Ήττα-«γροθιά στο στομάχι» γνώρισε σήμερα η ομάδα μας, υποδεχόμενη στην Πέλλα τους ουραγούς μέχρι πρότινος Προμάχους. Μ' αυτό το αποτέλεσμα, όχι μόνο διεύρυνε ακόμα περισσότερο το απίστευτο αρνητικό της σερί στο πρωτάθλημα σε πέντε πλέον συνεχόμενες ήττες, αλλά το χειρότερο έχει να κάνει με την συνολική της εικόνα, αφού παρουσίασε κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο ένα κάκιστο αγωνιστικό πρόσωπο, που όμοιό του δεν έχει προηγούμενο τη φετινή αγωνιστική σεζόν!
Στο πρώτο ημίχρονο η Πέλλα δεν ήταν χειρότερη από τον αντίπαλό της, αλλά σίγουρα ήταν πολύ μακριά από τον καλό αγωνιστικά εαυτό της. Χωρίς καθαρό μυαλό, περιττό και καταχρηστικό κουβάλημα της μπάλας, ελάχιστες συνεργασίες, πολύ αργή και προβλέψιμη ανάπτυξη, αποτέλεσε «βούτυρο στο ψωμί» για την καλά οργανωμένη αμυντικά ομάδα των Προμάχων, αλλά και για κάθε φιλοξενούμενο που θα φιλοδοξούσε να πάρει βαθμό ή βαθμούς σήμερα στο γήπεδο της Πέλλας. Μόνο σε τρεις περιπτώσεις σε ολόκληρο το 45λεπτο κατάφερε να βγει πιο δημιουργικά, χάνοντας και στις τρεις ισάριθμες εξαιρετικές ευκαιρίες με τους Κατσαμακτσή και Ίμπα να προηγηθεί. Οι φιλοξενούμενοι που ήλεγχαν σχετικά εύκολα το παιχνίδι, είχαν καλή τακτική και στήσιμο στο γήπεδο δεδομένων των αδυναμιών που επιδείκνυε και η Πέλλα, κι εκμεταλευόμενοι κάποιες μεσοαμυντικές κακές αντιδράσεις και ασυνεννοησίες, βγήκαν κι αυτοί σε καναδυό επικίνδυνες αντεπιθέσεις, απειλώντας το τέρμα του Μουρζίδη, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν δημιούργησαν κάποια καθαρή ευκαρία για γκολ, παρά μόνο επιχείρησαν κάποια σουτ από μέση απόσταση που έφυγαν υπό τον έλεγχο του τερματοφύλακα της Πέλλας άουτ. Πάντως το βέβαιο είναι ότι δεν αισθάνθηκαν σε καμία στιγμή την πίεση των γηπεδούχων, ούτε φυσικά ότι αγωνίζονταν εκτός και θεωρητικά σε μια δύσκολη έδρα για κάθε ομάδα.
Το δεύτερο ημίχρονο δεν αντέχει σε καμία σοβαρή κριτική. Αν δεν φορούσαν οι ποδοσφαιριστές μας την ομοιόμορφη φανέλα και στολή του συλλόγου, δεν θα μπορούσε να γίνει καμία αναφορά σε ομάδα! Αυτό που είδαμε για τα επόμενα 49 λεπτά μέχρι το τελικό σφύριγμα, ήταν χωρίς αρχή, μέση και τέλος! Μια ομάδα φάντασμα, μια ομάδα αγνώριστη χωρίς δυνάμεις, χωρίς ψυχή, χωρίς προσανατολισμό, χωρίς ευκαιρίες, με τον κάθε ποδοσφαιριστή να κάνει του κεφαλιού του. Οι Πρόμαχοι χωρίς να εντυπωσιάζουν συνέχιζαν με ψυχή, πάθος και μυαλό, πειθαρχημένοι και αφοσιωμένοι στο σκοπό τους για το θετικό αποτέλεσμα. Η Πέλλα όσο περνούσε η ώρα γινόταν όλο και χειρότερη, ασύνδετη, προβλέψιμη και αδύναμη, με γιόμες και υπερβολικές ατομικές ενέργειες, κάτι που έδωσε την ευκαιρία στους φιλοξενούμενους, να κόβουν και να βγάζουν πιο οργανωμένες αντεπιθέσεις κυρίως προς το τέλος, δημιουργώντας κάποιες καλές ευκαιρίες και στην πρώτη απ' αυτές να ανοίξουν το σκορ με τον Νάνο στο 75', με κοντινό πλασέ μετά την αρχική δύσκολη απόκρουση του Μουρζίδη. Λίγα λεπτά αργότερα θα μπορούσαν να τελειώσουν πρόωρα τον αγώνα με τον ίδιο παίχτη, αλλά αυτός αστόχησε λίγο έξω από την μικρή περιοχή από πλεονεκτική θέση. Και η επόμενη και τελευταία ευκαιρία του αγώνα ανήκει στους Προμάχους λίγο πριν την λήξη, όταν το κάπως μακρυνό πλασέ από θέση πλάγια αριστερά, απομάκρυνε ο Μουρζίδης στην γωνιά του. Το τελικό σφύριγμα βρήκε τους φιλοξενούμενους να πανηγυρίζουν έξαλλα, για την απόλυτα δίκαιη και σημαντική βαθμολογικά νίκη τους.
Η Πέλλα σήμερα ήταν μια σκια και όπως με προϊδέασε να γράψω ένας φίλος μια ομάδα-νάνος χρησιμοποιώντας ως λογοπαίγνιο το επώνυμο του σκόρερ, δίνοντας με τον χειρότερο τρόπο και εμφάνιση, συνέχεια στον αγωνιστικό και βαθμολογικό της κατήφορο. Ούτε ο πολύ μέτριος σήμερα κ. Καρυπίδης, ούτε οι απουσίες δεν μπορούν να αποτελέσουν άλλοθι για το αρνητικό αποτέλεσμα και την ήττα. Μια ήττα, που δεν είναι απλά μια ήττα που χρήζει μιας συνήθους διαχείρισης, αλλά ένα αποτέλεσμα με αρκετές προεκτάσεις για τον σύλλογο και οποιαδήποτε απόφαση, κίνηση ή ενέργεια που θα δρομολογήσει εξελίξεις, θα πρέπει να έχει πάνω απ' όλα ως γνώμονα πρωτίστως το συμφέρον της, αλλά και τους σκοπούς και στόχους που τέθηκαν ομόφωνα από την αρχή της χρονιάς από όλους τους ανθρώπους της φετινής προσπάθειας.
Δίκαιη η νίκη των Προμάχων και αξιέπαινη η προσπάθεια τους, αλλά ομολογουμένως «βρήκαν κι έκαναν». Δεν ήταν μια ομάδα που μας έπεισε να την μνημονούμε και τις επόμενες αγωνιστικές...
Οι συνθέσεις:
Μ.Α. Πέλλας(Νινιατσούδης-Χαρπίδης): Μουρζίδης, Σιάγκας(Τζιότζιος), Ίμπας, Σιαματάς, Πανταζίδης(Πλιόγκας), Μπουράκης, Ιωσηφίδης, Παναγιωτέλης, Ρέκος Β.Ι.(Στάγκος), Σαλίκας, Κατσαμακτσής. Απόντες: Μπρατσούδης, Ζώγας, Καρασμάνης, Βουδούρης
Α.Σ. Πρόμαχοι: Παντελίδης, Άτζος, Σαμσούρης, Καλογιάννης(Σατζάκης), Πρόικος, Μπογδάνης, Μούγιος, Σέλκος, Νάνος Ν., Μίτσκας(Τανούρης), Μεσκίνης(Halicas)
2 σχόλια:
Μια χαρα ειναι η βαθμολογικη θεση που εχει η ομαδα αν σκεφτει κανενας το ροστερ. Τωρα αν ο Κανος ειναι κατα φαντασια ασθενης η τα θελω του ειναι κατι παραπανω απο αυτα που εχει πετυχει μεχρι τωρα η ομαδα τοτε προβλημα του. Η διοικηση δεν εκανε τιποτα για να προστατεψει τον προπονητη και αυτο ειναι κατι που δεν αρεσε στο χωριο γιατι προπονητες σαν τον Κωστα δεν υπαρχουν και αντι να τον κρατησουμε στην ομαδα τον καναμε να παραιτηθει.
Βρίσκεσαι σε πλήρη ποδοσφαιρκή και συναισθηματική σύγχιση. Η ομάδα έχει κερδίσει εκτός έδρας σχεδόν όλες τις ομάδες(πλην Μαυροβουνίου και Εδεσσαϊκού) που βρίσκονται από πάνω ή πέριξ αυτής βαθμολογικά και τις φιλοξενεί επίσης όλες στην έδρα της στο δεύτερο γύρο, ενώ εκτός έχει όλες τις θεωρητικά αδύναμες. Τι πιο ρεαλιστικό λοιπόν να προσδοκώ ένα καλύτερο βαθμολογικό πλασάρισμα; Μάλλον εσύ διαθέτεις «πεσιμιστική φαντασία» και θεωρείς το ρόστερ της χειρότερο των άλλων και το ταβάνι της χαμηλό. Τα αγωνιστικά δεδομένα και τα αποτελέσματα όλων των ομάδων σε πρωτάθλημα και κύπελο την διαψεύδουν... Ότι υπάρχουν πιο έμπειρες ομάδες από τη δική μας είναι κοινή παραδοχή, αλλά σίγουρα κοινή παραδοχή είναι ότι αυτές δεν είναι ποιοτικότερες ώστε να την τρομάζουν. Δεν υπάρχει ομάδα στην κατηγορία μας με τα σημερινά δεδομένα, που να μπορεί να σταθεί στη Γ Εθνική. Δεν υπάρχει ο Αλμωπός της περσινής χρονιάς, ούτε η Κρύα Βρύση, ο Εδεσσαϊκός και ο Νέος Μυλότοπος παλαιότερων ετών. Όλοι μπορούν να κερδίσουν όλους. Τα είδαμε σε πολλά παιχνίδια μέχρι τα Χριστούγεννα και τα βλέπουμε ακόμα και σ΄αυτές τις αγωνιστικές μετά απ' αυτά. Μ' αυτή την διαπίστωση, νομίζω δεν είναι απαγορευτική καμιά φιλοδοξία και προσδοκία για καμιά ομάδα, πόσο μάλλον για τη δική μας που έχει δώσει τα ποιοτικά και αγωνιστικά διαπιστεύτηριά της. Αν ήταν όπως τα λες, ούτε το Μαυροβούνι, ούτε ο Εθνικός, ούτε η Κρύα Βρύση δεν θα έκαναν τόσες μεταγραφές το Γενάρη, αισθανόμενες πίεση και απειλή. Σίγουρα τα δεδομένα δεν είναι τα ίδια μ' αυτά του πρώτου γύρου. Το πρωτάθλημα έχει δυσκολέψει πολύ περισσότερο μετά την μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου, όμως και πάλι δεν υπάρχει ομάδα «τρομοκράτης» που να σου απαγορέψει προσδοκίες και φιλοδοξίες! Η ομάδα μας αγωνίζεται από την αρχής της χρονιάς με μικρότερα ή μεγαλύτερα προβλήματα, αλλά αν εξαιρέσεις τους τραυματισμούς που είναι μια μοιραία εξέλιξη για όλες τις ομάδες, στην δική μας περίπτωση είναι τροχοπέδη. Ποδοσφαιριστές υψηλού επιπέδου για την κατηγορία όπως οι Μπουράκης, Ιωσηφίδης, Μπρατσούδης, Στάγκος, Ζώγας, Πλιόγκας, Καρασμάνης κ.α. περιστασιακά, μας έχουν λείψει για διάφορους λόγους από σημαντικά παιχνίδια και η ομάδα μας αλλά και κάθε ομάδα που διαθέτει τέτοιους ποδοσφαιριστές, δεν έχει αυτή την πολυτέλεια να μην τους έχει στη διάθεσή της. Το ζήσαμε με τον πρωτοπόρο Εδεσσαϊκό, όταν ήταν τραυματίες οι Μεταξάς και Παπαστεργίου, που δυσκολευόταν να νικήσει ακόμα και σε διπλό χωρίς κραυγαλέα διαιτητική βοήθεια. Το ζήσαμε επίσης με το Μαυροβούνι όταν ψυχοραγούσε να νικήσει αδύναμες ομάδες χωρίς Παπανικολάου και Μουρουζίδη. Κι αν κοιτάξουμε πιο κάτω θα δούμε κάτι παρόμοιο και στην Αναγέννηση, που έχασε δύο ποδοσφαιριστές Κάρτζιο και Ευφραιμίδη, κι ενώ παρουσιαζόταν ανταγωνιστική παρά τις ήττες στις λεπτομέρειες και είχε αρχίσει να ξεκολλάει, ήρθε η καθίζηση... Αλλά υπάρχουν τόσα και τόσα άλλα παραδείγματα που δυστυχώς εσύ και πολλοί άλλοι, παρακολουθώντας μόνο επιλεκτικά παιχνίδια της ομάδας μας, κρίνεις «ελαφριά» και «χαλαρά» όλες τις ομάδες του πρωταθλήματος και βάζεις μέτρα και σταθμά συγκρίνοντας και απαξιώνοντας ατυχώς τη δική μας...
Τέλος για το θέμα του Νινιατσούδη, δεν θα σου πω εγώ ως διοίκηση αν τον στηρίξαμε και τον αγαπάμε. Ρώτησε τον ίδιο είμαι σίγουρος θα σου απαντήσει πιο πειστικά από μένα... Αν είναι ικανός ή όχι αυτό το δείχνει ο χαρακτήρας, η δουλειά και η πορεία του και η δική μου γνώμη περισσεύει. Αυτό το «τον καναμε να παραιτηθει» φυσικά είναι μια ακόμα δική σου φαντασίωση και δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Η διοίκηση έπραξε το αυτονόητο, κι έκανε δεκτή και σεβαστή την παραίτησή του για τους λόγους που ο ίδιος έθεσε σ' αυτήν και όχι αυτή προς αυτόν.
Δημοσίευση σχολίου