Δόξα Μελισσίου - Μ.Α. Πέλλας (1-1)1-1. Επιστροφή στην λίθινη εποχή

Μπορεί να υπήρχε αρκετή κούραση, πολλά αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά προβλήματα, όπως φυσικά και μπόλικα ψυχολογικά και σωματικά «σουβενίρ» από τη μεγάλη και περήφανη προσπάθεια και μάχη της Τετάρτης, όμως τίποτα απ' όλα αυτά δεν μπορεί σταθεί ικανό είτε μεμονωμένα, είτε σωρευτικά, ώστε να δικαιολογήσει επαρκώς και πειστικά τη σημερινή αποκαρδιωτική εμφάνιση. Ένα αγωνιστικό πισωγύρισμα για την ομάδα μας, που δεν μπορεί να προσδιοριστεί χρονικά σε ποια εποχή ακριβώς μας γύρισε πίσω, ούτε με τον άνθρακα-14!

Κι ενώ το πλέον αναμενόμενο θα ήταν από παιχνίδι σε παιχνίδι να εμφανίζεται όλο και πιο δεμένη και χωρίς κανένα βαθμολογικό ή άλλο άγχος να παρουσιάζει όλο και καλύτερη εικόνα, εντούτοις μας εξέπληξε δυσάρεστα... Για μια ομάδα χωρίς αρχή και τέλος, ανέτοιμη, ανοργάνωτη, ασύντακτη, άτακτη, στατική, χωρίς προσανατολισμό και σχέδιο, χωρίς αυτοπεποίθηση και διάθεση, με ποδοσφαιριστές που νόμιζες ότι πρώτη φορά έπαιζαν μαζί και συναγωνίζονταν πεισματικά μεταξύ τους ποιος θα κάνει τα περισσότερα λάθη, χωρίς κανέναν διακριθέντα στις τάξεις της παρά μόνο διασωθέντα τον απελπιστικά μόνο Σαλίκα και με τον πάγκο της όχι στην καλύτερη του μέρα, κρίνεται απολύτως φυσιολογική και ιδιαιτέρως κολακευτική η απώλεια μόνο δύο βαθμών σήμερα στο Μελίσσι.

Ένα Μελίσσι που το κάναμε να φαίνεται «εξωγήινο», δίνοντάς του τις ευκαιρίες να μας δημιουργήσει τόσες φάσεις, όσες δεν είχαμε δεχτεί συνολικά στις 18 προηγούμενες αγωνιστικές του πρωταθλήματος, αν θέλουμε να υπερβάλουμε λίγο για να σκιαγραφήσουμε καλύτερα τη σημερινή αγωνιστική μας εικόνα! Έναν αντίπαλο με ποδοσφαιριστές πολύ έμπειρους μεν, που στα «νιάτα» τους κάποιοι απ' αυτούς αρκετά υψηλού επιπέδου, αλλά τώρα πλέον ποδοσφαιρικά «σιτεμένους» και αθλητικά υπέρβαρους, που χρειάστηκαν πολλές φορές και σήμερα οξυγόνα, ανάσες και κουράγια για να μείνουν όρθιοι στο γήπεδο, τους κάναμε να φαίνονται έφηβοι και δρομείς μεγάλων αποστάσεων και δικαίως στο τέλος να τα βάζουν μόνο με την ατυχία τους, όχι μόνο γιατί δεν πήραν τη νίκη, αλλά γιατί δεν έφτασαν σε θρίαμβο! Ένα γκολ, τρία δοκάρια, ένα χαμένο πέναλτι και πολλές κλασικές ευκαιρίες συνθέτουν την συντριπτική ανωτερότητα της σημερινής Δόξας και την αποσύνθεση της δική μας ομάδας. 

Η ομάδα μας απέναντι σ' αυτά είχε να παρουσιάσει μόνο το 14ο φετινό γκολ του πρώτου σκόρερ της κατηγορίας Μπουράκη και 2-3 ακόμη πολύ καλές πλην όμως συγκυριακές ευκαιρίες. Με την εικόνα της δεν δικαιούται να διαμαρτύρεται ούτε για την καθαρή ανατροπή του Κατσαμακτσή μέσα στην περιοχή, ούτε για τα ανύπαρκτα οφσάιντ με τα οποία κόπηκαν δύο πολλά υποσχόμενες επιθέσεις με τον Σαλίκα να βγαίνει μόνος προς την περιοχή του Δομουκτσίδη. 

Κρατάμε ότι θετικό μπορούμε να κρατήσουμε από το σημερινό παιχνίδι, διορθώνουμε τα λάθη και τις άσχημες αγωνιστικές συμπεριφορές και συνεχίζουμε με δουλειά και φιλοδοξία. Το ταβάνι μας δεν το πιάσαμε ακόμη αν κρίνουμε κι από την παρουσία της περασμένης Τετάρρης και μόνο με την απορία που μπορεί να φτάσει αυτό, αξίζει πιστεύω απ' όλους μηδενός εξαιρουμένου, την προσπάθεια. Αρχής γενομένης από την επόμενη αγωνιστική με αντίπαλο την Κρύα Βρύση στην Πέλλα...
Σκόρερς Ρομάντζης για το Μελίσσι(43') και Μπουράκης για την Πέλλα(45'), ενώ στο 40' ο Μαμής έστειλε τη μπάλα στο οριζόντιο δοκάρι του Μουρζίδη σε εκτέλεση πέναλτι.

Για την διαιτησία, προσωπική μου άποψη ότι ούτε ο διαιτητής, ούτε ο πρώτος βοηθός δεν απέφυγαν τα σοβαρά λάθη και για τις δύο ομάδες, σ' ένα εύκολο και διαχειρίσιμο παιχνίδι. Ο δεύτερος πέρασε σχεδόν απαρατήρητος, κι αυτό του δίνει υψηλή βαθμολογία...

Η σύνθεση

Μ.Α. Πέλλας(Μαυροβουνιώτης-Χαρπίδης): Μουρζίδης, Παλιάικος, Σιαματάς, Τζιότζιος, Σαλίκας, Ιωσηφίδης, Ζώγας(Πανταζίδης), Καρασμάνης(Γεωργιάδης), Μπουράκης, Ρέκος Β.Ι.(Στάγκος), Κατσαμακτσής