Με προχθεσινή απάντησή της προς τον εκπρόσωπο του γερμανικού Κόμματος
της Αριστεράς (Die Linke) η νομική υπηρεσία της Μπούντεσταγκ δηλώνει με
κατηγορηματικό τρόπο ότι ενδεχόμενη απουσία του ΔΝΤ από το πρόγραμμα
δεν πρέπει υποχρεωτικά να συνοδευτεί από σύγκληση της ολομέλειας της
γερμανικής Βουλής για να επανεξεταστεί η συμμετοχή της Γερμανίας στη
χρηματοδότηση του ελληνικού προγράμματος.
Η φράση-κλειδί στην απάντηση της αρμόδιας υπηρεσίας της Μπούντεσταγκ έχει ως εξής:
Από την άποψη του δικαίου συμμετοχής, σύμφωνα με τον γερμανικό νόμο περί χρηματοδοτικής συμμετοχής στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM-Finanzierungsgesetz, ESMFinG), η μη συμμετοχή του ΔΝΤ δεν καθιστά ωστόσο άμεσα αναγκαία την ενασχόληση της Ολομέλειας της ομοσπονδιακής Βουλής με το ζήτημα
Προηγήθηκε σχετικό ερώτημα του Αξελ Τρόοστ, αναπληρωτή προέδρου του
Die Linke και αρμόδιου για ζητήματα δημοσιονομικής πολιτικής του
κόμματος, ο οποίος ζήτησε επίσημη απάντηση του Κοινοβουλίου σχετικά με
το αν η ενδεχόμενη απόφαση του ΔΝΤ να μη μετάσχει στη χρηματοδότηση του
προγράμματος «Ελλάδα ΙΙΙ», η οποία συζητείται αυτή την περίοδο, θα
απαιτήσει νέα απόφαση του γερμανικού Κοινοβουλίου.
Το ειδικό κεφάλαιο
Το ειδικό κεφάλαιο
Στην απάντησή της, η νομική υπηρεσία της Μπούντεσταγκ επικαλείται
κατ’ αρχάς την απόφαση του σώματος στις 19 Αυγούστου 2015, κατά την
οποία υπερψηφίστηκε το χρηματοδοτικό πρόγραμμα για την Ελλάδα, σε
συνδυασμό με την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου, στο πλαίσιο του
Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Στο σχετικό έγγραφο υπάρχει ειδικό κεφάλαιο για τη συνέχιση της συμμετοχής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα (παρ. f, σελ. 6), όπου αναφέρεται ότι ήταν η ελληνική κυβέρνηση που κατέφυγε στο ΔΝΤ, καθώς και ότι το ΔΝΤ έκρινε θετικά το Μνημόνιο και εξάρτησε την περαιτέρω συμμετοχή του από το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης το φθινόπωρο του 2015.
Και ναι μεν εμφανίζεται σ’ αυτή την απόφαση η γερμανική κυβέρνηση να θεωρεί «απαραίτητη» τη συνέχιση της εμπλοκής του ΔΝΤ (σελ. 2), αλλά στην απάντησή της η νομική υπηρεσία της Μπούντεσταγκ επισημαίνει ότι αυτή η τοποθέτηση «δεν είναι νομικά δεσμευτική».
Το δεύτερο έγγραφο το οποίο επικαλείται η νομική υπηρεσία της Μπούντεσταγκ είναι η ίδια η συμφωνία μεταξύ ESM, Ελληνικής Δημοκρατίας, Τραπέζης της Ελλάδος και Ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (14.8.2015).
Στο κεφάλαιο E του εγγράφου γίνεται και πάλι αναφορά στο γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση απευθύνθηκε στο ΔΝΤ για οικονομική βοήθεια, αλλά υπάρχει και μια επεξηγηματική φράση:
Κατά συνέπεια, «αυτό έχει απλά αναγνωριστικό και όχι συστατικό χαρακτήρα, εφόσον επιπλέον δεν είναι δυνατόν να προκύπτουν υποχρεώσεις για το ΔΝΤ από μια συμφωνία την οποία δεν έχει το ίδιο υπογράψει».
Το Eurogroup
Η νομική υπηρεσία της Μπούντεσταγκ παραδέχεται ότι τόσο στη δήλωση του Eurogroup στις 14.8.2015 όσο και στην απόφαση της Μπούντεσταγκ στις 19.8.2015 περιλαμβάνεται η πολιτική προσδοκία να υπάρξει χρηματοδοτική συμμετοχή του ΔΝΤ. Αλλά αν υπάρξει απόφαση απομάκρυνσης του ΔΝΤ, τότε τόσο το Eurogroup όσο και η Μπούντεσταγκ μπορούν ελεύθερα να αντιδράσουν όπως νομίζουν.
Αυτό δεν απαιτεί κάποια νέα απόφαση της Ολομέλειας της ομοσπονδιακής Βουλής.
Βέβαια στην τελευταία φράση του εγγράφου αφήνεται ανοιχτό το ενδεχόμενο, σε περίπτωση αποχώρησης του ΔΝΤ, να υπάρξουν κάποιες μελλοντικές αποφάσεις του ESM, οι οποίες να άπτονται της γενικής αρμοδιότητας της Μπούντεσταγκ για τον κρατικό προϋπολογισμό, κάτι που σήμερα «δεν είναι δυνατόν να προβλεφτεί».
Επτά χρόνια... ΔΝΤ!
Εχουν περάσει ήδη πάνω από 7 χρόνια οικονομικής κατάρρευσης, αλλά
ακόμα και σήμερα οι «επικίνδυνες σχέσεις» με το ΔΝΤ των οικονομικών,
πολιτικών και δημοσιογραφικών κύκλων της χώρας προσδιορίζονται κατά το
δοκούν και ανάλογα με τη συγκυρία.
Τελικά ήταν σωτήρας ή ολετήρας για τη χώρα μας το ΔΝΤ;
Οι δηλώσεις αναπροσαρμόζονται αναλόγως με την τρέχουσα θεσμική θέση εκείνου που τις διατυπώνει.
Η αντιπολίτευση κατηγορεί τον πρωθυπουργό πότε διότι κακώς παρακαλεί το ΔΝΤ να μη φύγει και πότε διότι θέλει να το διώξει.
Είναι προφανές ότι όλοι οι κυβερνώντες βρέθηκαν στην ίδια «αντιφατική» θέση, έχοντας από τη μία μεριά την πιθανότητα ελάφρυνσης του χρέους κι από την άλλη νέα, σκληρότερα μέτρα.
Η πρώτη επαφή μας με το ΔΝΤ δεν έγινε εν ψυχρώ στο Καστελόριζο.
«Στο ΔΝΤ, αν μας αρνηθεί η Ε.Ε.», δήλωνε ο Γ. Παπανδρέου στο υπουργικό συμβούλιο («Καθημερινή», 1.3.2010).
Ο ίδιος διευκρίνιζε στον «Σκάι» (20.4.2016) ότι «το ΔΝΤ υπήρχε και συμβούλευε την Ελλάδα και την Ε.Ε. από το 2005 και είχε προειδοποιήσει τότε την ελληνική κυβέρνηση πως χρειάζονται αλλαγές στο δημοσιονομικό πλαίσιο, για να μην εκτροχιαστεί η οικονομία».
Στην ίδια συνέντευξη τόνιζε ότι «δεν ήθελα εγώ το ΔΝΤ. Το ξέρουν όλοι πια και είναι γεγονός πια αυτός ο μύθος. Η Γερμανία ήθελε το ΔΝΤ».
Ο Ευάγγ. Βενιζέλος από το 2012 δήλωνε ότι είναι έγκλημα σε βάρος του τόπου να λέγεται ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο.
Στο τέλος του 2014 διαπίστωνε ότι το υπάρχον πρόγραμμα θα παραταθεί
αναγκαστικά και ότι παραμένει «στη διακριτική μας ευχέρεια» η συμβολή
του ΔΝΤ με το δικό του πρόγραμμα μέχρι και τον Μάρτιο του 2016
(27.11.2014).
Τον Σεπτέμβρη του 2014 ζητούσε με δηλώσεις του από τις ΗΠΑ «να φύγει το ΔΝΤ από την Ελλάδα. Το ΔΝΤ βρίσκεται μες στην καρδιά της ευρωζώνης όχι ως δανειστής, επειδή διαθέτει κεφάλαια, αλλά επειδή διαθέτει τεχνογνωσία».
Στις 26.9.2014 παραδεχόταν ωστόσο ότι η Ελλάδα δεν είχε υποβάλει αίτημα αποχώρησης του ΔΝΤ διότι δεν έχει εξασφαλιστεί «προς το παρόν» η στήριξη της Ε.Ε.
Στις 25.5.2016 ανέφερε ότι «η παρουσία του ΔΝΤ είναι ο θάνατος της Κομισιόν!».
Επανήλθε όμως τον Δεκέμβριο, τονίζοντας ότι «το ΔΝΤ δεν θα φύγει ούτε από το πρόγραμμα ούτε από την τρόικα. Θα παίζει πάντα καθοριστικό ρόλο» (18.12.2016).
Ο Αντώνης Σαμαράς είχε τις δικές του σχέσεις με το ΔΝΤ, το ίδιο αντιφατικές και διαταραγμένες τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή της πρωθυπουργίας του. Το 2010, ανακοινώνοντας τη θέση της Ν.Δ. κατά της προσφυγής της
Ελλάδας στο ΔΝΤ τόνιζε ότι η Ελλάδα μπορούσε να τα καταφέρει με τις
δικές της δυνάμεις, «χωρίς τους νέους δυσβάσταχτους όρους, που σίγουρα θα θέσει το ΔΝΤ και θα έχουν καταλυτικές επιπτώσεις στην ελληνική κοινωνία».
Στην αναλυτική ομιλία του στο Ζάππειο κατέγραφε όλες τις αβάσταχτες επιπτώσεις σε κάθε χώρα που δέχτηκε το ΔΝΤ.
«Μείωναν το έλλειμμά τους με ρυθμό 1,15% τον χρόνο. Η Ελλάδα καλείται να μειώσει 11 μονάδες σε 5 χρόνια. Με ρυθμό 2,2 ποσοστιαίων μονάδων του ΑΕΠ ετησίως. Δηλαδή διπλάσιο! Πράγμα που δεν έχει γίνει πουθενά στον κόσμο. Χώρες που επιχείρησαν απότομη προσαρμογή με παρόμοιο μείγμα είχαν απότομη ύφεση της τάξης του 7% τουλάχιστον».
Από τότε έβαλε πολύ νερό στο κρασί του ο Αντ. Σαμαράς και προφανώς οι σχέσεις του με το ΔΝΤ «αποκαταστάθηκαν» τόσο ώστε σήμερα να ισχυρίζεται ότι είναι «παραμύθια για δράκους» η ρητορική της κυβέρνησης που δαιμονοποιεί το ΔΝΤ και τον κ. Σόιμπλε για τα σημερινά αδιέξοδα της χώρας (ΕΡΤ 1, 17.1.2017).
Ανάλογες ήταν και οι αντιδράσεις των ΜΜΕ.
«Καλημέρα ΔΝΤ, καληνύχτα συντάξεις», παρατηρούσε ο Τύπος της Δεξιάς, κατηγορώντας τον Γ. Παπανδρέου ως υπηρέτη του Ταμείου.
Φυσικά στην ίδια άποψη περί εμπλοκής του ΔΝΤ κατέτειναν τότε όλα σχεδόν τα ΜΜΕ χαρακτηρίζοντάς το εφιάλτη, ύφαλο, ασφυξία.
Η «Καθημερινή» μιλούσε για ανατροπές παντού και για αναγκαστική κηδεμονία του «νέου» εταίρου της ευρωζώνης.
Τα πρωτοσέλιδα του ΔΟΛ έγραφαν για τρόμο και για τη Μέρκελ που στέλνει στην Ελλάδα το ΔΝΤ εκβιάζοντας για χρεοκοπία, ενώ η Γερμανία θα κέρδιζε 900 εκατ. ευρώ από την Ελλάδα λόγω των επιτοκίων.
«Πάρτι κερδοσκόπων στη σκιά του ΔΝΤ», διαπίστωναν «Τα Νέα» και «κοστούμι ΔΝΤ που έραβε τότε η Goldman Sachs με τη μέθοδο νηστεία για όλους».
Βρόμικο παιχνίδι σε βάρος της Ελλάδας από τη Moody’s έβλεπε (τότε) ο ΔΟΛ.
Το θρίλερ του ΔΝΤ σιγά σιγά άρχισε να γίνεται μπαμπούλας αλλά και... ανάσα στα ΜΜΕ, ειδικά μετά την αποστολή της υπογραφής Σαμαρά και τη συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου, μέχρι που πήρε τη μορφή σωτήρα ή έστω αναγκαίου και χρήσιμου κακού στη σωτηρία της χώρας κατά τη διακυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.
Στο σχετικό έγγραφο υπάρχει ειδικό κεφάλαιο για τη συνέχιση της συμμετοχής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα (παρ. f, σελ. 6), όπου αναφέρεται ότι ήταν η ελληνική κυβέρνηση που κατέφυγε στο ΔΝΤ, καθώς και ότι το ΔΝΤ έκρινε θετικά το Μνημόνιο και εξάρτησε την περαιτέρω συμμετοχή του από το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης το φθινόπωρο του 2015.
Και ναι μεν εμφανίζεται σ’ αυτή την απόφαση η γερμανική κυβέρνηση να θεωρεί «απαραίτητη» τη συνέχιση της εμπλοκής του ΔΝΤ (σελ. 2), αλλά στην απάντησή της η νομική υπηρεσία της Μπούντεσταγκ επισημαίνει ότι αυτή η τοποθέτηση «δεν είναι νομικά δεσμευτική».
Το δεύτερο έγγραφο το οποίο επικαλείται η νομική υπηρεσία της Μπούντεσταγκ είναι η ίδια η συμφωνία μεταξύ ESM, Ελληνικής Δημοκρατίας, Τραπέζης της Ελλάδος και Ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (14.8.2015).
Στο κεφάλαιο E του εγγράφου γίνεται και πάλι αναφορά στο γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση απευθύνθηκε στο ΔΝΤ για οικονομική βοήθεια, αλλά υπάρχει και μια επεξηγηματική φράση:
Από αυτή τη διατύπωση η νομική υπηρεσία της Μπούντεσταγκ συμπεραίνει ότι η χρηματοδοτική συμμετοχή του ΔΝΤ δεν είχε προσδιοριστεί.«Το τελικό ποσό της οικονομικής βοήθειας και το τελικό ποσό της δανειακής διευκόλυνσης τα οποία θα θέσει ο ESM στη διάθεση των κρατών-μελών που θα τα αποδεχτούν, πρόκειται να καθοριστεί αφού ληφθεί υπόψη το ποσό της βοήθειας που θα θέσει στη διάθεσή τους το ΔΝΤ».
Κατά συνέπεια, «αυτό έχει απλά αναγνωριστικό και όχι συστατικό χαρακτήρα, εφόσον επιπλέον δεν είναι δυνατόν να προκύπτουν υποχρεώσεις για το ΔΝΤ από μια συμφωνία την οποία δεν έχει το ίδιο υπογράψει».
Το Eurogroup
Η νομική υπηρεσία της Μπούντεσταγκ παραδέχεται ότι τόσο στη δήλωση του Eurogroup στις 14.8.2015 όσο και στην απόφαση της Μπούντεσταγκ στις 19.8.2015 περιλαμβάνεται η πολιτική προσδοκία να υπάρξει χρηματοδοτική συμμετοχή του ΔΝΤ. Αλλά αν υπάρξει απόφαση απομάκρυνσης του ΔΝΤ, τότε τόσο το Eurogroup όσο και η Μπούντεσταγκ μπορούν ελεύθερα να αντιδράσουν όπως νομίζουν.
Αυτό δεν απαιτεί κάποια νέα απόφαση της Ολομέλειας της ομοσπονδιακής Βουλής.
Βέβαια στην τελευταία φράση του εγγράφου αφήνεται ανοιχτό το ενδεχόμενο, σε περίπτωση αποχώρησης του ΔΝΤ, να υπάρξουν κάποιες μελλοντικές αποφάσεις του ESM, οι οποίες να άπτονται της γενικής αρμοδιότητας της Μπούντεσταγκ για τον κρατικό προϋπολογισμό, κάτι που σήμερα «δεν είναι δυνατόν να προβλεφτεί».
Επτά χρόνια... ΔΝΤ!
Τελικά ήταν σωτήρας ή ολετήρας για τη χώρα μας το ΔΝΤ;
Οι δηλώσεις αναπροσαρμόζονται αναλόγως με την τρέχουσα θεσμική θέση εκείνου που τις διατυπώνει.
Η αντιπολίτευση κατηγορεί τον πρωθυπουργό πότε διότι κακώς παρακαλεί το ΔΝΤ να μη φύγει και πότε διότι θέλει να το διώξει.
Είναι προφανές ότι όλοι οι κυβερνώντες βρέθηκαν στην ίδια «αντιφατική» θέση, έχοντας από τη μία μεριά την πιθανότητα ελάφρυνσης του χρέους κι από την άλλη νέα, σκληρότερα μέτρα.
Ο ίδιος διευκρίνιζε στον «Σκάι» (20.4.2016) ότι «το ΔΝΤ υπήρχε και συμβούλευε την Ελλάδα και την Ε.Ε. από το 2005 και είχε προειδοποιήσει τότε την ελληνική κυβέρνηση πως χρειάζονται αλλαγές στο δημοσιονομικό πλαίσιο, για να μην εκτροχιαστεί η οικονομία».
Στην ίδια συνέντευξη τόνιζε ότι «δεν ήθελα εγώ το ΔΝΤ. Το ξέρουν όλοι πια και είναι γεγονός πια αυτός ο μύθος. Η Γερμανία ήθελε το ΔΝΤ».
Τον Σεπτέμβρη του 2014 ζητούσε με δηλώσεις του από τις ΗΠΑ «να φύγει το ΔΝΤ από την Ελλάδα. Το ΔΝΤ βρίσκεται μες στην καρδιά της ευρωζώνης όχι ως δανειστής, επειδή διαθέτει κεφάλαια, αλλά επειδή διαθέτει τεχνογνωσία».
Στις 26.9.2014 παραδεχόταν ωστόσο ότι η Ελλάδα δεν είχε υποβάλει αίτημα αποχώρησης του ΔΝΤ διότι δεν έχει εξασφαλιστεί «προς το παρόν» η στήριξη της Ε.Ε.
Στις 25.5.2016 ανέφερε ότι «η παρουσία του ΔΝΤ είναι ο θάνατος της Κομισιόν!».
Επανήλθε όμως τον Δεκέμβριο, τονίζοντας ότι «το ΔΝΤ δεν θα φύγει ούτε από το πρόγραμμα ούτε από την τρόικα. Θα παίζει πάντα καθοριστικό ρόλο» (18.12.2016).
Στην αναλυτική ομιλία του στο Ζάππειο κατέγραφε όλες τις αβάσταχτες επιπτώσεις σε κάθε χώρα που δέχτηκε το ΔΝΤ.
«Μείωναν το έλλειμμά τους με ρυθμό 1,15% τον χρόνο. Η Ελλάδα καλείται να μειώσει 11 μονάδες σε 5 χρόνια. Με ρυθμό 2,2 ποσοστιαίων μονάδων του ΑΕΠ ετησίως. Δηλαδή διπλάσιο! Πράγμα που δεν έχει γίνει πουθενά στον κόσμο. Χώρες που επιχείρησαν απότομη προσαρμογή με παρόμοιο μείγμα είχαν απότομη ύφεση της τάξης του 7% τουλάχιστον».
Από τότε έβαλε πολύ νερό στο κρασί του ο Αντ. Σαμαράς και προφανώς οι σχέσεις του με το ΔΝΤ «αποκαταστάθηκαν» τόσο ώστε σήμερα να ισχυρίζεται ότι είναι «παραμύθια για δράκους» η ρητορική της κυβέρνησης που δαιμονοποιεί το ΔΝΤ και τον κ. Σόιμπλε για τα σημερινά αδιέξοδα της χώρας (ΕΡΤ 1, 17.1.2017).
Δημοσιεύματα για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο |
«Οι Ρώσοι μάς στέλνουν στο ΔΝΤ», έγραφε το «Βήμα» (27.2.2010).«Καλημέρα ΔΝΤ, καληνύχτα συντάξεις», παρατηρούσε ο Τύπος της Δεξιάς, κατηγορώντας τον Γ. Παπανδρέου ως υπηρέτη του Ταμείου.
Φυσικά στην ίδια άποψη περί εμπλοκής του ΔΝΤ κατέτειναν τότε όλα σχεδόν τα ΜΜΕ χαρακτηρίζοντάς το εφιάλτη, ύφαλο, ασφυξία.
Η «Καθημερινή» μιλούσε για ανατροπές παντού και για αναγκαστική κηδεμονία του «νέου» εταίρου της ευρωζώνης.
Τα πρωτοσέλιδα του ΔΟΛ έγραφαν για τρόμο και για τη Μέρκελ που στέλνει στην Ελλάδα το ΔΝΤ εκβιάζοντας για χρεοκοπία, ενώ η Γερμανία θα κέρδιζε 900 εκατ. ευρώ από την Ελλάδα λόγω των επιτοκίων.
«Πάρτι κερδοσκόπων στη σκιά του ΔΝΤ», διαπίστωναν «Τα Νέα» και «κοστούμι ΔΝΤ που έραβε τότε η Goldman Sachs με τη μέθοδο νηστεία για όλους».
Βρόμικο παιχνίδι σε βάρος της Ελλάδας από τη Moody’s έβλεπε (τότε) ο ΔΟΛ.
Το θρίλερ του ΔΝΤ σιγά σιγά άρχισε να γίνεται μπαμπούλας αλλά και... ανάσα στα ΜΜΕ, ειδικά μετά την αποστολή της υπογραφής Σαμαρά και τη συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου, μέχρι που πήρε τη μορφή σωτήρα ή έστω αναγκαίου και χρήσιμου κακού στη σωτηρία της χώρας κατά τη διακυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου