«Σκληραίνουν τη στάση τους οι δανειστές» μεταδίδουν τα ξένα μέσα
ενημέρωσης και αναμεταδίδουν οι εγχώριοι δίαυλοι, οι οποίοι δεν κρύβουν
τη χαρά τους (στα όρια του πανηγυρισμού) για τις δυσκολίες που
αντιμετωπίζει η κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις της με την τρόικα.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης και ορισμένοι δημοσιολόγοι εκτιμούν
(πρόβλεψη και επιθυμία, ζευγάρι ταιριαστό στην περίπτωσή τους) ότι
τελικώς ο κόφτης θα ενεργοποιηθεί.
Δεν λογαριάζουν -μάλλον δεν τους νοιάζει- τις συνέπειες που θα
κληθούν να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, γιατί αυτό που
τους ενδιαφέρει είναι το πότε θα γίνουν εκλογές για να φύγει η λαομίσητη
συμμορία που «μας κατσικώθηκε στο σβέρκο και δεν λέει να το κουνήσει».
«Να επιταχύνει τον βηματισμό της για ολοκλήρωση των προαπαιτούμενων»
προτρέπει την κυβέρνηση ο... σοσιαλιστής Μοσκοβισί, ένας απ’ αυτούς που
υπέγραψαν την κατάπτυστη επιστολή της Κομισιόν προς τον Ευκλ. Τσακαλώτο
για την ΕΛΣΤΑΤ.
«Αφήστε τις συζητήσεις για τα πρωτογενή πλεονάσματα και το χρέος»
λέει στα «Νέα» ο Κλάους Ρέγκλινγκ και θυμίζει στο μέγαρο Μαξίμου ότι η
συμφωνία του Ιουλίου-Αυγούστου ορίζει επακριβώς το ύψος των πλεονασμάτων
και τονίζει πως «δεν είναι προς το συμφέρον της κυβέρνησης να αμφισβητεί τη συμφωνία» (σας μοιάζει με απειλή; Τέτοια είναι).
Μόνο το ΔΝΤ λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους χωρίς να χρησιμοποιεί
τη διπλωματική γλώσσα των Ευρωπαίων, οι οποίοι -παλιές καραβάνες στη
χειραγώγηση και στον αποπροσανατολισμό- φασκιώνουν τις επιδιώξεις τους
με βαρύγδουπα λόγια.
Και ποιο είναι το πρόβλημα που έχουν οι θεσμοί με την ελληνική κυβέρνηση;
Μα οι καθυστερήσεις στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων. Αυτό καίει τις
Βρυξέλλες και το Βερολίνο, αυτό καίει τα μεγάλα συμφέροντα στην Ευρώπη
που θέλουν να αγοράσουν κοψοχρονιά ό,τι υπάρχει, και αυτό βεβαίως καίει
το μεταπρατικό κεφάλαιο στην Ελλάδα που είναι το μακρύ χέρι των
δανειστών και των ξένων εταιρειών.
Οι αντιστάσεις (ακόμη και οι αναιμικές) της κυβέρνησης για το λιμάνι
του Πειραιά και το Ελληνικό δημιούργησαν κλίμα δυσφορίας στους
δανειστές, ενώ το σχέδιο Σκουρλέτη για τον τομέα της ενέργειας
(συνέργειες ιδιωτικού-δημόσιου τομέα, είσοδος στο Χρηματιστήριο με
κατοχή του πλειοψηφικού πακέτου από το Δημόσιο) τους προκαλεί
ανατριχίλες ιδεολογικού τύπου.
Το θέμα είναι όντως ιδεολογικό κι ας του φοράνε τον μανδύα της αποτελεσματικότητας.
Οι οικονομικές ελίτ και οι υπάλληλοί τους στους ευρωπαϊκούς θεσμούς δεν σηκώνουν κουβέντα στο θέμα αυτό.
Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι ιερός κανόνας και οτιδήποτε ξεφεύγει, έστω
και οριακά, μυρίζει κρατικό σχεδιασμό και παραπέμπει σε
παλαιοκομμουνιστικές λογικές.
Γι’ αυτό και κατηγορούν την ελληνική κυβέρνηση ότι δυστροπεί,
κωλυσιεργεί και αρνείται να αναλάβει με ενθουσιασμό την πατρότητα του
προγράμματος.
Πράγματι η κυβέρνηση δεν θεωρεί ότι η συμφωνία είναι δικό της παιδί,
ωστόσο το έχει αναγνωρίσει με την υπογραφή της στο ληξιαρχείο των
Βρυξελλών.
Και όπως λένε, τα παιδιά είναι εκείνου που τα φροντίζει και τα μεγαλώνει. Κι ας μην είναι ο πραγματικός πατέρας.
Ανάγωγα
Λέει η Ν.Δ. ότι το τίμημα για την απόκτηση των τεσσάρων αδειών είναι
περίεργα υψηλό. Εχει δίκιο. Οντως είναι πολλά τα λεφτά για μια επένδυση
που δεν πρόκειται να είναι κερδοφόρα. Την ίδια στιγμή η Ν.Δ. υποστηρίζει
ότι αν έκανε αυτή τον διαγωνισμό θα έφερνε περισσότερα χρήματα στο
δημόσιο ταμείο, γιατί θα έδινε περισσότερες άδειες. Αναρωτιέμαι, στην
περίπτωση αυτή δεν θα υπήρχαν τα ερωτήματα που σήμερα υπάρχουν και για
την προέλευση των χρημάτων και για τις προοπτικές των «επενδυτών»; Η ηγεσία της Ν.Δ. πρέπει σύντομα να καταλήξει σε μια σταθερή γραμμή γιατί οι παλινωδίες της μπερδεύουν τον κόσμο.
Συντάκτης: Τάσος Παππάς
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου