Διεξήχθη χθες το απόγευμα η προγραμματισμένη εκλογοαπολογιστική γενική συνέλευση του Π.Α.Σ. Μέγας Αλέξανδρος Πέλλας στην αίθουσα τελικά του δημοτικού θεάτρου. Για όσους ήταν λιγάκι απαισιόδοξοι πριν και μετά το πέρας της Γ.Σ. το «ποτήρι» ήταν μισοάδειο, ενώ για τους αισιόδοξους όπως εγώ μισογεμάτο... Ας πούμε όμως λίγα λόγια για το συζητήθηκε και τι τελικά αποφασίσθηκε...
Τα αποτελέσματά της κρίνονται ιδιαιτέρως ικανοποιητικά σε πρώτη φάση, αφού κατά πρώτο λόγο εξέπληξε η παρουσία και συμμετοχή ικανού αριθμού παρισταμένων μελών, που κατά γενική ομολογία δεν είχε ανάλογο προηγούμενο σε παλαιότερες γενικές συνελεύσεις όταν συνήθως υπήρχαν σχεδόν έτοιμα διοικητικά σχήματα και κατά δεύτερο μπήκαν οι πρώιμες αλλά ρεαλιστικές βάσεις για την δημιουργία ενός συλλόγου μελών που ήταν καταρχήν και το βασικό ζητούμενο. Κι όλα αυτά αφού δεν υπήρχε και προφανώς δεν θα υπάρξει και στο άμεσο μέλλον, κανένας «ουρανοκατέβατος επενδυτής» άμεσα ενδιαφερόμενος και κανένα έτοιμο συνήθες ολιγομελές διοικητικό σχήμα σωτηρίας για να αναλάβει τα ηνία του συλλόγου και κυρίως να επωμισθούν από μόνοι τους το δυσβάχτο οικονομικό του βάρος. Κι αν ακόμη προέκυπτε κάτι ανάλογο, αυτό θα ήταν βραχύβιο και με συγκεκριμένη ημερομηνία λήξεως, όπως αποδεικνύει η εμπειρία μας κυρίως τα τελευταία χρόνια.
Αφού προηγήθηκε επιγραμματικά ο απολογισμός της προηγούμενης διοίκησης και εγκρίθηκε από το σώμα, η συζήτηση κύλησε περισσότερο γύρω από τη βιωσιμότητα και την μακροβιότητα του συλλόγου, αφού σχεδόν όλες οι προηγούμενες διοικήσεις κατάφεραν με τον έναν ή άλλον τρόπο, άλλες λιγότερο κι άλλες περισσότερο, να προσφέρουν και να βοηθήσουν μαζί με τους ποδοσφαιριστές, προπονητές, φιλάθλους και χορηγούς φυσικά, περισσότερο στην αγωνιστική καταξίωση του συλλόγου, αλλά όχι σε μια μόνιμη και σταθερή βιώσιμη λύση που θα απομάκρυνε μακροπρόθεσμα τον κίνδυνο διάλυσης του συλλόγου πριν από κάθε αγωνιστική σεζόν. Κι αυτό οφειλόταν κυρίως στο ότι ο σχεδιασμός, ο προγραμματισμός ήταν ετήσιος και τα «καύσιμα» θα έφταναν μόλις για μία χρονιά. Ενώ επίσης οι στόχοι και οι δράσεις του συλλόγου, είχαν αποκλειστικά και μόνο αγωνιστικό προσανατολισμό για μια όσο το δυνατό καλή πορεία και διάκριση. Κι εδώ επίσης ίσως να σφάλαμε όλοι διαχρονικά, ή τέλος πάντων όσοι από μας πιστεύουν σ' έναν πιο πολυδιάστατο ρόλο που πρέπει να έχει ένας τοπικός ερασιτεχνικός σύλλογος. Μπερδέψαμε λίγο το "θέλουμε" και το "μπορούμε" και προσπαθήσαμε να κάνουμε υπερβάσεις που δεν αντέχαμε, δεδομένων και των αγωνιστικών αλλά κυρίως των οικονομικών συνθηκών που επικρατούν κυρίως τα τελευταία 6-7 χρόνια.
Η απεχόμενη διοίκηση και πρέπει να της το αναγνωρίσουμε εν μέρει αυτό, κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να «προσγειώσει» το σύλλογο βάζοντας πρωτίστως ένα «κόφτη» στα οικονομικά και περιορίζοντας αισθητά το μπάτζετ, αλλά το λάθος της(η αμέλειά της καλύτερα) ας μου επιτραπεί η έκφραση, αλλά και ένα «λάθος-αμέλεια» παλαιότερων διοικήσεων, ήταν ότι ίσως άθελά της έβαλε κι έναν «κόφτη» στις αγωνιστικές φιλοδοξίες του συλλόγου και των ποδοσφαιριστών μας, κρίνοντας πάντα με βάση στις πραγματικές αγωνιστικές τους δυνατότητες. Κι ένας ποδοσφαιρικός σύλλογος έστω κι ερασιτεχνικός, δεν γίνεται να αγωνίζεται χωρίς φιλοδοξίες, κίνητρο και όραμα για μεγάλα χρονικά διαστήματα των πρωταθλημάτων που συμμετέχει, γιατί είχε την ποιότητα, την ικανότητα ή και την τύχη ακόμα, αλλά και την διορατικότητα και βοήθεια της εκάστοτε διοίκησης, ώστε να εξασφαλίσει πρώιμα την παραμονή του. Αυτό σε βάθος χρόνου προκαλεί κορεσμό, απώλεια αυτοπεποίθησης και παραίτηση για όσα έρχονται που ίσως φανούν δυσκολότερα και ανυπέρβλητα, ακόμη κι αν πρόκειται για φιλόδοξους ανθρώπους νεαρής ή πολύ νεαρής ηλικίας όπως είναι η πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών μας. Παρένθεση τα παραπάνω κι αποτελούν προσωπικές μου απόψεις και μπορεί να διαφωνήσει ή να συμφωνήσει όποιος επιθυμεί και φυσικά δεν προέκυψαν από την χθεσινή γενική συνέλευση, απλά τις παραθέτω επί τη ευκαιρία.
Στην γενική συνέλευση λοιπόν συζητήθηκαν και μια σειρά από επιμέρους θέματα διοικητικής, οικονομικής, αγωνιστικής διαχείρισης και προγραμματισμού, που ενδεχομένως να μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον, αλλά δεν είναι της στιγμής να τα αναφέρουμε και να τα αναλύσουμε. Επιγραμματικά ανάμεσα σ' αυτά τα θέματα ήταν το φετινό μπάτζετ, οι άμεσες δράσεις, το ρόστερ, το προπονητικό τιμ, η αναγκαία ενίσχυση κτλ κτλ. Το σημαντικότερο απ' όλα όσα συζητήθηκαν και τελικώς αποφασίσθηκαν, ήταν η ομοφωνία όλων των παρευρισκομένων για την στήριξη και συμμετοχή τους στο νέο σύλλογο μελών, ανάλογα με τις οικονομικές και ανθρώπινες δυνατότητές τους. Σε πρώτη φάση αναμένεται η εγγραφή και οικονομική ετήσια συνδρομή ±25 μελών, η οποία θα πραγματοποιηθεί τις επόμενες ημέρες και θα παρουσιασθεί αν ο χρόνος είναι σύμμαχος, στην επόμενη προγραμματισμένη επαναληπτική γενική συνέλευση την ερχόμενη Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016 στις 8 το απόγευμα στον ίδιο χώρο, μαζί με την επιλεγμένη διοικούσα επιτροπή, η οποία θα αναλάβει εν λευκώ, με την σύμφωνη γνώμη και εξουσιόδοτηση όλων των μελών, την διοίκηση του συλλόγου.
Μια παρατήρηση και διαπίστωση που έκανα και με έθλιψε ιδιαίτερα και δεν ξέρω αν την παρατήρησε και κάποιος άλλος εκ των παρισταμένων αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν σχολιάστηκε καθόλου, ήταν η παντελής απουσία γονέων των εν ενεργεία αυτή τη στιγμή ποδοσφαιριστών απ΄ αυτή τη συνέλευση, που προφανώς έχουν εναποθέσει όλες τις τύχες, τις ελπίδες και τα όνειρα για το αθλητικό, ψυχαγωγικό και ίσως υπό προϋποθέσεις το επαγγελματικό μέλλον των παιδιών τους, αποκλειστικά σε άλλους! Φωτεινή εξαίρεση δύο γονείς που δεν παραβρέθηκαν για τους δικούς τους λόγους στη συνέλευση, αλλά είχαν προδηλώσει τη συμμετοχή τους στο εγχείρημα του συλλόγου μελών και ο ένας μάλιστα εξ αυτών, πιθανόν και ως μέλος της διοικούσας επιτροπής. Τη συνέλευση να σημειωθεί παρακολούθησαν με ενδιαφέρον και δύο γηγενείς πελλαίοι ποδοσφαιριστές του συλλόγου. Όλοι οι ποδοσφαιριστές που αποτελούν μέχρι σήμερα το ρόστερ του συλλόγου, αποφασίσθηκε να κληθούν βέβαια σε συνάντηση-συζήτηση εν ευθέτω χρόνω, κι αφού πρώτα έχουν κλείσει όλα τα τυπικά αλλά άκρως απαραίτητα διαδικαστικά διοικητικά θέματα.
Μια παρατήρηση και διαπίστωση που έκανα και με έθλιψε ιδιαίτερα και δεν ξέρω αν την παρατήρησε και κάποιος άλλος εκ των παρισταμένων αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν σχολιάστηκε καθόλου, ήταν η παντελής απουσία γονέων των εν ενεργεία αυτή τη στιγμή ποδοσφαιριστών απ΄ αυτή τη συνέλευση, που προφανώς έχουν εναποθέσει όλες τις τύχες, τις ελπίδες και τα όνειρα για το αθλητικό, ψυχαγωγικό και ίσως υπό προϋποθέσεις το επαγγελματικό μέλλον των παιδιών τους, αποκλειστικά σε άλλους! Φωτεινή εξαίρεση δύο γονείς που δεν παραβρέθηκαν για τους δικούς τους λόγους στη συνέλευση, αλλά είχαν προδηλώσει τη συμμετοχή τους στο εγχείρημα του συλλόγου μελών και ο ένας μάλιστα εξ αυτών, πιθανόν και ως μέλος της διοικούσας επιτροπής. Τη συνέλευση να σημειωθεί παρακολούθησαν με ενδιαφέρον και δύο γηγενείς πελλαίοι ποδοσφαιριστές του συλλόγου. Όλοι οι ποδοσφαιριστές που αποτελούν μέχρι σήμερα το ρόστερ του συλλόγου, αποφασίσθηκε να κληθούν βέβαια σε συνάντηση-συζήτηση εν ευθέτω χρόνω, κι αφού πρώτα έχουν κλείσει όλα τα τυπικά αλλά άκρως απαραίτητα διαδικαστικά διοικητικά θέματα.
Τέλος, το προσωρινό θέλω να πιστεύω πρόβλημα που προέκυψε και δεν μπορώ να καταλάβω ακόμη γιατί, είναι στην αναγκαία στελέχωση της διοικούσας επιτροπής(9μελούς τυπικής διοίκησης), την οποία απέφυγαν όπως «ο διάολος το λιβάνι» οι περισσότεροι των παρισταμένων. Δήλωσαν διαθέσιμα στην πρώτη διερευνητική μόλις 5-6 μέλη, αριθμός ικανός αλλά όχι ο προσδοκώμενος για να προχωρήσει με πιο γοργούς ρυθμούς η διαδικασία... Μέχρι σήμερα πίστευα ακράδαντα, ότι το μεγαλύτερο και ουσιαστικότερο εμπόδιο ενασχόλησης με τα διοικητικά του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν το αρκετά επιβαρυντικό για τα μέλη μιας 9μελούς διοίκησης, οικονομικό της σκέλος και σε μικρότερο αλλά επίσης αποθαρρυντικό βαθμό, ο χρόνος που ο καθένας καλείται να αφιερώσει. Σήμερα διαπίστωσα με έκπληξη ότι υπάρχουν κι άλλα «ανεξήγητα» που εμποδίζουν τη διαθεσιμότητα των μελών για συμμετοχή στη διοικούσα επιτροπή, όταν μάλιστα η οικονομική συνδρομή δεν είναι απαγορευτική σχεδόν για κανέναν, όταν οι ρόλοι, η δουλειά και ο χρόνος μπορεί να επιμεριστούν πολύ εύκολα σε περισσότερα άτομα από τα 9 μέλη μια διοίκησης αν ο σύλλογος επιβιώσει και δράσσει όπως επιβάλλεται και προβλέπεται από την προτεινόμενη κίνηση συλλογικά, όταν πολύ περισσότερο όλοι εκεί που θα είμαστε το θέλουμε, το αγάπαμε και το κάνουμε για μας και τα παιδιά μας. Πόσο «βάρος» απ' όλες τις απόψεις μπορεί να πέσει στις πλάτες ενός μέλους, όταν αυτή η ομάδα θα απαριθμεί 25-30 ίσα και όμοια μέλη, κι αύριο όταν γίνει ευρύτερα γνωστό το εγχείρημα ίσως και περισσότερα, ώστε να απορρίπτουμε την ελάχιστη δυνατή συμμετοχή μας σε μια διοικούσα επιτροπή; Σίγουρα αντιλαμβάνομαι και γνωρίζω τη συνεχή ενασχόληση και τον κορεσμό, την προσωπική, οικονομική και «κοινωνική» φθορά, 40-50 ανθρώπων που βρίσκονται διαχρονικά μέσα ή και πέριξ κάποιου διοικητικού σχήματος, όμως αυτοί και τόσοι είμαστε όσοι ασχολούνται και θα ασχολούνται με τον ποδοσφαιρικό σύλλογο κι αυτό δεν αναμένεται να αλλάξει σύντομα... Δεν πρόκειται να «ξεφυτρώσουν» ξαφνικά στα στενά όρια της κοινωνίας της Πέλλας κάποιοι νέοι παράγοντες, που θα αναλάβουν και θα επωμισθούν τη διαχείριση και διοίκηση του συλλόγου. Κοντά στα παλιά μέλη, όλο και κάποιος θα προστίθεται όπως γνωρίζω να γίνεται σχεδόν κάθε χρόνο. Όμως αυτό απέχει απ' το αναλάβουν μια πρωτοβουλία μόνοι τους. Το θεωρώ ουτοπικό και ανέφικτο... Γνωρίζω όμως επίσης και μια δική μας πελλιώτικη «παθογένεια», ότι το συλλογικό δεν μας έχει γίνει συνείδηση ακόμη και στην Πέλλα διαχρονικά δεν ενωθήκαμε ποτέ όλοι για να πράξουμε ή να διεκδικήσουμε κάτι για το κοινό καλό, γιατί μάθαμε σε πρόσωπα-σωτήρες, σε ολιγομελείς διοικήσεις όσο αφορά τον ποδοσφαιρικό σύλλογο, μάθαμε ή μας βόλευε κιόλας να ρίχνουμε το «μπαλάκι» σε άλλους, μας άρεσε να κάνουμε και το «κομμάτι» μας άλλες φορές, αλλά ποτέ δεν είναι αργά να το επιχειρήσουμε. Να κάνουμε κάτι διαφορετικό, να συμμετέχουμε, να προσπαθήσουμε όσο μπορούμε και όσο αντέχουμε όλοι μαζί. Η πρώτη μεγάλη επιτυχία μας θα είναι αυτό το εγχείρημα, το οποίο είναι βέβαιο δεν θα έχει καμία σχέση με κανένα προηγούμενο και πιστεύω ούτε επόμενο. Ιδού η Ρόδος λοιπόν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου