Δεν είναι το ένα και δεν είναι το άλλο

Όπως είναι φυσιολογικό τις πρώτες ώρες μετά το ιστορικό δημοψήφισμα στη Βρετανία όλοι έχουν από ένα σχόλιο για όλα όσα συνέβησαν. Οι ακροδεξιοί πανηγυρίζουν, οι αριστεροί προσπαθούν να εκλογικεύσουν την απόφαση, άλλοι πανηγυρίζουν και άλλοι μοιρολογούν. Νομίζω όμως ότι είναι ασφαλές να πούμε ότι όλα τα παραπάνω ισχύουν ταυτόχρονα.

Πολλοί φοβούνται ότι το #BRexit θα οδηγήσει σε μια νέα έξαρση της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και κάνουν πολύ καλά να τρομάζουν. Άλλοι αναλυτές προσπαθούν να εξηγήσουν ότι η ψήφος των Βρετανών δεν καθοδηγήθηκε από ξενοφοβικά ένστικτα αλλά ως λογική αντίδραση στο απάνθρωπο πρόσωπο της Ευρώπης, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί τα τελευταία δέκα χρόνια. Πιστεύω ότι στην πραγματικότητα ισχύουν ταυτόχρονα και οι δύο αναλύσεις. Γιατί τι άλλο θα μπορούσε να παράγει από ευρωσκεπτικισμό και ξενοφοβία μια Ευρώπη που λειτουργεί χωρίς δημοκρατικούς θεσμούς, επιβάλλει λιτότητα και φτώχεια, ενδιαφέρεται μόνο για τις τράπεζές της και θυσιάζει για αυτές οποιοδήποτε ευρωπαϊκό ιδεώδες, αν υπάρχει τέτοιο πράγμα δηλαδή.

Τις τελευταίες ημέρες βρισκόμουν στην Βιέννη για να συμμετάσχω στο Διεθνές Συνέδριο για τα Θεμελιώδη Ανθρώπινα Δικαιώματα. Στην έναρξη του συνεδρίου οι υψηλοί προσκεκλημένοι: ο Πρόεδρος της Αυστρίας, ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, ο Δήμαρχος της Βιέννης και άλλοι ανέπτυξαν τις σκέψεις τους στην κεντρική αίθουσα του Ράτχαους υπό το φως τεσσάρων τεράστιων πολυελαίων και υπό τη μουσική υπόκριση ορχήστρας δωματίου με φαγκότα και κλαρινέτα που έπαιζαν Μότσαρτ.

Σε αυτό το περιβάλλον ο Χάινζ Φίσερ, Πρόεδρος της Αυστρίας, ισχυρίστηκε ότι η Βιέννη είναι η πρωτεύουσα της ανεκτικότητας και ο Φράνς Τίμερμανς, αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τα ανθρώπινα δικαιώματα ανέπτυξε τις ιδέες του για την σημασία που έχουν οι εκπαιδευτικοί για την ενσωμάτωση των ανθρώπινων αξιών στην Ευρώπη. Ρώτησα τον πρώτο αν είναι πρόεδρος στην ίδια χώρα που για λίγες χιλιάδες ψήφους δεν εκλέχθηκε στη θέση του ο Νόρμπερτ Χόφερ, ο οποίος ζητάει να πυροβολούνται οι πρόσφυγες που επιχειρούν να εισέλθουν στην Αυστρία αλλά δεν μου απάντησε. Επεσήμανα στον δεύτερο ότι οι Ευρωπαϊκοί Θεσμοί απαιτούν από την Ελλάδα μαζικές απολύσεις στον τομέα της εκπαίδευσης και απάντησε ότι ο ρόλος του είναι συμβουλευτικός. Του πρότεινα τον όρο διακοσμητικός και έφυγε από την αίθουσα (όταν του έκανα και την 3η ερώτηση αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία).

Αυτή είναι η Ευρώπη του σήμερα. Κλασσική μουσική και συζητήσεις με απερόλ σπριτς για κάποιες ομιχλώδεις πανευρωπαϊκές αξίες και την ίδια ώρα λιτότητα, ανθρωπιστική κρίση και εθελοτυφλία. Η σημερινή Ευρώπη (που ίσως και να ήταν πάντα έτσι) είναι αυτή που παρουσιάζει τη μείωση των προσφυγικών ροών στην Ελλάδα ως κατόρθωμα αποστρέφοντας το βλέμμα της από τα χιλιάδες πτώματα που ξεβράζονται στις ακτές της Ιταλίας και της Λιβύης ως αποτέλεσμα ακριβώς αυτής της πολιτικής. Αυτή είναι η Ευρώπη που κλείνει τα σύνορά της και επιτρέπει στα μέλη της να καταστρατηγούν κάθε διεθνή συνθήκη που έχουν υπογράψει υπό τη σκέπη της «κατάστασης έκτακτης ανάγκης». Αυτή είναι η Ευρώπη που εξαλείφει τα δικαιώματα των πολιτών προκειμένου να αντεπεξέλθει στον «νέο πόλεμο της τρομοκρατίας». Είναι η Ευρώπη του μίσους, του φόβου και του δόγματος του σοκ.

Αυτή είναι η Ευρώπη που προκαλεί με τη συμπεριφορά της και απλώνει το χλιαρό βούτυρο στο ψωμί του Φάραζ, της Λεπέν, του Χόφερ και του Μιχαλολιάκου.

Είναι λοιπόν μάλλον υποκριτικό αυτή η Ευρώπη να προσποιείται την σοκαρισμένη από την ανάδειξη των χειρότερων αντανακλαστικών. Φυσικά και οι βρετανοί χθες προσήλθαν στις κάλπες γεμάτοι εθνικιστικά συναισθήματα, τι άλλο περιμένατε; Πρόκειται ακριβώς για τα αντανακλαστικά που θρέφει η ίδια με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές της. Το αποτέλεσμα του χθεσινού δημοψηφίσματος δεν μπορεί να χαροποιεί κανένα. Η υπόθεση είναι lose - lose και τα αποτελέσματα θα φανούν σύντομα. 

του Κώστα Εφήμερου

Πηγή: thepressproject.gr