Πόσο βαθύ ποδόσφαιρο αντέχει ο καθένας μας

«Είμαστε δυνατοί σε όσα μας είναι αδιάφορα και αδύναμοι σε όσα μας ενδιαφέρουν» (θυμόσοφη ρήση)

Η Lady Hope, παρά τις αντιξοότητες του σφοδρού φετινού χειμώνα, συνεχίζει τις περιηγήσεις της στο λεγόμενο "βαθύ ποδόσφαιρο" των μικρών κατηγοριών. Παράλληλοι κόσμοι, δίχως τηλεοπτικά συμβόλαια, αλλά ενίοτε με διαδικτυακές μεταδόσεις. Ονόματα ποδοσφαιριστών άγνωστα στη συντριπτική πλειοψηφία των ποδοσφαιρόφιλων, μα πασίγνωστα και αγαπημένα στους μύστες. Γήπεδα με πλαστικό χλοοτάπητα, ή όπου υπάρχει κανονικό χόρτο ουκ ολίγες φορές αυτό έχει πάνω του τα σημάδια του κόστους συντήρησης... Κερκίδες τσιμεντένιες (αλλού και ξύλινες...), ή όπου υπάρχουν καθίσματα να μην είναι λίγα τα φθαρμένα ή τα σπασμένα, αυτά δηλαδή που έχουν αποσυρθεί από την ενεργό δράση (δίχως να τα αναζητήσει κάποιος)... Το παρελθόν αφήνει τη στάμπα του ακόμα και όταν μοιάζει πολύ μακρινό...

Καθημερινές ανθρώπινες φυσιογνωμίες κάθε μορφής και προέλευσης, η πραγματική (νεο)ελληνική κοινωνία και όχι οι κατασκευασμένοι τύποι των περιοδικών ή των μακιγιέρ, καθώς δίπλα στον πράο ηλικιωμένο μπορείς να συναντήσεις τον ένθερμο νεαρό που βράζει και μόνο που είναι όρθιος και δεν κινείται κάποια βήματα μπροστά. Δίπλα στον σοφιστικέ μεσήλικα, η κοπέλα που γουστάρει που είναι εκεί, αλλά και που κοιτάει και το ρολόι στα κρυφά. Δίπλα στον παλιό παράγοντα, εκείνος που έχει όρεξη για το μέλλον... Μπάλες με ακατάλληλα χρώματα, που σου δίνουν την αίσθηση πως χρησιμοποιούνται χρόνια... Ύβρεις που προξενούν ευθυμία, αλλά και χαμόγελα που προβληματίζουν... Κι όμως, υπάρχει μια άγρια ομορφιά. Τέτοια που να μετράει το πόσο ποδόσφαιρο αντέχει ο καθένας μας...

Και ενώ τα φώτα πέφτουν στον Ολυμπιακό και στους υπόλοιπους της γνωστής "παλιοπαρέας", κάθε Σαββατοκύριακο τα γήπεδα αναστενάζουν καθώς διεξάγονται οι αγώνες που όλοι μαζί στο τέλος θα κρίνουν τις οριστικές κατατάξεις. Ομάδες που βάζουν σαν στόχο την άνοδο και μπορεί να την πάρουν χωρίς να είναι οι καλύτερες. Ομάδες που ξεχωρίζουν για το θέαμα που παρουσιάζουν, αλλά που θα κάνουν στα κρίσιμα εκείνα τα λάθη που θα λειτουργήσουν αποτρεπτικά για κάτι σημαντικό. Ομάδες που δεν πάνε για τίποτα και έχουν όλο το χρόνο δικό τους να σκεφτούν τι θα κάνουν... του χρόνου... Και που θα πρέπει σύντομα να βρουν τρόπους να ανταποκρίνονται στις πιέσεις εκείνων που παλεύουν για κάποιον στόχο, γιατί όσο πλησιάζει η τελική ευθεία τόσο αυξάνουν οι "ανάγκες" και βγαίνουν από το καβούκι τους οι ΄"τακτικές"... Ομάδες που κινδυνεύουν με υποβιβασμό και για αυτές ακόμα και ένα χαμένο πλάγιο στο κέντρο του γηπέδου σημαίνει αιτία πολέμου με όλους και με όλα.

Ύστερα; Καθώς οι παίκτες έχουν αποσυρθεί στα αποδυτήρια, καθώς οι δημοσιογράφοι σπεύδουν να στείλουν το ρεπορτάζ στα μέσα ενημέρωσης που δουλεύουν, καθώς οι ειδικοί διαμορφώνουν τους βαθμολογικούς πίνακες, καθώς οι παράγοντες ασκούν το ρόλο τους με συνηθέστερη βάση το αποτέλεσμα και όχι τη διορατικότητα, καθώς οι περαστικοί σε κοιτάνε περίεργα γιατί σουλατσάρεις κοντά σε ποδοσφαιρικό γήπεδο..., καθώς οι διαιτητές (αν τα πράγματα πήγαν καλά) αισθάνονται σαν να έκαναν χατ-τρικ αλλά πρέπει να το κρύψουν (γιατί απλά έκαναν το αυτονόητο...), καθώς οι αστυνομικοί αποχωρούν από μια αγγαρεία (εκτός από εκείνους που όντως γούσταραν να δουν τι γίνεται στο ματς, είτε για λόγους βίτσιου, είτε για λόγους εντοπιότητας...), όλα συνεχίζονται. Κατά κανόνα, λόγω των δεδομένων ωραρίων, η ημέρα έχει δώσει τη θέση της στο σκοτάδι, αλλά ο γενικός ήλιος της εντροπίας της φάσης δεν δύει ποτέ... Ζήτω το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, γιατί εκεί φαίνεται η πραγματική μας σχέση με το άθλημα!

Συντάκτης: Κώστας Μαρούντας 

Πηγή: efsyn.gr