Ήχησε δοκιμαστικά η ηλεκτρική καμπάνα

Μετά την ζωντανή μετάδοση της λειτουργίας από τα μεγάφωνα(ούτε καν ηχεία σε πολλές περιπτώσεις), που δείχνει να έχει καθιερωθεί πλέον και στην ορθόδοξη εκκλησία, ως πιστό μουσουλμανικό αντίγραφο με τον μουεζίνη να προσκαλεί δημοσίως και «αδιακρίτως» τους πιστούς σε προσευχή βγαίνοντας στον μιναρέ του τζαμιού παλαιότερα, στο πνεύμα των καιρών και της τεχνολογίας ηλεκτρονικά με ηχεία ή μεγάφωνα μεταγενέστερα(όσοι έχουν ζήσει έστω και λίγο σε περιοχές με μουσουλμανικό πληθυσμό γνωρίζουν καλά τι εννοώ), έρχεται και η ηλεκτρική καμπάνα να την «εκσυγχρονίσει» και να την προσαρμόσει στην ηλεκτρονική εποχή. Οι πρώτοι δοκιμαστικοί ηλεκτρικοί χτύποι και της δικής μας καμπάνας, ήχησαν σήμερα το μεσημέρι ή τουλάχιστον εγώ τους άκουσα για πρώτη φορά. Ένα «σύμβολο», «σήμα κατατεθέν» και «σημείο αναφοράς» για πολλούς πελλιώτες και όχι κατ΄ανάγκη πιστούς, εξελίσσεται, αλλάζει...

Οι περισσότερες εκκλησίες έπαψαν τις παλιές, συμβατικές αλλά χαμηλής έντασης και μελωδικές, καμπάνες και εξοπλίστηκαν με ηλεκτρικές καμπάνες και μεγαφωνικά συστήματα στον προαύλιο χώρο, με διακόπτες τους οποίους ανάλογα με το μυστήριο (Γάμος, Κηδεία, Βαφτίσια, Λειτουργία κ.λπ.) ή ανάλογα με το εορτολόγιο, χειρίζεται ο ιερέας, ρυθμίζοντας ταυτόχρονα αν, πως και πότε θα χτυπήσουν. Ο Συνήγορος του Πολίτη με αφορμή αυτή την υπόθεση, έχει προχωρήσει στην διαπίστωση μετά από καταγγελίες πολιτών, ότι «το πρόβλημα της εκπομπής θορύβου από μηχανολογικές εγκαταστάσεις ναών (ενοριών Ν.Π.Δ.Δ) συνιστά, πρόβλημα ηχορύπανσης και επομένως, πρόβλημα υποβάθμισης του περιβάλλοντος και διακινδύνευσης της δημόσιας υγείας». Το πρόβλημα είναι οι φάλτσες, οι παράφωνες καμπάνες. Υπάρχει ντεσιμπελόμετρο που μπορεί να φέρει τον ήχο στα επιτρεπτά όρια παρ’ ότι οι ιερείς ζητούν πιο δυνατές καμπάνες. Ο θόρυβος πρέπει να μειωθεί 10% με 12% σε περιοχές όπου εκκλησίες είναι δίπλα σε σπίτια και πολυκατοικίες. Να γίνεται μελέτη για να μη στριγγλίζει η καμπάνα. Ανάλογα με αυτήν πρέπει να τοποθετείται και ο μηχανισμός για να είναι καλόηχη. Υπάρχει και νομολογία πολιτικών δικαστηρίων που αιτιολογημένα αναγνωρίζει την ηχορύπανση από εγκαταστάσεις κωδωνοστασίου ναών, ως μορφή προσβολής της προσωπικότητας.

Η κωδωνοκρουσία αλλάζει από περιοχή σε περιοχή. Υπάρχουν πάνω από 200 διαφορετικές κωδωνοκρουσίες σε όλη την Ελλάδα. Αυτή εξαρτάται από τη μελωδικότητα των καμπανών και την έμπνευση του κωδωνοκρούστη. Άμα δεν υπάρχει μελέτη της εκκλησιαστικής ακουστικής, είναι να φεύγεις τρέχοντας. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να κοιμηθούν που εξαφανίζονται από τα σπίτια τους κάθε Κυριακή πρωί για να αποφύγουν την ζωντανή μετάδοση της λειτουργίας από τα όχι και τόσο καλής ποιότητας μεγάφωνα. Πολλά «καμπαναριά» επίσης, έχουν εναρμονίσει τους ήχους τους με κάποιο ρολόι, κάνοντας ανυπόφορη την κατάσταση με τους συνεχείς, ενοχλητικούς και αδιάκριτους χτύπους τους. Εμείς, ίσως και συγκυριακά μέχρι σήμερα, δεν απολαμβάνουμε ευτυχώς αυτό το «πλεονέκτημα» της εναρμόνισης καμπάνας και ώρας... Όσοι έχουν την ατυχία να μένουν σε σπίτια κοντά ή, ακόμα χειρότερα, απέναντι από εκκλησία, το πρόβλημα το γνωρίζουν πολύ καλά. Ευτυχώς πολλοί κληρικοί το έχουν αναγνωρίσει και έχουν σταματήσει με δική τους πρωτοβουλία την αναμετάδοση από μεγάφωνα και τη λειτουργία της καμπάνας τις ώρες της κοινής ησυχίας.

Το όλο νόημα του προβλήματος, λοιπόν, εστιάζει αποκλειστικά στην ανάγκη να χαμηλώσει η ένταση για τις θρησκευτικές τελετές αφενός αλλά και να σταματήσουν τα άναρχα και φάλτσα χτυπήματα της καμπάνας. Ρολόγια χειρός-τοίχου, κινητά, υπολογιστές, internet και απεριόριστες εφαρμογές, προσιτές στον καθένα κάνουν αυτή την πρόσθετη εξωθρησκευτική λειτουργία της εκκλησίας τελείως περιττή στη σύγχρονη εποχή. Επιπρόσθετα, μετατρέπει την εκκλησία σε ένα θεσμό που καταπιέζει ηχητικά πιστούς και μη πιστούς, εξαπολύοντας «καμπανιές» και «αδιάκριτες» ζωντανές μεταδόσεις λειτουργίας, σε διάφορες κατάλληλες ή ακατάλληλες ώρες της ημέρας. Άλλωστε δεν φαίνεται να έχει και κανένα απολύτως νόημα και για τους πιστούς της κάθε θρησκείας, αφού όλοι όσοι επιθυμούν και ενδιαφέρονται να εκκλησιαστούν ή να προσευχηθούν, γνωρίζουν με κάθε λεπτομέρεια το εορτολόγιο, τα μυστήρια,  καθώς και τις μέρες και ώρες λειτουργίας και προσευχής. Φανταστείτε τι θα γινόταν, αν όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά, χρησιμοποιούσαν ίδιες μεθόδους και μέσα, ώστε να «εξωτερικεύσουν» αδιακρίτως και δημοσίως τα θρησκευτικά ή άλλα «πιστεύω» τους, θέλοντας να ενημερώσουν, να διαφωτίσουν και να προσηλυτίσουν μ' αυτά όλο και περισσότερους!