Βρέθηκε ο «τάφος» του Ιησού! Μιλάμε για την «μητέρα», τον «πατέρα»(1) και βάλε, όλων των αρχαιολογικών και επιστημονικών, εν γένει, ανακαλύψεων. Ο «τάφος» βρίσκεται, τελικά, εκεί που – πρώτη τον «ανακάλυψε» η «Ιντιάνα Τζόουνς» της εκκλησίας μας, η αγία Ελένη και για πάνω από χίλια χρόνια (έως το 1555 μτχ) ήταν προσβάσιμος και στις κατσίκες της περιοχής. Οι πονηροί και διορατικότατοι Ρωμαίοι πρόσφεραν έναν υπερπολυτελή τάφο σ’ έναν «επαναστάτη» που εκτέλεσαν, διότι είχαν ψυλλιαστεί πως αφού θα γίνει ο θεός δύο δισεκατομμυρίων ανθρώπων θα τον βρει αργότερα η κα Μοροπούλου – προφανώς θέλοντας να την εντυπωσιάσουν.
Είμαστε όμως στην Ελένη, η οποία μπορεί, βεβαίως, να δραπέτευσε αλλόφρων από την Κωνσταντινούπολη για να σώσει το κεφάλι της από την κρίση συγγενοκτονίας(2) του γιου της, αλλά δεν έχασε το χρόνο της. Γκρέμισε το ναό της Αφροδίτης, βρήκε τον τίμιο σταυρό (που τελειωμό δεν έχει) και διάφορα άλλα σχετικά καλούδια – μέχρι και τα πιατικά του μυστικού δείπνου (πλυμένα ή άπλυτα δεν έχει σημασία), τον τάφο του Χριστού και στη θέση του έχτισε τον πρώτο ναό της Αναστάσεως και γενικά έκανε πολλά θεάρεστα τέρατα και σημεία.
Εδώ αξίζει να αναφερθούμε στις επιστημονικές μεθόδους που από αγίας Ελένης εφαρμόζονται σε σχετικές έρευνες. Κάτω από τα ερείπια του Ναού της Αφροδίτης (οι εθνικοί δεν έχτιζαν ποτέ ναό τους πάνω σε ερείπια άλλων ή σε τόπους εκτελέσεων, γεγονός που το γνωρίζουν ακόμη και στη… λαχαναγορά), βρήκε, εκτός του τάφου, τους τρεις σταυρούς που γνωρίζουμε από τις ταινίες με τη ζωή του Χριστού. Αλλά ποιος είναι ο τίμιος και ποιοι οι άτιμοι; Τι σκαρφίστηκε η αγία; Πήρε μια πεθαμένη και την ακούμπησε στον πρώτο σταυρό. Τίποτα. Την ακούμπησε στο δεύτερο. Παρέμενε εξ ίσου πεθαμένη. Στον τρίτο η γυναίκα ζωντάνεψε κι άρχισε να τρέχει. Χάσανε τη γυναίκα αλλά – φως φανάρι, αυτός ήταν ο σταυρός(3) που έψαχναν. Η ανακάλυψη επιβεβαιώθηκε και από το ότι τα καρφιά του συγκεκριμένου σταυρού δεν είχαν σκουριάσει σε αντίθεση με των δύο άλλων, χώρια που όταν τον έβαλαν στο νερό αυτός βούλιαξε(4) και χρειάστηκε μια ολόκληρη εκατονταρχία να τον σύρει έξω.
Για να γυρίσουμε στο σήμερα, δηλαδή στις 26 Οκτώβρη, «αποδείχθηκε» περίτρανα πως ο τάφος αυτός είναι του Ιησού. Βρίσκεται κάτω από το Ναό της Αναστάσεως όπως – πρώτη είχε ανακοινώσει η αγία Ελένη, πάνω στο λόφο του Γολγοθά.
Επίσης, διαπιστώθηκε πως «είναι ένας ζωντανός τάφος» και «εκπέμπει μήνυμα Ανάστασης και ελπίδας» όπως αναφέρει η καθηγήτρια του ΕΜΠ(5) και επιστήμονας, Αντωνία Μοροπούλου, επικεφαλής της ταφικής διεπιστημονικής ομάδας του ίδιου Ιδρύματος η οποία ήταν ο δέκτης του μηνύματος (κατακέφαλα). Επί πλέον κατά το άνοιγμα και πίσω από την δεύτερη μαρμάρινη πλάκα με το σταυρό των σταυροφόρων (σας τα γράφω και μου ‘χει σηκωθεί η τρίχα) «βραχυκύκλωσαν οι ηλεκτρομαγνητικές μέθοδοι και τα όργανα που χρησιμοποίησαν»(6). Ακριβώς εδώ κι όσο η επιστήμονας κα Μοροπούλου παρέμενε εκστασιαστικώς βραχυκυκλωμένη πήρε το λόγο ο Fredrik Hiebert που επίσης δεν έχει τον… θεό του ως επιστήμονας και που θεωρεί απόδειξη (περί θεϊκότητας) το ότι η τοποθεσία του τάφου δεν έχει μετατοπιστεί ούτε ελάχιστα μέσα στο χρόνο. Πράγματι, όπως όλοι γνωρίζουμε, όταν ο τάφος δεν είναι θεϊκός, κόβει βόλτες!
Βρέθηκε δε και η κλίνη του βράχου, όπου σύμφωνα με την παράδοση (αφήνουμε κι ένα περιθώριο αμφιβολίας), είχαν ακουμπήσει το σώμα του Χριστού. Φως φανάρι, λοιπόν, πως πρόκειται για τον Τάφο. Η ανακάλυψη, επίσης, αφήνει άλαλα τα χείλη των πενήντα και πάνω ιστορικών της εποχής του Χριστού που αγνόησαν τη γέννησή του, των χιλιάδων άλλων που από τότε πασχίζουν να βρουν κάποια απόδειξη ή ένδειξη, τουλάχιστον, της ύπαρξής του και των υπολοίπων που χαμογελούν πικρά με την διαπόμπευση της Ιστορίας ως επιστήμης. Εικάζεται, αρμοδίως, πως με τη Στήλη Άλατος της γυναίκας του Λωτ(7), που πρόκειται να ανακαλυφθεί στο εγγύς μέλλον κι από την ίδια επιστημονική ομάδα, την τοποθεσία της Κιβωτού του Νώε και το σημείο της όχθης του Νείλου όπου θα βρεθεί (οσονούπω) το τεμπά8 του Μωυσή, σχηματίζεται το ιερό ισόπλευρο τετράγωνο. Στο σημείο που τέμνονται οι διαγώνιοι του τετραγώνου υπάρχει, κατά την παράδοση, ο φλεγόμενος και μη καιόμενος βάτος, όπου ήταν κρυμμένος ο Θεός και τον έβρεξε ο Μωυσής, άθελά του, κάνοντας την ανάγκη του(9). Το τετράγωνο παραπέμπει ευθέως, στην επίσης τετράγωνη Γη των πρώτων χριστιανών και στα τέσσερα Ευαγγέλια(10). Αυτή δε, είναι και η πλέον αδιάσειστος απόδειξη περί του Τάφου.
Είναι φυσικό, πως η συνταρακτική ανακάλυψη έρχεται να επισκιάσει όλες τις προηγούμενες με τον τάφο της Παναγιάς, το Άγιο Φως(11), την ιερή σινδόνη του Ιησού (όπου άπιστοι ολιγοεπιστήμονες υποστήριζαν, ανερυθριάστως, πως έγραφε στην ούγια “Πειραϊκή – Πατραϊκή”), την αγία Ζώνη της Παναγίας, την ιερά Εσθήτα (επίσης της Παναγίας), την αλαφρόπετρα (Σαντορίνης) που έτριβε τις φτέρνες της και τα διάφορα πετσάκια αγίων καθώς και το δόρυ του Αγίου Δημητρίου που έβαλε το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ να απελευθερώσει τη Θεσσαλονίκη.
Τέλος, έγκυροι θρησκευτικοί κύκλοι, με αφορμή σχετικό ερώτημα, θεωρούν εντελώς αδύνατο το ενδεχόμενο να βρεθεί και ο τάφος του Δία – γεγονός που, εκ των πραγμάτων θα μείωνε την αξία του προσφάτου εφευρήματος, συμπληρώνοντας με σημασία, πως πρόκειται για μυθικό πρόσωπο.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
(1) Κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση χαρακτηρισμός των δελτίων ειδήσεων των ηλεκτρονικών ΜΜΕ, που παραδόξως στην προκειμένη περίπτωση δεν χρησιμοποιήθηκε.
(2) Σε μία… παροδική κρίση (αρκετών ετών) ο Κωνσταντίνος απάλλαξε από τον μάταιο τότε κόσμο, αδέρφια, γαμπρούς, ξαδέρφια, τον γιό του, και τη γυναίκα του Φαύστα που ζεμάτισε με βραστό νερό στην μπανιέρα της.
(3) Αργότερα ο Σταυρός μετεφέρθη στην Κωνσταντινούπολη, που επειδή είχε «4,50 μέτρα ύψος, 2,40 μέτρα πλάτος και αρκετά εκατοστά πάχος κόπηκε από την Αγία Ελένη σε δύο κατά πάχος φέτες, βγάζοντας έτσι 2 Σταυρούς, κατά την Παράδοση».
(4) Το τίμιο ξύλο βουλιάζει στο νερό. Αν όχι, πρόκειται για φθηνή και ανίερη απομίμηση.
(5) Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Από τα κατ’ εξοχήν Ανώτατα Ιδρύματα θετικών επιστημών και εφαρμοσμένων τεχνών.
(6) Συνέντευξη της επιστήμονος στην ΕΡΤ1.
Σχετικό και το: «Άρχισαν τα όργανα…». Τραγούδι που ενεπνεύσθη, εκ των προτέρων, ο Αλέκος Σακελλάριος σε μουσική Μιχάλη Σογιούζ, για την επικεφαλής της διεπιστημονικής έρευνας Τόνιας Μοροπούλου. Προτιμείστε την εκτέλεση από τον Νίκο Γούναρη.
(7) Σε κείμενο του Φλάβιου Ιώσηπου ιστορικού (37-105μτχ), που πράκτορες, προφανώς της προγόνου της… Μοσάντ, παραποίησαν, υποστηρίζεται πως είδε το άγαλμα και πως τότε οι Εβραίοι το έδειχναν πρόθυμα σε όποιον ήθελε. Ο δε άγιος Ειρηναίος (επίσκοπος Σιρμίου), και παρακαλώ συγκρατηθείτε, υποστήριξε πως, παρ’ όλο που η κυρία Λωτ δεν είχε φθαρτό σώμα, κατάφερνε να έχει περίοδο και ως στήλη άλατος. Σε περίπτωση που η πληροφορία αληθεύει, φανταστείτε τι έχει πληρώσει σε… σερβιέτες για «περιόδους» μίας και ήμισυ χιλιετίας. Το ίδιο πρεσβεύει και ο πολύς «υπάλληλος» της καθολικής εκκλησίας Τερτυλλιανός (Κόιντος Σεπτίμιος 155-240 μτχ) στο πασίγνωστο και υψηλής αισθητικής έργο του «Ποίημα για τα Σόδομα», που παρά τρίχα γλίτωσε το Νόμπελ.
(8) Το καλάθι στην ευήκοο εβραϊκή γλώσσα.
(9) Η Αγρία Γραφή, Στέλιος Κανάκης, Εκδόσεις ΚΨΜ.
(10) Έχουμε τέσσερα ευαγγέλια για να ταιριάζουν με τις τέσσερις γωνίες του θεωρούμενου τετράγωνου τότε κόσμου.
(11) Το υποδεχόμαστε, κατ’ έτος, με τιμές αρχηγού κράτους, ελλείψει σοβαρότερου (αρχηγού).
Πηγή: imerodromos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου