναι όμως πάντα έτσι. Ένα σημαντικό ποσοστό χήρων αποτελείται από νεαρές γυναίκες, σε ηλικία που κυμαίνεται μεταξύ 20-40 ετών.
Κι ενώ μπορεί κανείς να πεί ότι όταν είσαι μικρή είναι πιο εύκολο να
ξαναφτιάξεις τη ζωή σου, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα καθώς μια νέα
χήρα δεν έχει κοινά σημεία με τις συνομίληκές της, άλλες έχουν μικρά
παιδιά που πρέπει να στηρίξουν ενώ πολλές φορές αποκλείονται από τον
περίγυρο λόγω του στίγματος από το οποίο πλήττονται λόγω της
οικογενειακής τους κατάστασης.
Νέα χήρα και συνομίληκοι
Είναι κοινωνικά αλλά και στατιστικά αποδεκτό ότι η κοινωνία μας είναι
φτιαγμένη να αποδέχεται το γεγονός ότι η γυναίκα ζει κατά τουλάχιστον 4
χρόνια περισσότερο από τον άντρα γι’ αυτό εξάλλου έχουμε πιο πολλές
χήρες παρά χήρους. Ωστόσο μια γυναίκα μετά την ηλικία των 60 είναι κάπως
πιο συνειδητοποιημένη με το γεγονός και όσο δύσκολο και αν της είναι να
το ξεπεράσει, η κατάστασή της μοιάζει αναμενόμενη και φυσιολογική.
Αντιθέτως, όταν μια γυναίκα μένει χήρα τα πρώτα χρόνια που γίνεται
και μητέρα, δηλαδή μεταξύ 20-40 ετών, και ειδικά όταν ο σύζυγος δεν
είναι πολύ μεγαλύτερός της, υπάρχει μια μικρή αίσθηση ότι η κατάσταση
που βιώνει δεν είναι φυσιολογική. Είτε ο άντρας της έφυγε από τη ζωή
ξαφνικά ή λόγω κάποιας ασθένειας, μια νέα χήρα δύσκολα θα έχει κοινά
σημεία επαφής με άλλες συνομίληκες γυναίκες, καθώς δεν είναι συνηθισμένο
να χάνεις τον άντρα σου σε μικρή ηλικία. Επομένως, παρά τη
στήριξη της οικογένειας και των φίλων, το σύστημα υποστήριξης αυτής της
γυναίκας είναι αδύναμο λόγω έλλειψης άλλων χήρων στην ηλικία της, που
μπορούν πραγματικά να τη νιώσουν και να τη στηρίξουν λόγω ιδίας
εμπειρίας.
Νέα χήρα και παιδιά
Οι περισσότερες νέες χήρες έχουν παιδιά προσχολικής ή πρώτης σχολικής ηλικίας, που σημαίνει ότι-όσο λυπημένες και αν είναι- πρέπει να παραμερίσουν το πένθος τους και να φροντίσουν τα παιδιά τους. Τα παιδιά από την άλλη, είναι μια παρηγοριά αλλά και εκείνα υποφέρουν και χρειάζονται κάποιον να στηριχτούν, ενώ σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να έχουν την αίσθηση ότι ο επιζών γονιός, εξαρτάται από εκείνα.
Οι περισσότερες νέες χήρες έχουν παιδιά προσχολικής ή πρώτης σχολικής ηλικίας, που σημαίνει ότι-όσο λυπημένες και αν είναι- πρέπει να παραμερίσουν το πένθος τους και να φροντίσουν τα παιδιά τους. Τα παιδιά από την άλλη, είναι μια παρηγοριά αλλά και εκείνα υποφέρουν και χρειάζονται κάποιον να στηριχτούν, ενώ σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να έχουν την αίσθηση ότι ο επιζών γονιός, εξαρτάται από εκείνα.
Τα παιδιά μιας νέας χήρας θα πρέπει να αντιμετωπίσουν διάφορες
δύσκολες στιγμές μέσα στη καθημερινότητά τους, από την ημέρα του Πατέρα
μέχρι τις γιορτές στο σχολείο όπου συμμετέχουν και οι δύο γονείς των
άλλων συμμαθητών τους. Ένα άλλο σημείο στο οποίο πρέπει να ανταποκριθεί
μια νέα χήρα μαμά είναι οι ερωτήσεις των παιδιών για τον θάνατο του
γονέα που σίγουρα είναι πολλές και δύσκολες. Επιπλέον, το να έχεις
ερωτική και γενικότερα προσωπική ζωή, ειδικά τα πρώτα χρόνια, είναι πολύ
δύσκολο.
Νέα χήρα και στίγμα
Οι άνθρωποι φοβούνται το πένθος και το θάνατο και λόγω του ότι αυτά τα δύο έχουν συνδεθεί με μεγαλύτερης ηλικίας άτομα, είναι δύσκολο να βρείς νέους ανθρώπους που να σχετίζονται κάπως με ένα τέτοιο γεγονός. Για το λόγο αυτό, πολλοί ελεύθεροι άντρες, αποφεύγουν μια χήρα μαμά με μικρά παιδιά, θεωρώντας ότι δεν θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την οικογενειακή της κατάσταση ή ότι με κάποιο τρόπο θα πρέπει να αντικαταστήσουν εκείνον που έφυγε από τη ζωή και να την παρηγορούν τακτικά, ενώ δεν είναι έτσι.
Οι άνθρωποι φοβούνται το πένθος και το θάνατο και λόγω του ότι αυτά τα δύο έχουν συνδεθεί με μεγαλύτερης ηλικίας άτομα, είναι δύσκολο να βρείς νέους ανθρώπους που να σχετίζονται κάπως με ένα τέτοιο γεγονός. Για το λόγο αυτό, πολλοί ελεύθεροι άντρες, αποφεύγουν μια χήρα μαμά με μικρά παιδιά, θεωρώντας ότι δεν θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την οικογενειακή της κατάσταση ή ότι με κάποιο τρόπο θα πρέπει να αντικαταστήσουν εκείνον που έφυγε από τη ζωή και να την παρηγορούν τακτικά, ενώ δεν είναι έτσι.
Επιπλέον, όταν ο σύζυγος μιας γυναίκας φεύγει από τη ζωή λόγω
τροχαίου ατυχήματος ή χρήσης ουσιών, οι άνθρωποι δείχνουν λιγότερο
σεβασμό και κατανόηση, θεωρώντας τον νεκρό ως υπαίτιο γι’ αυτό που
συνέβη και μάλιστα, κατηγορώντας τον μπροστά στη χήρα ή θέτοντας τη χήρα
υπεύθυνη για το θάνατο (π.χ. επειδή δεν τον έπεισε να κόψει το ποτό ή
να μην παίρνει το αυτοκίνητο μεθυσμένος κλπ.). Μια τέτοια αντίδραση από
τη κοινωνία, προκαλεί μεγαλύτερο πόνο σε μια χήρα μαμά και φυσικά
λιγότερη κατανόηση και στήριξη.
Νέα χήρα, νέο ξεκίνημα
Κι ενώ οι άνθρωποι δεν περιμένουν από μια 60χρονη χήρα να ξαναπαντρευτεί, το περιμένουν ωστόσο από μια μικρότερη και μάλιστα άμεσα κι αυτό είναι λάθος. Διότι ανεξάρτητα από την ηλικία, κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει το πένθος διαφορετικά. Επιπλέον, εννοείται πως μια χήρα μητέρα δικαιούται να έχει όσο χρόνο χρειάζεται για να θρηνήσει ώστε, όταν είναι έτοιμη, να κάνει μια καινούρια σχέση συνειδητά και όχι από μοναξιά, φόβο ή ανασφάλεια για την έλλειψη του πατέρα στη ζωή των παιδιών της.
Κι ενώ οι άνθρωποι δεν περιμένουν από μια 60χρονη χήρα να ξαναπαντρευτεί, το περιμένουν ωστόσο από μια μικρότερη και μάλιστα άμεσα κι αυτό είναι λάθος. Διότι ανεξάρτητα από την ηλικία, κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει το πένθος διαφορετικά. Επιπλέον, εννοείται πως μια χήρα μητέρα δικαιούται να έχει όσο χρόνο χρειάζεται για να θρηνήσει ώστε, όταν είναι έτοιμη, να κάνει μια καινούρια σχέση συνειδητά και όχι από μοναξιά, φόβο ή ανασφάλεια για την έλλειψη του πατέρα στη ζωή των παιδιών της.
Η νέα χήρα οφείλει να είναι υπομονετική με τον εαυτό της, να μην
παίρνει σημαντικές αποφάσεις για τουλάχιστον ένα εξάμηνο από το τραγικό
γεγονός, να ψάχνει τρόπους να γίνει όσο το δυνατόν πιο ανεξάρτητη, να
φροντίζει την υγεία της και τον εαυτό της και να ζητήσει βοήθεια είτε
απευθυνόμενη σε κάποιο κέντρο στήριξης είτε σε μια ομάδα ανθρώπων με
παρόμοια εμπειρία με τη δική της, ώστε να βρεί την πηγή εκείνη που θα
την καταλάβει και θα τη στηρίξει πραγματικά. Χωρίς κριτική,
ρατσισμό και άστοχα συμπεράσματα που μερικές φορές, τη σκοτώνουν
καθημερινά και πονάνε περισσότερο κι από τον θάνατο!
Πηγή: suite101.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου