Με μια συνέντευξή του (στον Σκάι) ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης άνοιξε και πάλι το θέμα του μικρότερου δημοσίου. Του δημοσίου με μικρότερο κόστος αλλά και με λιγότερους υπαλλήλους, όπως είπε ο ίδιος. Βεβαίως, ίσως για να βγάλει από πάνω του τον χαρακτηρισμό του «υπουργού των απολύσεων» που είχε αποκτήσει όταν ήταν υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης στην κυβέρνηση Σαμαρά και πολύ περισσότερο για να μην αποκτήσει νέο προσωνύμιο με τη νέα του ιδιότητα, αυτή του «προέδρου των απολύσεων», ο κ. Μητσοτάκης τόσο στη συγκεκριμένη συνέντευξη όσο και σε επόμενη του στη Realnews αρνήθηκε ότι σκοπεύει να κάνει απολύσεις στο δημόσιο: «Δεσμεύομαι ότι δεν πρόκειται να γίνουν απολύσεις, αλλά μέσα από μια αναλογία αποχωρήσεων και νέων προσλήψεων, η οποία να μειώνει σταδιακά το δημόσιο. Και το σημαντικότερο μέσα από τη μη ανανέωση της πρακτικής να βάζουμε στο δημόσιο από την πίσω πόρτα, συμβασιούχους ορισμένου χρόνου και μετά να τους μονιμοποιούμε», είπε χαρακτηριστικά στον Σκάι.
Κανείς δεν διαφωνεί ότι πρέπει να σταματήσει, επιτέλους, η πάγια πρακτική των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης να καλύπτουν «πάγιες και διαρκείς ανάγκες» με συμβασιούχους και μετά, μέσω δικαστικών αποφάσεων ή νόμων, να μετατρέπουν τις συμβάσεις τους σε αορίστου χρόνου. Η παρούσα κυβέρνηση, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δεν το έχει κάνει (ή, για τους δύσπιστους, λόγω της μικρής της θητείας δεν έχει προλάβει να το κάνει). Τουναντίον, αναγνωρίζοντας τις ελλείψεις σε συγκεκριμένους τομείς του δημοσίου όπως είναι η υγεία και η παιδεία, που σε πολλές περιπτώσεις καλύπτονται από συμβασιούχους, έχει δεσμευθεί για προσλήψεις προσωπικού με συμβάσεις αορίστου χρόνου.
Το ερώτημα είναι αν αυτές τις ελλείψεις τις αναγνωρίζει και ο πρόεδρος της ΝΔ που επιζητά να αναλάβει άμεσα το τιμόνι της χώρας. Αν, παρότι έχει περάσει από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, δεν τις αναγνωρίζει, τότε δεν έχει παρά να ρωτήσει τους αρμόδιους τομεάρχες του σε υγεία και παιδεία. Αν τις αναγνωρίζει προφανώς θα έχει βρει τρόπο να τις καλύψει όχι με προσλήψεις (σ.σ. αφού δεν χρειάζονται) αλλά με το αναλάβουν ενεργό ρόλο οι ιδιώτες. Αν υπάρχει και «τρίτος» δρόμος (σ.σ. για το νεοφιλευθερισμό ή για οπουδήποτε αλλού) καλό θα είναι να το πει και στους πολίτες για τον γνωρίζουν.
Όμως, χρειάζεται πραγματικά μείωση το ελληνικό δημόσιο, όπως λέει ο Κυρ. Μητσοτάκης ότι θα κάνει, έστω μέσα από τις αποχωρήσεις και όχι από τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων; Όπως προκύπτει από τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, οι 940.000 υπάλληλοι του 2009 έχουν μειωθεί (στοιχεία Ιουλίου 2016) σε λιγότερους από 565.000. Δηλαδή, τα ελληνικό Δημόσιο έχει χάσει, κυρίως, από συνταξιοδοτήσεις-αποχωρήσεις μέσα σε 6,5 χρόνια 375.000 υπαλλήλους. Και, σύμφωνα με τα σχετικά στοιχεία, το ποσοστό του στο συνολικό απασχολούμενο δυναμικό της Ελλάδας βρίσκεται σχεδόν στο μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ, γεγονός το οποίο παραδέχεται και σε έρευνα του και ο ίδιος ο Οργανισμός, που μόνο για τις σοσιαλιστικές του απόψεις δεν φημίζεται.
Επιπλέον, όσοι ασχολούνται με το ελληνικό δημόσιο παραδέχονται ότι το πρόβλημα του είναι όχι ο αριθμός αλλά η κατανομή των υπαλλήλων του. Κάτι που επιχειρείται να διορθωθεί με το νομοσχέδιο για την κινητικότητα το οποίο αναμένεται να ψηφισθεί το επόμενο διάστημα και να εφαρμοσθεί από 1.1.2017.
Άρα; Άρα, το άνοιγμα τη συζήτησης για μικρότερο δημόσιο από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν μπορεί παρά είτε να βασίζεται σε λανθασμένη πληροφόρηση είτε να υποκρύπτει άλλες σκοπιμότητες. Αν όμως ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν μιλήσει καθαρά για το τι θέλει να κάνει με το δημόσιο, πώς θέλει να μην κατηγορείται από τον αντίπαλό του ότι, εφόσον γίνει πρωθυπουργός, θα το κάνει «κολυμπηθρόξυλο» και πώς θέλει να ξεφύγει από το προσωνύμιο «υπουργός (και τώρα πρόεδρος) των απολύσεων»; Ή μήπως δεν θέλει…
* Ο Χρίστος Βούζας έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος σε όλο φάσμα των ΜΜΕ και είναι διευθυντής της βραβευμένης από το Ίδρυμα Μπότση ιστοσελίδας aftodioikisi.gr, της οποίας είναι και ιδρυτής.

Πηγή: News247.gr