Αργά αλλά σταθερά οι τρομοκράτες φονταμενταλιστές πετυχαίνουν τον
στόχο τους. Στις χώρες που έχουν δεχθεί επιθέσεις, αλλά και στις χώρες
που φοβούνται ότι δεν θα τις αποφύγουν μεγαλώνει η ανασφάλεια, φουντώνει
η καχυποψία για τον διπλανό που είναι διαφορετικός, οι πολίτες
συμφιλιώνονται με την εικόνα ένοπλων στρατιωτών να περιπολούν στους
δρόμους και στη δημόσια συζήτηση που είναι σε εξέλιξη για τη σχέση
ελευθερίας και ασφάλειας (έτσι κι αλλιώς δύσκολος συνδυασμός) κερδίζουν
έδαφος όσοι προκρίνουν το αγαθό της ασφάλειας έναντι του αγαθού της
ελευθερίας.
Σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης βρίσκεται η Γαλλία εδώ και μήνες, σε
κατάσταση υψηλού συναγερμού άλλες χώρες, δεξιά και ακροδεξιά κόμματα σε
όλη την Ευρώπη με ρατσιστικές ατζέντες για το μεταναστευτικό διευρύνουν
την επιρροή τους, καλλιεργούν τον φόβο, διασπείρουν διχαστικά
στερεότυπα, πιέζουν για την εφαρμογή σκληρότερων μέτρων καταστολής, ενώ
πολλοί πολίτες δείχνουν ανοχή στη δράση των κρατικών μηχανισμών, ακόμη
κι όταν αυτοί στο όνομα της προστασίας της δημοκρατίας από τις επιθέσεις
των ορκισμένων αντιπάλων της παραβιάζουν τους νόμους και το Σύνταγμα.
Ωστόσο, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι ο εχθρός είναι
επικίνδυνος. Δεν είναι εύκολο, όσα μέτρα κι αν πάρεις, όποιες μεθόδους
πρόληψης κι αν χρησιμοποιήσεις, να αντιμετωπίσεις ανθρώπους που
διαθέτουν το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού και δεν έχουν κανέναν δισταγμό
να χτυπήσουν τυφλά στο πλήθος, αδιαφορώντας αν μέσα στα θύματά τους
είναι παιδιά και μουσουλμάνοι.
Και το κυριότερο, είναι αποφασισμένοι να σκοτωθούν: «Ο θάνατος του
τρομοκράτη δεν είναι μια πιθανότητα, μια ατυχής συνέπεια της πράξης του,
αλλά βρίσκεται στην καρδιά του σχεδίου του» (Ολιβιέ Ρουά «Η τζιχάντ και
ο θάνατος», εκδόσεις Πόλις). Η φράση που αποδίδεται στον Μπιν Λάντεν
περιγράφει με ακρίβεια την απειλή: «Εμείς αγαπάμε τον θάνατο, εσείς
αγαπάτε τη ζωή».
Παραπέμπει στη θανατολαγνεία των ναζιστών και των φρανκιστών,
αναπαράγει τους μανιχαϊσμούς των ολοκληρωτισμών (εμείς και εσείς) και
ενσωματώνει τη λογική της συλλογικής ευθύνης.
Η σχετικοποίηση του κινδύνου δεν είναι λύση. Ούτε η δαιμονοποίηση του
Ισλάμ και το κυνήγι μαγισσών. Ούτε όμως και η αισθητικοποίηση του
εγκλήματος. Αλλο πράγμα εξηγώ το φαινόμενο, αναζητώ τις αιτίες και τους
τρόπους εξουδετέρωσής του, χωρίς να κάνω εκπτώσεις στο θέμα των
δικαιωμάτων, και τελείως διαφορετικό το κατανοώ και το δικαιολογώ γιατί
έχουμε να κάνουμε με απελπισμένους και αποσυνάγωγους ανθρώπους.
Η Δύση ασφαλώς έχει τεράστιες ευθύνες: αποικιοκρατία, επιθετικοί
πόλεμοι, εισβολές, βομβαρδισμοί αμάχων, διάλυση κρατών (Ιράκ, Λιβύη),
κυνική μοιρασιά εδαφών, προκλητική αδιαφορία για το παλαιστινιακό
πρόβλημα, στυγνή εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, οργάνωση
τρομοκρατικών δικτύων για να εξουδετερωθούν απείθαρχοι ηγέτες. Ομως τα
εγκλήματα του ιμπεριαλισμού δεν μπορεί να λειτουργούν ως άλλοθι για τη
δράση των μισθοφόρων του θανάτου.
Ανάγωγα
Αντιγράφω από το κείμενο του συναδέλφου Μιχάλη Ιγνατίου που
δημοσιεύθηκε στο mignatiou.com και αναφέρεται στους Κ. Μητσοτάκη, Α.
Λοβέρδο και Σ. Θεοδωράκη: «Και οι τρεις ευεργετηθήκατε από το Mega και
τους εργαζομένους του. Αποκλειστικό στασίδι είχατε στο Μεγάλο Κανάλι.
Οποτε σας έκανε κέφι, με ένα τηλεφώνημα, βρισκόσασταν στα ‘‘φιλέτα’’
του δελτίου ειδήσεων και των εκπομπών του Mega. Και έρχεστε τώρα, να
σταματήσετε την επαναλειτουργία του καναλιού και δεν περιμένετε να δείτε
αν η όποια αγοραπωλησία είναι καθαρή και νόμιμη». Χωρίς σχόλια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου