Το δικαστήριο του Αρείου Πάγου εξέδωσε την παρακάτω απόφαση:
Από την επιταγή του άρθρου 22 παρ.1 εδ. β’ του ισχύοντος Συντάγματος,
σε συνδυασμό με τα άρθρα 157 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της
Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώην 141 της ΣΕΚ) και 288 ΑΚ, περί παροχής ίσης
αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας, που αποτελεί ειδικότερη μορφή
της με το άρθρο 4 παρ.1 και 2 του ίδιου Συντάγματος καθιερούμενης αρχής
της ισότητας, δεν δεσμεύεται μόνο ο νομοθέτης. Με την επιταγή αυτή
θεσπίζεται συγχρόνως και κανόνας δημόσιας τάξης, με τον οποίο παρέχεται
ευθέως στον εργαζόμενο το δικαίωμα να αξιώσει από τον εργοδότη την
αμοιβή που καταβάλλει ο τελευταίος οικειοθελώς σε άλλο μισθωτό, που
ανήκει στην ίδια κατηγορία και παρέχει υπό τις ίδιες συνθήκες την ίδια
εργασία, εκτός αν η εξαίρεση από την αμοιβή είναι δίκαιη και εύλογη ως
συνέπεια συνδρομής ειδικού και σοβαρού, κατ’ αντικειμενική κρίση, λόγου,
τον οποίο προτείνει και αποδεικνύει ο εργοδότης (ΑΠ 288/2003).
Κατά τα λοιπά, σύμφωνα με το άρθρο 652 ΑΚ, η ρύθμιση κάθε θέματος,
που αφορά στην οργάνωση και λειτουργία της επιχειρήσεως προς επίτευξη
των σκοπών αυτής, ανάγεται στο διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη, ο
οποίος στα πλαίσια αυτού έχει την ευχέρεια, αποβλέποντας στην καλύτερη
λειτουργία της επιχειρήσεώς του, να συνάπτει ιδιαίτερη συμφωνία με κάθε
ένα από τους υπαλλήλους εκείνους, οι οποίοι δεν κρίνονται ικανοί να
ανταποκριθούν στις μελλοντικές ανάγκες της εκμετάλλευσης ή των οποίων η
θέση πρόκειται να καταργηθεί, για τη συμβατική λύση της σχέσεως εργασίας
έναντι χρηματικού ποσού, όχι προκαθορισμένου, αλλά προσδιοριζόμενου
ελεύθερα (ΑΚ 361) κατόπιν διαπραγματεύσεως, μεγαλύτερου, πάντως, από
εκείνο που θα δικαιούταν ο υπάλληλος επί καταγγελίας της συμβάσεως. Μια
τέτοια διαδικασία δεν προσκρούει στην ως άνω αρχή της ίσης μεταχειρίσεως
ή σε άλλη σε απαγορευτική διάταξη νόμου (ΑΠ 642/1988).
Αναζητείστε όλη την απόφαση 272/17 εδώ
Πηγή: aftodioikisi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου