Στη ζούγκλα των συμβασιούχων

Αν και επί του παρόντος δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία, πρόκειται για μια υπόθεση που (υπολογίζεται ότι) αφορά 15 έως 20.000 εργαζόμενους στο δημόσιο και τους ΟΤΑ. Ανειδίκευτους, και γι’ αυτό ακόμη πιο ευάλωτους, εργαζόμενους των 600 -700 ευρώ που προσελήφθησαν είτε το 2015 είτε το 2016 με οκτάμηνες, κυρίως, συμβάσεις με τις διαδικασίες του ΑΣΕΠ. Είναι οι συμβασιούχοι καθαριότητας που εργάζονται σε δήμους (κυρίως) και περιφέρειες, φορείς για τους οποίους έχουν απαγορευθεί προσλήψεις ΥΕ και ΔΕ έως 31.12.2016, αλλά και σε νοσοκομεία, υπουργεία, ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ, Ανεξάρτητες Αρχές κλπ.

Οι συμβασιούχοι, που πέρυσι η κυβέρνηση με πρωτοχρονιάτικη ΠΝΠ παρέτεινε τις συμβάσεις τους έως τις 31.12.2016, συμπεριλαμβάνοντας τότε και τους λεγόμενους διμηνίτες που προσλαμβάνονται χωρίς τις διαδικασίες του ΑΣΕΠ. Αυτούς που συμπεριέλαβε και φέτος στην αρχική τροπολογία που απέσυρε από τη Βουλή, για να την επαναφέρει, καθώς οι γνωρίζοντες τονίζουν ότι θα υπήρχαν νομικά προβλήματα, μόνο με όσους προσελήφθησαν με τις διαδικασίες του ΑΣΕΠ.  

Γιατί, όμως, σηκώθηκε τόση «σκόνη» για μια ρύθμιση η οποία στην ουσία επιχειρεί να μετατρέψει το καθεστώς της πλήρους εργασιακής ανασφάλειας που βιώνουν μαζί με εκατομμύρια άλλους εργαζόμενους στη χώρα μας και οι συγκεκριμένοι, σε καθεστώς μερικής εργασιακής ανασφάλειας, δίνοντας τους αφενός «παράταση ζωής» και αφετέρου, κυρίως, τη δυνατότητα μετά την 31η.12.2017, όταν θα έχουν συμπληρώσει δύο και τρία χρόνια συνεχούς εργασιακής σχέσης με το δημόσιο, να διεκδικήσουν δικαστικά τη μετατροπή των συμβάσεων τους σε αορίστου χρόνου;

-Μήπως το δημόσιο και οι ΟΤΑ δεν έχουν ανάγκη από εργαζόμενους στην καθαριότητα, έναν τομέα που τα προηγούμενα χρόνια είχε επιχειρηθεί με κάθε τρόπο να παραχωρηθεί, και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις με μεγαλύτερο κόστος, σε ιδιώτες;

-Μήπως οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι που έχουν προσληφθεί με διαδικασίες ΑΣΕΠ από τους δήμους και τις περιφέρειες, που κάθε άλλο παρά πρόσκεινται στα κόμματα που κυβερνούν σήμερα, αλλά και σε άλλους δημόσιους φορείς, είναι «κομματικός στρατός» της σημερινής κυβέρνησης;

-Μήπως επειδή εκατομμύρια συμπολίτες μας βρίσκονται σε καθεστώς πλήρους εργασιακής ανασφάλειας, πρέπει, αν και είναι πανθομολογούμενο ότι το δημόσιο και οι ΟΤΑ χρειάζονται ενίσχυση στις υπηρεσίες καθαριότητας, για λόγους «εκδίκησης» να αφήσουμε να συνεχίσουν να το βιώνουν και οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι;

Προφανώς και στις τρεις περιπτώσεις, η απάντηση είναι αρνητική.

Η «σκόνη», λοιπόν, που σηκώθηκε αρχικά από την ηγεσία της ΚΕΔΕ, η οποία με χίλια δυο προσχήματα επιχειρεί να βάλει «τρικλοποδιές» στην τροπολογία, και στη συνέχεια από τη ΝΔ, είναι κατανοητή μόνο αν εξηγηθεί με βάση ιδεολογικά κριτήρια. Τα κριτήρια του νεοφιλελευθερισμού που, ακόμη και με υψηλότερο κόστος, επιθυμεί μικρότερο (ή καθόλου) κράτος σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής.

Εκεί, όμως, που κανείς σηκώνει τα χέρια ψηλά, είναι με την ηγεσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ. Η σιγή ιχθύος η οποία τηρεί η συνδικαλιστική οργάνωση που (υποτίθεται πως) υπερασπίζεται τα συμφέροντα των εργαζόμενων στους ΟΤΑ, δύσκολα εξηγείται. Εκτός κι αν, όπως κατέστη σαφές σε προηγούμενες περιπτώσεις, οι συμβασιούχοι δεν περιλαμβάνονται σε αυτούς τους εργαζόμενους που υπερασπίζεται η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στους ΟΤΑ.

Αν, όντως, συμβαίνει αυτό, αν, δηλαδή, οι ίδιοι οι συνδικαλιστές, οι εκπρόσωποι των εργαζομένων, τους χωρίζουν, ανάλογα με την εργασιακή τους σχέση, σε πατρίκιους και πληβείους, τότε  πώς πρέπει να τους αντιμετωπίζουν οι εργοδότες τους; Και πώς, αλήθεια, πιστεύουν στην ηγεσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ, ότι με τέτοιες πρακτικές θα ξεφύγουμε από την εργασιακή ζούγκλα στην οποία ζούμε;  ‘Η μήπως θεωρούν ότι δεν είναι κάτι που τους αφορά;

Του Χρίστου Βούζα - Ο Χρίστος Βούζας έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος σε όλο φάσμα των ΜΜΕ και είναι διευθυντής της βραβευμένης από το Ίδρυμα Μπότση ιστοσελίδας aftodioikisi.gr, της οποίας είναι και ιδρυτής.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο news.247.gr