Ποιος τελικά πτώχευσε; Αυτή η ερώτηση για το «φιάσκο» του Μαρινόπουλου πλανάται πάνω από την Ελλάδα και τα ΜΜΕ αναζητούν απαντήσεις, ενώ για την ταμπακέρα δεν γίνεται καμία κουβέντα. Δεν γίνεται δηλαδή ουσιαστική κουβέντα πως από το «κανόνι» του Μαρινόπουλου αυτοί που πτωχεύουν και χρεοκοπούν πραγματικά είναι οι 13.000 εργαζόμενοι και οι μικροί επαγγελματίες – προμηθευτές, ενώ ο ίδιος ο Μαρινόπουλος δεν χρεοκόπησε στα αλήθεια, αλλά ζει και βασιλεύει. Αυτό άλλωστε είναι το νομικό καθεστώς προστασίας των Α.Ε και των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Κουκούλωναν την υπόθεση
Καταρχήν να πούμε πως ένα τέτοιο μεγάλο «κανόνι» στην αγορά δεν σκάει από το πουθενά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα, η υπόθεση φαίνεται πως ήταν γνωστή, τουλάχιστον από το 2011.
Όπως διαβάζουμε σε ανακοίνωση της δικηγορικής εταιρείας «Κωνσταντίνου & Βρέττας»: «Σε εκτέλεση εντολής των πελατών μας, ενεργοποιούμε τη ματαιωθείσα αίτηση πτώχευσης που είχαμε καταθέσει παλαιότερα και είχαμε ματαιώσει ώστε να δώσουμε ευκαιρία στην εταιρεία αυτή να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς τους πελάτες μας, πράγμα όμως που ποτέ δεν συνέβη.
Στην αίτηση αυτή, ζητούσαμε να τεθεί σε πτώχευση η εταιρεία με χρόνο παύσης πληρωμών το έτος 13-8-2011, δηλαδή το πρώτο έτος που εμφάνισε τεράστιες ζημίες η εταιρεία και συνάμα το τελευταίο που δημοσίευσε ισολογισμούς».
Κι ενώ συνέβαιναν αυτά, οι δημόσιες Αρχές αδράνησαν επιδεικτικά και δεν παρενέβησαν ενώ γνώριζαν πως τα τελευταία τρία χρόνια η εταιρεία δεν έχει υποβάλει καν οικονομικές καταστάσεις.
Οι τράπεζες δάνειζαν χωρίς σταματημό
Και όμως παρά τη δεινή οικονομική κατάσταση, και ενώ καμία εγγύηση δεν υπήρχε για την λειτουργία της επιχείρησης, από την μεριά τους οι τράπεζες συνέχισαν προκλητικά να δανείζουν τον Μαρινόπουλο.
Μάλιστα σύμφωνα με όσα ήρθαν παλαιότερα στη δημοσιότητα, ο όμιλος Ernst & Young πραγματοποίησε μελέτη βιωσιμότητας της επιχείρησης και έκρινε πως όλα βαίνουν καλώς! Έτσι εγκρίθηκε κοινοπρακτικό δάνειο από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες (Εθνική, Πειραιώς, Eurobank και Alpha Bank), ύψους 30 εκατ. Ευρώ προς το τέλος του 2015.
Επίσης τον Μάρτιο του 2016 έγινε γνωστό μετά από ανακοίνωση της εταιρείας πως οι τράπεζες συνέχισαν να δανείζουν την Μαρινόπουλος Α.Ε, με νέο δάνειο ύψους 100 εκατομμυρίων ευρώ.
Στην ανακοίνωση της εταιρείας αναφερόταν τα εξής: …«αυτό αποτελεί έμπρακτη απόδειξη της εμπιστοσύνης και της στήριξης του τραπεζικού συστήματος προς την εταιρεία και τη νέα διοίκησή της, η οποία από το τέλος του 2015 κινείται αποφασιστικά για την εξυγίανση και την αναδιοργάνωσή της.
Η ανωτέρω χρηματοδότηση αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για την υλοποίηση του σχεδίου που έχει καταρτιστεί και θα επιτρέψει, σε πρώτη προτεραιότητα, την αποκατάσταση των σχέσεων με τους προμηθευτές και τους συνεργάτες της».
Τα χρέη που προκαλούν ίλιγγο
Σύμφωνα με όσα έχουν έρθει στη δημοσιότητα, στην αίτηση προστασίας από τους πιστωτές η εταιρεία αναφέρει ότι με βάση τα στοιχεία Δεκεμβρίου 2015, οι υποχρεώσεις της είναι 1,8 δισ. ευρώ, εκ των οποίων μεταχρονολογημένες επιταγές 553 εκατ. ευρώ.
Υπάρχουν επίσης υποχρεώσεις 100 εκατ. ευρώ προς τον δημόσιο τομέα (49 εκατ. σε ΔΟΥ και 51 εκατ. σε ασφαλιστικά Ταμεία). Τα δάνεια ανέρχονται σε 337 εκατ. ευρώ και οι οφειλές από leasing σε 159 εκατ. ευρώ. Οι οφειλές σε εργαζόμενους είναι 4,4 εκατ. ευρώ.
Ως προς τις δανειακές υποχρεώσεις προς τράπεζες (συνολικά 153 εκατ. ευρώ) αναφέρεται ότι οι οφειλές προς την Alpha Bank διαμορφώνονται σε 78 εκατ. ευρώ, προς τη Eurobank σε 17,9 εκατ. ευρώ, στην Εθνική 48,86 εκατ. ευρώ και την Πειραιώς σε 15,5 εκατ. ευρώ. Οι προσημειώσεις είναι αξίας 108 εκατ. ευρώ.
Οφειλές υπάρχουν και προς την Εθνική Πανγαία (99,3 εκατ. ευρώ) και προς τις εταιρείες Αφοί Μαρινόπουλοι (65,3 εκατ. ευρώ), Hermes (32,4 εκατ. ευρώ) και Helens (125,7 εκατ. ευρώ), συμφερόντων της οικογένειας Μαρινόπουλου.
Περιουσία «μαμούθ» στο Κατάρ
Και κάπου εδώ η υπόθεση μπλοκάρει, καθώς φαίνεται πως ο Μαρινόπουλος επικαλείται πως δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις του και τα χρέη του.
Είναι όμως έτσι;
Αξίζει καταρχήν να πούμε ότι η σκανδαλώδη υπόθεση του Μαρινόπουλου Α.Ε έχει τεράστια σκοτεινά σημεία. Το ένα από αυτά έχει να κάνει με το γεγονός πως ο ίδιος αξιοποιεί τις δυνατότητες που του δίνουν οι νόμοι (άρθρο 99) ώστε να την γλιτώσει και να μην πληρώσει τα χρέη του. Και αυτό είναι λογικό καθώς οι νόμοι είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα των μεγαλοεπιχειρηματιών. Επίσης όπως αποκαλύπτει το δικηγορικό γραφείο που έχει αναλάβει την υπόθεση για λογαριασμό προμηθευτών, η περιουσία μαμούθ της εταιρείας Μαρινόπουλος Α.Ε δεν βρίσκεται στην Ελλάδα, αλλά σε ξένο fund του Κατάρ.
Στην ανακοίνωση του το δικηγορικό γραφείο αναφέρει συγκεκριμένα: «Με την αίτησή μας, της οποίας την συζήτηση επισπεύδουμε άμεσα, ζητούμε την κήρυξη ως χρόνου παύσης πληρωμών ως μέσα στο 2011, (δηλαδή από τότε που θεωρούμε ότι η εταιρεία ήταν σε κατάσταση παύσης πληρωμών), ανατρέπονται αυτοδίκαια όλες οι καταδολιευτικές μεταβιβάσεις της τότε τεράστιας ακίνητης περιουσίας της, κυρίως σε ένα fund στο Κατάρ ( Qatar ) που φαίνεται να ελέγχεται από τον ίδιο τον μεγαλομέτοχο της “Μαρινόπουλος ΑΕ”.
Ο πρόσφατος έλεγχος τίτλων που διενεργήσαμε στα υποθηκοφυλακεία απέδειξε, ότι από την ακίνητη περιουσία ύψους τουλάχιστον 750 εκατομμυρίων (αντικειμενική αξία) που είχε η εταιρεία το έτος 2010, σήμερα δεν υπάρχει παρά πολύ μικρό μέρος αυτής, ένα τμήμα έχει μεταβιβαστεί σε Τράπεζες έναντι χρεών, το δε μείζον στο ανωτέρω fund στο Κατάρ, η δε Μαρινόπουλος υπέγραψε αμέσως μετά τις μεταβιβάσεις μισθωτήρια συμβόλαια με τεράστια ενοίκια στους καινούργιους “ιδιοκτήτες”.
Αποτέλεσμα αυτής της μεθόδευσης, ήταν αφενός να επιβαρυνθεί με μεγάλα λειτουργικά έξοδα, αφ’ ετέρου να χάσουν οι πιστωτές την δυνατότητα ικανοποίησης των απαιτήσεών τους.»
Λεφτά με το τσουβάλι από την Φαμάρ
Ο Μαρινόπουλος όμως δεν κατέχει μόνο τις επιχειρήσεις των Σουπερ μάρκετ, που «βάρεσαν κανόνι», αλλά διατηρεί και μια από τις πιο κερδοφόρες φαρμακευτικές εταιρείες με την επωνυμία Φαμάρ. Πρόκειται για μια πολυεθνική που μόνο το 2014 σύμφωνα με τους υπολογισμούς, τζίραρε πάνω από 455 εκατ. ευρώ.
Το εύρος των δραστηριοτήτων για παράδειγμα της Φαμάρ, καλύπτει όλο το φάσμα από την ανάπτυξη προϊόντων, τη διαχείριση πρώτων υλών και υλικών συσκευασίας, την παραγωγή και συσκευασία φαρμακευτικών και καλλυντικών μορφών ως και την αποθήκευση και φυσική διανομή των έτοιμων προϊόντων.
Στο δυναμικό του περιλαμβάνονται εργοστάσια στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Σήμερα η Φαμάρ αποτελεί το στενό συνεργάτη των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών φαρμάκων και καλλυντικών, μεταξύ των οποίων η Novartis, η GlaxoSmithKline, η Bayer, η Pfizer, η Abbott Laboratories, η Sanofi-Aventis, η Bristol-Myers Squibb, η Janssen-Cilag και η Boehringer Ingelheim.
Επίσης ο Μαρινόπουλος, έχει την ελληνική αντιπροσωπεία της Marks&Spencer, αλλά και την Starbucks σε Ελλάδα και Ρουμανία.
Συμπέρασμα των παραπάνω είναι αυτό που αναφέραμε και στην αρχή. Το συμπέρασμα είναι δηλαδή πως ο Μαρινόπουλος δεν πτώχευσε.
Ο ίδιος όπως και οι υπόλοιποι του είδους του, στην υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, θα συνεχίζουν να ανοίγουν επιχειρήσεις, θα τις ταΐζουν με χρήμα από τις τράπεζες και το ΕΣΠΑ, θα καρπώνονται τα κέρδη από τον ιδρώτα των εργαζομένων, αυξάνοντας την προσωπική τους περιουσία και όταν πλέον δεν τους συμφέρει θα τις πτωχεύουν για να μην τις έχουν βάρος.
Στην χειρότερη περίπτωση θα θυσιάσουν και καμία ακόμα επιχείρηση που… δεν τραβάει (βλ. Starbucks), για να καλύψουν καμία τρύπα.
Και τέλος, όπως αρμόζει στους σωστούς Ελληνες «πατριώτες» , οι Μαρινόπουλοι θα σαλπάρουν για Μαϊάμι μεριά, για να απολαύσουν τις ξένοιαστες διακοπές τους, σαν να μη συνέβη τίποτα.
Άλλωστε, κάπως έτσι δουλεύει το «παραδεισένιο» καπιταλιστικό μας σύστημα…
Ηλίας Σκυλλάκος
Πηγή: imerodromos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου